حد ضرر مناسب چه کسانی است؟

آیا استفاده طولانی مدت از جوراب واریس عوارض دارد؟

رگ‌های واریسی علاوه بر ظاهر نامطلوبی که ایجاد می‌کنند باعث بروز در نیز خواهند شد. رگ‌های واریسی با احساس درد، تورم و گرفتگی همراه هستند و این وضعیت در پایان روز که فرد می‌خواهد استراحت کند بیشتر نمایان خواهد شد. در برخی از افراد استفاده از جوراب مخصوص واریس می‌تواند به رفع علائم و نشانه‌های واریسی شدن رگ‌ها کمک کند و از بدتر شدن این بیماری پیشگیری نماید. استفاده از جوراب واریس باعث درمان رگ‌های واریسی نمی‌شود اما در صورتی که از جوراب واریس در کنار سایر روش‌های درمان واریس استفاده گردد می‌تواند نتایج خوبی را ایجاد کند. بهتر است بدانید که جوراب مورد استفاده باید تناسب خوبی با شرایط پای شما داشته باشد در غیر این صورت ممکن است مشکلات دیگری را نیز به وجود بیاورد. اگر جوراب واریس مناسب نباشد باعث التهاب پوست قرمزی و حتی محدود شدن گردش خون خواهد شد که این امر نتایج نامطلوبی را به جا خواهد گذاشت.

جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره­ی عوارض جوراب واریس و یا رزرو نوبت جهت درمان واریس پا در کلینیک دکتر کریمی‌ با شماره تلفن­‌های 02122254144–02122254520 تماس حاصل فرمایید.

رگ‌های واریسی

رگ‌های واریسی معمولاً به علت یک بیماری چه نارسایی وریدی نام دارد به وجود می‌آید. این اختلال زمانی ایجاد می‌شود که رگ‌های ساق پا دچار آسیب دیدگی شوند و خون به عقب برگردد و نتواند مسیر خود را به سمت قلب طی کند. رفلاکس خون باعث تورم رگ واریسی شدن آن خواهد شد.

نارسایی وریدی باعث آسیب دیدگی دائمی رگ خواهد شد که استفاده از جوراب واریس نمی‌تواند این مشکل را درمان کند. ممکن است شما در هنگام استفاده از جوراب واریس شاهد بهبود تعدادی از علائم و نشانه‌های خود باشید اما تغییری در شرایط پای شما و اختلال نارسائی وریدی ایجاد نخواهد شد.

مزایای جوراب واریس

جوراب واریس توسط پزشک و با هدف ایجاد فشار مناسب روی رگ و بهبود گردش خون تجویز می‌شود. جوراب واریس در قسمت مچ پا سفت تر است و در قسمت ساق و در نزدیکی ران از میزان سفتی آن کم می‌شود. این جوراب به نحوی طراحی شده است که به رگ‌های قسمت پایین پا کمک می‌کند بتوانند خون را به سمت غرب هدایت کنند و به طور کلی گردش خون در رگ‌ها را بهبود می‌بخشد.

جوراب واریس با بهبود گردش خون و کاهش فشار درون رگ باعث تسکین علائم و نشانه‌های واریسی شدن رگ‌ها از قبیل درد و تورم خواهد شد. جوراب واریس می‌تواند با گذر زمان از حد ضرر مناسب چه کسانی است؟ بدتر شدن رگ‌های واریسی پیشگیری کند به همین دلیل پزشک جوراب واریس را به عنوان اولین مرحله درمان تجویز خواهد کرد. استفاده از جوراب واریس پس از روش‌های درمان واریس رگ‌ها از قبیل اسکلروتراپی یا لیزر درمانی که باعث رفع رگ‌های واریسی و بهبود گردش خون می‌شوند ضروری است تا نتایج بهتری به دست بیاید تا نتایج بهتری به دست بیاید.

جوراب واریس برای چه افرادی مناسب نیست؟

به طور کلی جوراب واریس خطری ندارد و معمولاً با هیچ گونه عوارض جانبی همراه نیست به شرط آن که به طور صحیح استفاده شوند. اما برخی از افرادی که دچار واریس هستند مانند افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی یا افراد مبتلا به اختلالات پوستی، افرادی که سابقه پیوند رگ دارند، افراد مبتلا به بیماری عروق محیطی، عفونت پوستی، درماتیت، افرادی که پوست بسیار حساسی دارند، یا به علت نارسایی قلبی دچار تورم عروق هستند نمی‌توانند از این جوراب استفاده نمایند. به عنوان مثال در افراد مبتلا به بیماری عروق محیطی جوراب واریس باعث بدتر شدن اکسیژن رسانی در شریان‌ها خواهد شد. افرادی که دچار مشکلات حسی از قبیل نوروپاتی محیطی هستند ممکن است متوجه سفتی جوراب واریس نشوند و این امر باعث اختلال در گردش خون خواهد شد. استفاده از جوراب واریس در افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی یا عفونت پوست با ایجاد فشار در نواحی مورد نظر باعث بدتر شدن شرایط خواهد شد. به طور کلی اگر شما دچار هرگونه اختلال یا بیماری هستید باید قبل از استفاده از جوراب واریس با پزشک خود صحبت کنید تا از مناسب بودن جوراب متناسب با شرایط شما اطمینان حاصل کند.

عوارض جوراب واریس در صورت استفاده نادرست

همانگونه که پوشیدن جوراب واریس در پیشگیری از بدتر شدن وضعیت پا پیشگیری می­کند، استفاده­ی نادرست از آن نیز می­تواند مشکلاتی و عوارضی از جمله موارد زیر را با خود به همراه داشته باشد:

درد و ناراحتی

در صورتی که جوراب واریس به طور صحیح پوشیده نشود احساس درد و ناراحتی اولین عارضه ای خواهد بود که بیمار احساس می‌کند. برخی از افراد پس از در آوردن جوراب واریس خود دچار درد می‌‌شوند و برخی دیگر پس از پوشیدن جوراب دچار درد یا احساس ناخوشایند در پاهای خود خواهند شد. این مسئله زمانی رخ می‌دهد که به مدت طولانی از جوراب استفاده گردد. این نوع جوراب را باید در طول روز پوشید و قبل از خواب از پا خارج کرد. هنگامی ‌که شما می‌خوابید نیروی جاذبه زمین همان تاثیری را بر روی پای شما خواهد داشت که جوراب واریس در زمان بیداری ایجاد می‌کند.

پینه پا

پینه پا یا سفت شدن لایه‌های خارجی پوست زمانی ایجاد می‌‌شود که پوست تلاش می‌‌کند از خودش در برابر فشار و اصطکاک محافظت کند. استفاده از جوراب بسیار سفت می‌تواند باعث ایجاد پینه در قسمت انگشتان یا کف پا شود.

بی حسی یا سوزن سوزن شدن کف پا

مور مور شدن به احساس سوزش بی حسی و خارش پوست گفته می‌‌شود. از این وضعیت معمولاً تحت عنوان سوزن سوزن شدن یا خواب رفتگی عضو یاد می‌شود. این وضعیت معمولاً زمانی رخ می‌دهد که جوراب واریس مورد استفاده بسیار تنگ باشد.

التهاب و خارش پوست

التهاب و خارش پوست از جمله عوارض جانبی استفاده از جوراب واریس است. در صورت بروز این مشکل به احتمال زیاد پزشک درخواست انجام تست آلرژی را می‌دهد تا به این نتیجه برسد که آیا شما به مواد مورد استفاده در جوراب حساسیت دارید یا خیر.

درد مفصل زانو

جوراب واریس باعث بهبود درد در زانوها می‌‌شود اما در صورتی که جوراب متناسب با سایز پای شما نباشد دچار درد و ناراحتی در زانوها خواهد شد. در صورت بروز چنین وضعیتی باید فوراً با پزشک خود صحبت کنید.

عدم گردش خون

عدم گردش مناسب خون یکی دیگر از مشکلات کاملاً جدی ناشی از استفاده از جوراب واریس است. در صورتی که شما به طور صحیح از جوراب واریس استفاده کنید به بهبود گردش خون در پاهای شما کمک خواهد کرد در غیر این صورت باعث می‌شود که خون رسانی در این ناحیه مختل شود.

اسپاسم و تورم در انگشتان پا

در صورتی که شما دچار گرفتگی ناگهانی، شدید و غیر ارادی عضله پای خود شدید که با احساس درد یا اختلال در راه رفتن یا حرکات غیر ارادی همراه بود باید بدانید که جوراب واریس به جای بهبود شرایط شما در حال آسیب رساندن به بدن تان می‌باشد.

استشمام بوی نامطبوع

شما باید حداقل دو جفت جوراب واریس داشته باشید که اگر جوراب خود را شستید از جوراب دیگر استفاده نمایید و به این ترتیب بهداشت پا را به خوبی رعایت خواهید کرد. در تحقیقی که در رابطه با جوراب واریس انجام شد اعلام شده است که اگر جوراب واریس به طور صحیح مورد استفاده قرار بگیرد هیچ گونه خطری برای سلامت پای شما نخواهد داشت. در حقیقت تعداد زیادی از افراد می‌‌توانند از مزایای استفاده از جوراب واریس بهره ‌مند شوند. جوراب واریس فقط برای زنان یا مردان طراحی نشده است و هر دو جنس می‌توانند از این جوراب استفاده نمایند. احتمال بروز برخی عوارض جانبی ناشی از پوشیدن جوراب واریس وجود دارد اما معمولاً این عوارض خفیف هستند و به راحتی با تعویض جوراب و پوشیدن جوراب مناسب تر از بین خواهند رفت.

چه مدت باید از جوراب واریس استفاده کرد؟ پ

هیچ پاسخ مشخصی برای این سوال وجود ندارد زیرا مدت زمان استفاده از جوراب واریس به علت استفاده از آن بستگی دارد. در صورتی که شما به علت مشکلات مرتبط با عروق از جوراب واریس استفاده می‌‌کنید می‌‌توانید در تمام طول روز جوراب خود را بپوشید و فقط زمانی که قصد دارید بخوابید یا در منزل در حال استراحت هستید و پاهای خود را روی سطح مرتفعی قرار داده ‌اید آن را در بیاورید. در صورتی که شما جراحی کرده اید و پزشک استفاده از جوراب واریس را توصیه کرده است معمولاً هنگامی ‌که قصد دارید به مدت طولانی بایستید یا بنشینید باید از جوراب خود استفاده کنید. در صورتی که شما دچار یک بیماری خاص هستید با پزشک خود در خصوص مزایای استفاده از جوراب واریس و نوع مناسب آن صحبت کنید. در صورتی که شما سالم هستید و به علت مسافرت طولانی هوایی یا دلایل غیر پزشکی قصد دارید با استفاده از آنها به حفظ سلامت پاهای خود کمک کنید بهتر است در ابتدا از جوراب استفاده کنید که کمتر پای شما را فشار می‌دهد.

آیا خوردن آب زیاد برای کلیه ضرر دارد؟

نوشیدن بیشتر از اندازه آب که آن را مایه حیات می دانند، ممکن است باعث ایجاد بیماری های خطرناک و عوارض غیر قابل جبرانی باشد. اگر نام بیماری به نام مسمومیت آب را شنیده باشید، می توانید حدس بزنید که نوشیدن بیش از حد این مایع، صدمات خطرناکی را به همراه دارد. کلیه ها مهم ترین عضوی هستند که هم از کمبود آب دچار بیماری می شوند حد ضرر مناسب چه کسانی است؟ و هم خوردن آب بیش از اندازه می تواند برایشان دردسرساز باشد. در این مطلب از سورپرایز به شما می گوییم که چرا خوردن آب زیاد برای کلیه ها ضرر دارد و مناسب ترین اندازه برای تامین آب مورد نیاز چقدر است؟

چرا کلیه به مقدار معینی آب نیاز دارد؟

رایج ترین تصوری که درباره نوشیدن آب وجود دارد، این است که نوشیدن این مایع کاملا بی ضرر است و به عملکرد همه ارگان های بدن کمک می کند. این تصور گاهی باعث می شود که اندازه نوشیدن آب به درستی رعایت نشود. به طوریکه حتی بعضی از افراد تصور می کنند نوشیدن همه آب های معدنی موجود در ماشین پخش آب، تضمین سلامتی است. در حالیکه خوردن آب زیاد از مهم ترین دشمنان کلیه است.

کلیه ها وظیفه تصفیه خون از مواد زائد و نگهداری آب مورد نیاز بدن را به عهده دارند. کم آبی می تواند حرکت مواد در مجاری کم عرض کلیه را به فرایندی آهسته تبدیل کند. به همین خاطر است که روزهایی که نوشیدن آب به مقدار کافی را فراموش می کنید، احساس درد کلیه به سراغتان می آید. اما این عضوی که بدون آب نمی تواند به درستی فعالیت کند، ممکن است هنگام نوشیدن آب زیاد به مسمومیت شدید آبی مبتلا شود. در حقیقت زیاد یا کم بودن آب در بدن می تواند کار کلیه ها را تا حد زیادی دچار اختلال کند.

نارسایی کلیه مهم ترین دلیل مسمومیت با آب

کلیه ها می توانند در هر ساعت حدود 1000 میلی لیتر آب را دفع کنند و مقدار مورد نیاز را در خود ذخیره کند. هنگامی که بیشتر از این مقدار آب را در طول روز می نوشید، کلیه ها با سرعت به دفع آب اضافی مشغول می شوند. این فرایند ممکن است تا ساعت ها ادامه پیدا کند. اما در نهایت این عضو فعال، از کار می افتد و توانایی دفع میزان بیشتری از آب را ندارد. مسمومیت آب به حالتی گفته می شود که کلیه ها آب را دفع نمی کنند. در نهایت ممکن است با نوشیدن یک آب معدنی کوچک، احساس اسهال و استفراغ به سراغ فرد بیاید. در نتیجه آب اضافی از این روش ها دفع می شود.

از طرفی ممکن است دست و پا دچار ورم های اذیت کننده ای شود که حاصل مسمومیت و زیاده روی در نوشیدن آب است.

زیاد آب خوردن نشانه چیست؟

احساس تشنگی به مقدار زیادی طبیعی است و مانند احساس گرسنگی به دلیل نیاز جسمی شما ایجاد می شود. با این حد ضرر مناسب چه کسانی است؟ حال گاهی حتی بعد از نوشیدن آب، این احساس در شما برطرف نمی شود و حتی اگر یک آب 10 لیتری در کنار خود داشته باشید، مدام تشنه هستید. اگر شما هم این احساس را تجربه کرده اید، بهتر است دلیل اساسی این تشنگی را در خود پیدا کنید. گاهی احساس تشنگی بیش از حد، به دلیل ایجاد بیماری های مانند دیابت یا بیماری های دهانی مانند سندروم خشکی دهان است.

پیدا کردن این علت ها می تواند به شما در متعادل سازی نوشیدن آب کمک کند و مانع بروز خطراتی مانند مسمومیت آبی کلیه می شود.

مضرات مصرف بیش از اندازه آب، لیستی از بیماری های دردسرساز

علاوه بر اینکه کلیه ها در فرایند نوشیدن زیاد آب دچار آسیب می شوند، ممکن است مشکلات دیگری نیز پیش روی شما قرار بگیرد. این مشکلات می توانند تا ماه ها شما را درگیر و زندگی عادی شما را مختل کنند. با بعضی از این بیماری ها آشنا شوید.

1- دفع نمک های مفید از مهم ترین عواقب آب خوردن زیاد

هنگامی که بیش از اندازه آب می نوشید، ممکن است احساس سردرد و سرگیجه شدیدی در شما ایجاد شود. این تغییر در سلامت بدن به دلیل از بین رفتن نمک های مفیدی مانند سدیم است. سدیم یکی از مفیدترین نمک های بدن است که فرایند حرکت سلول ها و ارتباط میان آن ها با یکدیگر را آسان می کند. نوشیدن آب زیاد نه تنها به حرکت بهتر این ماده کمک نمی کند، بلکه باعث از بین رفتن و دفع مقدار زیادی از آن می شود.

2- خستگی و ضعف ناشی از دفع آب اضافی

وقتی به بیماری هایی مانند مسمومیت دچار می شوید، تقربا همه عضلات، ماهیچه ها و ارگان ها در معرض تهدید و انقباض قرار می گیرند. این انقباضات طولانی مدت برای دفع آب اضافی، باعث می شود احساس کوفتگی و بی حالی داشته باشید. این احساس ممکن است تا چند روز همراه شما باقی بماند.

3- تاثیر آب زیاد بر بیماری های کبد

کبد شما بدون آب کافی نمی تواند به درستی فعالیت کند. به همین دلیل اولین توصیه ای که پزشکان هنگام بروز بیماری کبد می کنند، نوشیدن آب است. با این حال آب خوردن زیاد هم می تواند عملکرد صحیح و منظم این عضو را دچار اختلال کند. مهم ترین اختلال، آسیب به بافت مجاری آن و در نتیجه نارسایی کبد است.

4- کما و آسیب مغزی، پله آخر مسمومیت با آب

آب خوردن زیاد می تواند تا اندازه جدی تری نیز برای بدن خطرناک باشد. با مصرف زیاد آب آشامیدنی، سلول ها متورم می شوند و مایع غشای آن ها رقیق تر می شود. این تورم در سطح بزرگ تر، به بافت های بدن و به ویژه مغز آسیب وارد می کند. اگر فرد به موقع برای رفع این مشکلات اقدام نکند، ممکن است مشکل از این هم فراتر رود. کما جدی ترین آسیبی است که به دلیل نوشیدن بیش از اندازه آب و از تورم سلول های مغزی به وجود می آید.

اطلاع از میزان آب مورد نیاز بدن برای روزهای بحران

کم یا بیش از اندازه بودن آب بدن می تواند به یک اندازه سلامت شما را تهدید کند و عاملی برای بیماری های جبران ناپذیر و طولانی مدت باشد. به همین دلیل پیشنهاد می کنیم که میزان آب مورد نیاز بدن خود را بشناسید. ممکن است در مسیر سلامت، لزوما توصیه نوشیدن 8 لیوان آب در روز برای شما مناسب نباشد. به همین دلیل با توجه به سطح سلامت خود میزان مناسب آب آشامیدنی را انتخاب کنید تا این مایه حیات، تضمینی برای سلامت شما باشد.

آيا جرم گيری برای دندان ضرر دارد؟

متاسفانه يك باور نادرست در ميان مردم ايران وجود دارد كه جرم گيري ، ميناي دندان‌ها را از بين مي‌برد و زمينه بروز پوسيدگي بيشتر را فراهم مي‌كند . اين باور كاملا نادرست است چرا كه جرم دندان نه تنها به لثه و بافت هاي نگهدارنده دندان اسيب مي‌زند ، بلكه محلي براي تجمع و تكثير باكتري ها به حساب مي‌آيد كه تنها به كمك جرم گيري قابل برداشتن است . از سوي ديگر تحقيقات متعدد علمي وجود ارتباط ميان بيماري‌هاي مريوط به لثه با بيماریهای قلبي و عروقي و حتي زايمان زودرس در خانم‌ها را شناسايي نموده اند . به نظر مي‌رسد كه باكتري‌هاي مسبب بيماریهای ذكر شده در بالا يعني مشگل لثه و قلب و عروق مشترك باشند ، به زبان ساده تر و به قول قديمي ها همه چيز از دهان شروع مي‌شود پس نتيجه مي‌گيريم كه بهداشت خوب دندان و دهان نه فقط در دهان بلكه در قلب هم اهميت دارد !وجود پلاك و جرم دنداني تهديدي براي سلامت عمومي شما نيز مي‌باشد .

عوامل موثر بر ایجاد جرم دندان چه می‌باشد؟

میزان جرم ایجاد شده روی دندان‌ها بستگی به نوع ترکیبات بزاق،عادات تغذیه‌ای و وضعیت بهداشت دهان و دندان افراد دارد.هرچه محیط دندان قلیایی تر باشد (مثلا کسانی که ترشح زیاد بزاق دارند یا مرتبا مکمل‌های پروتئینی جهت بدنسازی مصرف می‌نمایند) ، میزان و سرعت تشکیل جرم دندانی بیشتر خواهد بود.تشکیل جرم در سطوح داخلی دندان‌های جلوی پایین و سطوح مجاور مجاری غدد بزاقی شدیدتر است.علت این امر،دسترسی مشکلتر به این نواحی و همچنین ترشح و تماس بیشتر بزاق با این سطوح می‌باشد.با این حال همه افراد می‌توانند با مسواک زدن صحیح،کشیدن نخ دندان و رعایت بهداشت دهان تشکیل جرم را به حداقل برسانند.

جرم دندان چگونه به لثه‌ها آسیب می‌رساند؟

وقتی جرم دندانی بالای خط لثه تجمع پیدا کند،بافت لثه متورم شده و به راحتی دچار خونریزی می‌شود.این حالت ژنژیویت (التهاب لثه) نام دارد و مرحله ابتدایی بیماری پریودنتال است.اگر در موقع مسواک زدن از لثه‌ها خون بیاید،نشانه شروع مشکل است و باید به دندانپزشک مراجعه کرد،زیرا خونریزی از لثه نشان دهنده التهاب فعال است.به ناحیه‌ای که خونریزی دارد،باید بیشتر مسواک زد (و نه لزوما محکمتر) و نخ کشید و از خونریزی آن نترسید.مسواک زدن صحیح و مرتب این ناحیه به تدریج باعث کاهش خونریزی می‌گردد.

فرق جرمگیری معمولی با جرمگیری عمیق (DEEP CLEANING ) چیست؟

در پاسخ باید توضیح داد که بر اساس موقعیت قرارگیری، دو نوع جرم دندانی وجود دارد:

نوع اول: جرم بیشتر روی سطح تاجی دندان و بالای لثه می‌باشد که در ناحیه طوق و در برخی موارد روی سطوح جونده دندان مشاهده می‌شود.

نوع دوم:زیر لثه‌ای و در شیار لثه می‌باشد و به سطح ریشه به طور محکم می‌چسبد.این نوع جرم از روی علائم کلینیکی و تهیه رادیوگرافی قابل تشخیص است.علائم کلینیکی و تهیه رادیوگرافی قابل تشخیص است.تشکیل این نوع جرم برای بافت لثه و استخوان اطراف آن ضرر بیشتری دارد،چرا که به علت ایجاد التهاب شدیدتر،باعث تحلیل لثه و استخوان نگهدارنده اطراف دندان‌ها می‌شود.این تحلیل در مراحل پیشرفته تر می‌تواند منجر به لق شدن دندان‌ها گردد.

برای برداشت جرم دندانی نوع اول از واژه جرمگیری(CLeaning) و برای برداشت جرم دندانی نوع دوم از واژه جرمگیری عمیق(Deep CLening ) استفاده می‌شود.معمولا جرمگیری عمیق برای دندانپزشکان یا بهداشت کاران از لحاظ کاری مشکل‌تر و زمان برتر بوده و به طبع هزینه آن هم بیشتر خواهد بود.

چند نکته مهم: یکی از موارد مهم در هنگام جرمگیری،صاف و صیقلی کردن (Polish) سطوح دندانی بعد از برداشت جرم‌ها می‌باشد.چنانچه این عمل به دقت صورت نگیرد،سطوح دندانی به صورت خشن و زبر باقی مانده و بیشتر از قبل مستعد تشکیل جرم می‌شوند.مسئله دیگر تمایز بین جرم و تغییر رنگ (Stain) می‌تواند ناشی از نوشیدن چای و قهوه و یا کشیدن سیگار باشد.بیشتر این موارد با یک پالیش ساده از بین می‌روند ولی در بعضی موارد،چنانچه به بافت دندان می‌چسبند که استفاده از ابزارهای خاص ضروری می‌گردد.امروزه،یکی از موارد زیبایی که مردم از دندانپزشکان درخواست می‌کنند،سفید کردن دندان است.باید دانست که دندانپزشک هنگام جرمگیری،رسوبات رنگی و املاح ته نشین شده روی دندان‌ها را برمی‌دارد و در نتیجه رنگ داخلی دندان تغییر نخواهد کرد و نباید انتظار سفیدی و درخشندگی بیش از حد از جرمگیری داشت،اگر چه به دلیل از بین رفتن لایه جرم،کمی سفیدی و تغییر رنگ به وجود می‌آید.چنانچه نیاز به سفید کردن دندان‌ها باشد،بلیچینگ (سفید کردن دندان‌ها) روشی است که توسط مواد شیمیایی مخصوص انجام می‌گیرد که در آینده در مورد آن صحبت خواهیم کرد.به هر حال بلیچینگ بیشتر جنبه زیبایی دارد،در حالی که جرمگیری یک اقدام درمانی و ضروری می‌باشد.

آیا شنا سوئدی برای دیسک کمر ضرر دارد

آیا شنا سوئدی برای دیسک کمر ضرر دارد ؟ تمرین شنای سوئدی یک تمرین متداول برای تقویت عضلات بدن است. بسیاری از افراد تمرینات قدرتی را در برنامه معمول ورزش خود قرار می‌دهند. مزایای تمرین شنای سوئدی شامل بهبود توده عضلانی و سلامت قلب و عروق است. تمرین شنای سوئدی یک نوع تمرین قدرتی است. اگرچه آن‌ها عمدتاً عضلات بازوها و شانه‌ها را فعال می‌کنند، اما عضلات قسمت مرکزی و پاها را نیز درگیر می‌کنند؛ بنابراین، تمرین شنای سوئدی برای تقویت قدرت در سراسر بدن مفید است. این مقاله بر اثرات انجام تمرین شنای سوئدی در روزانه بر بدن متمرکز است. مزایا و همچنین حد ضرر مناسب چه کسانی است؟ حد ضرر مناسب چه کسانی است؟ خطرات احتمالی را پوشش می‌دهد.

آیا شنا سوئدی برای دیسک کمر ضرر دارد

از مزایای تمرین شنای سوئدی می‌توان به افزایش حمایت مفاصل، تن عضلات و قدرت اشاره کرد. تمرین شنای سوئدی به ویژه در تقویت عضلات اطراف مفاصل شانه موثر است. عضلات و تاندون‌های ناحیه شانه مسئول نگه داشتن استخوان بالای بازو در حفره شانه هستند. با این حال، افزایش تعداد تمرین شنای سوئدی به تدریج برای ایجاد قدرت کافی در عضلات مهم است. استفاده بیش از حد از عضلات ضعیف می‌تواند منجر به آسیب عضلات و تاندون‌ها شود.

فرم ویزیت آنلاین و رایگان

اگر تا به امروز از ویزیت آنلاین و رایگان استفاده نکرده اید با تکمیل کردن فرم ذیل منتظر تماس همکاران جهت تعیین نوبت برای ویزیت باشید.

افزایش تن و قدرت عضلات

انواع مختلفی از تمرین شنای سوئدی وجود دارد و هر یک از آن‌ها به روش‌های مختلف عضلات را فعال می‌کند.

یک مطالعه کوچک در سال 2015 با مشارکت هشت داوطلب تغییرات تمرین شنای سوئدی زیر را بررسی کرد و تأثیر آن‌ها را بر روی گروه‌های مختلف عضلات ای مقایسه کرد:

تمرین شنای سوئدی استاندارد (SP): دست‌ها به اندازه عرض شانه‌ها و مستقیماً در راستای شانه‌ها قرار دارند. قسمت بالای بدن یا تنه با پاها خط می‌یابد و بدن در کل سفت می‌ماند.

حرکت گسترده: فاصله بین دست‌ها دو برابر فاصله SP است.

تمرینات شنای سوئدی

تمرین شنای سوئدی سبک (NP): دست‌ها در زیر مرکز سینه یا جناغ سینه قرار دارند و انگشت شست و سبابه هر دست را لمس می‌کند.

تمرین شنای سوئدی رو به جلو (FP): دست‌ها به اندازه عرض شانه‌ها از هم فاصله دارند اما 20 سانتیمتر (سانتی متر) جلوتر از شانه‌ها قرار دارند.

تمرین شنای سوئدی رو به عقب (BP): دست‌ها به اندازه عرض شانه‌ها هستند اما 20 سانتیمتر پشت شانه‌ها قرار دارند.

این مطالعه موارد زیر را پیدا کرد:

تمرینات شنای سوئدی سبک بیشترین فعال سازی عضلات سه سر بازویی و سینه‌ای را در پی داشتند.

تمرین شنای سوئدی رو به جلو و تمرین شنای سوئدی رو به عقب منجر به بیشترین فعال سازی عضلات شکم و کمر می‌شوند.

تمرین شنای سوئدی رو به عقب در مجموع بیشترین تعداد گروه عضلانی را فعال کرد.

محققان نتیجه می‌گیرند که تمرین شنای سوئدی رو به عقب ممکن است مفیدترین تغییر تمرین شنای سوئدی برای بهبود وضعیت و قدرت بالای بدن باشد.

تمرین شنای سوئدی سبک برای افرادی که سعی می‌کنند اندازه یا قدرت عضلات سه سر و پشت خود را افزایش دهند مناسب است.

بهبود سلامت قلب و عروق

مطالعات متعددی قدرت عضلانی را با کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط کرده است.

یک منبع معتبر در سال 2019 رابطه بین تعداد تمرین شنای سوئدی را که یک فرد می‌تواند انجام دهد و خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی در 10 سال بعد، بررسی کرده است. در مجموع 1،104 مرد فعال و میانسال در این مطالعه شرکت کردند. محققان تفاوت معنی داری بین دو گروه از مردان پیدا کردند. کسانی که توانسته‌اند بیش از 40 حرکت کششی انجام دهند و کسانی که توانسته‌اند کمتر از 10 اجرا کنند.

با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که این مطالعه فقط شامل مردان فعال و میانسال بود. برای تعیین اینکه آیا این ارتباطات برای زنان و افراد مسن یا غیرفعال یکسان است، مطالعات بیشتری لازم است.

خطرات تمرین شنای سوئدی

مانند اکثر تمرینات، تمرین شنای سوئدی پشت سر هم ممکن است خطر صدمات خاصی را افزایش دهد. بسیاری از صدمات ناشی از استفاده از تکنیک نادرست است. در صورت عدم اطمینان از نحوه انجام انواع مختلف تمرین شنای سوئدی بدن، حد ضرر مناسب چه کسانی است؟ افراد باید با یک متخصص حرکات اصلاحی صحبت کنند.

به طور کلی، مزایای ورزش بیشتر از خطرات آن است. با این حال، برخی از خطرات احتمالی تمرین شنای سوئدی به صورت روزانه عبارت‌اند از:

رسیدن به تناسب اندام

افرادی که روزانه یک تمرین را تکرار می‌کنند متوجه می‌شوند که با گذشت زمان دچار چالش کمتری می‌شوند. مردم از این به عنوان یک فلات تناسب اندام یاد می‌کنند. این نشان می‌دهد که عضلات دیگر رشد نمی‌کنند. برای جلوگیری از رسیدن به فلات تناسب اندام، افراد باید طیف وسیعی از تمرینات را در روال تناسب اندام خود قرار دهند. با انجام این کار مجموعه‌های مختلف عضلات فعال می‌شوند.

افرادی که مشتاق حفظ قدرت عضلات هستند ممکن است از انجام تمرینات هوازی سود ببرند. یک مطالعه در سال 2013 نشان داد افرادی که ورزش هوازی انجام می‌دهند تمایل دارند قدرت عضلانی بیشتری را در طول عمر خود حفظ کنند. در حالت ایده آل، یک برنامه تمرینی کامل باید شامل انواع تمرینات زیر باشد:

کمردرد در شنای سوئدی

انواع خاصی از تمرین شنای سوئدی، باعث فعال شدن منبع عضلات کمر می‌شود. این ممکن است منجر به درد کمر و ناراحتی شود. تمرین شنای سوئدی همچنین باعث تحت فشار قرار گرفتن موقت مفاصل بین مهره‌ای در ستون فقرات می‌شوند. مفصل بین مهره‌ای نقطه‌ای است که در آن دو بخش از ستون فقرات به هم می‌رسند. یک بالشتک بافتی به نام دیسک بین مهره‌ای هر قسمت از ستون فقرات را جدا می‌کند. تمرینات تحمل وزن بیش از حد ممکن است باعث ساییدگی و پارگی این دیسک‌ها شود و منجر به درد و سفتی شود. افرادی که بیماری مربوط به ستون فقرات دارند، باید قبل از استفاده از تمرینات بدنسازی با متخصص حرکات اصلاحی مشورت کنند.

درد مچ دست در شنای سوئدی

برخی از افراد هنگام انجام تمرینات تحمل وزن مانند تمرین شنای سوئدی، درد مچ دست را تجربه می‌کنند. بیشترین درد در قسمت پشت مچ دست هنگامی رخ می‌دهد که فرد دست خود را به عقب خم می‌کند.

یک مطالعه معتبر در سال 2017 نشان داد 84 درصد از افرادی که در پاسخ به تحمل وزن دچار درد در پشت مچ دست می‌شوند، دارای ناهنجاری فیزیکی در مچ دست هستند. حدود 76 درصد از این موارد ناشی از کیست گانگلیونی کوچک بود. دومین علت شایع درد، پارگی نسبی رباط بود. مشخص نیست که آیا این ناهنجاری‌ها نتیجه تمرینات مکرر تحمل وزن بوده است یا خیر. با این وجود، افرادی که در هنگام تمرین شنای سوئدی مچ دست دچار درد می‌شوند باید به متخصص حرکات اصلاحی مراجعه کنند. آن‌ها می‌توانند در مورد نحوه حمایت از مچ دست در حین ورزش توصیه‌هایی ارائه دهند. از طرف دیگر، متخصص حرکات اصلاحی ممکن است تکنیک متفاوتی از ورزش را توصیه کند.

آسیب آرنج در شنای سوئدی

مطالعه‌ای در سال 2011 تأثیر سرعت تمرین شنای سوئدی در مفاصل آرنج را مورد بررسی قرار داد. محققان سه سرعت مختلف تمرین شنای سوئدی را آزمایش کردند: سریع، متوسط ​​و آهسته. این مطالعه نشان داد که سرعت سریع‌تر تمرین شنای سوئدی باعث ایجاد نیروهای بیشتر بر مفاصل آرنج، رباط‌ها و سایر چینی‌جاهای اطراف می‌شود. آن‌ها نتیجه گرفتند که تمرین شنای سوئدی سریع‌تر می‌تواند خطر آسیب به این مفاصل را افزایش دهد. این مطالعه همچنین نشان داد که سرعت آهسته‌تر باعث فعال شدن بیشتر عضلات می‌شود. به طور کلی، این یافته‌ها نشان می‌دهد که تمرین شنای سوئدی آهسته‌تر ایمن‌تر هستند و به احتمال زیاد منجر به بهبود رشد عضلات می‌شوند.

انجام تمرین شنای سوئدی به صورت روزانه می‌تواند به ایجاد تن و قدرت عضلات در بالا تنه کمک کند. سایر مزایای بالقوه شامل بهبود سلامت قلب و عروق و حمایت بهتر از مفاصل شانه است. با این حال، انجام تمرین شنای سوئدی هر روز خطراتی را به همراه دارد. این موارد شامل کمردرد، مچ درد و آسیب آرنج است. افراد می‌توانند با یادگیری تکنیک مناسب برای تغییرات تمرین شنای سوئدی که می‌خواهند ترکیب کنند، این خطرات را کاهش دهند.

افرادی که هر روز تمرینات ورزشی با وزنه را انتخاب می‌کنند، باید سعی کنند انواع دیگری از ورزش را نیز به کار گیرند. این به احتمال زیاد مزایای کلی بیشتری برای سلامتی نسبت به تمرین شنای سوئدی تنهایی به همراه خواهد داشت.

کم‌کاری تیروئید چیست و چه علائم و عوارضی دارد؟

کم‌کاری غده تیروئید یا هیپوتیروئیدیسم (Hypothyroidism) در بین بیماری‌های غده درون‌ریز شایع‌ترین بیماری پس از دیابت است. به زبان ساده این بیماری هنگامی ایجاد می‌شود که غده تیروئید نتواند به اندازه نیاز بدن هورمون تولید کند. هورمون غده تیروئید تری یدوتیرونین (T۳) و تیروکسین (T۴) است. این هورمون‌ها وظیفه تنظیم مصرف انرژی، تولید گرما و تسهیل رشد در بدن را برعهده دارند. بیماری در زنان سه برابر شایع‌تر از مردان است.

در دنیا از هر ۱۰۰ نفر ۲ نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند. از آنجایی که بیشتر موارد ابتلا خفیف هستند، بیماران پیش از انجام آزمایشات تیروئید (مانند آزمایش T4 و T3) متوجه ابتلا نمی‌شوند و هیچ علائمی نیز در خود مشاهده نمی‌کنند. این بیماری می‌تواند در صورت تشدید اغما و بیماری‌های قلبی را درپی داشته باشد. کم کاری تیروئید قابل درمان است و با انجام آزمایش خون شناسایی می‌شود. برای انجام آزمایش تیروئید در منزل یا محل کار کلیک کنید .

کم‌کاری تیروئید چیست؟

به نظر شما متخصص چگونه بین کم‌کاری و پرکاری تیروئید تمایز قائل می‌شود و چطور این بیماری تشخیص داده می‌شود؟ زمانی پزشک متخصص کم کاری تیروئید را تشخیص می‌دهد که مشخص شود غده تیروئید بیمار به حد نرمال هورمون‌های خاص را نمی‌سازد و یا اینکه در تولید هورمون‌ها به قدر کافی فعالیت ندارد. بنابراین در این حالت می‌گویند که بیمار دچار کم کاری تیروئید است. شاید به نظر برسد این بیماری چندان جدی نیست اما کاملا خطرساز است و باید تحت کنترل باشد.

افرادی که مبتلا به کم کاری هستند واکنش‌های شیمیایی نرمال بدنشان برهم می‌خورد، از حالت تعادل خارج می‌شود و برخی از کارکردهای بدن را دچار اختلال می‌کند. اگر بیماری در مراحل اولیه باشد، خیلی کم پیش می‌آید که علائمی از خود نشان دهد. اما برخی افراد به تدریج علائمی ظاهر می‌شود که مسلما اختلال در سلامت را درپی دارد.

کم کاری نسبت به پرکاری تیروئید از شدت پایین‌تری برخوردار است. به این معنا نیست که اختلالی بی‌ضرر است، اما می‌توان با تشخیص دقیق آزمایشگاهی عملکرد تیروئید را مورد بررسی قرار داد و با استفاده از هورمون‌های تیروئید سنتتیک برای درمان و بهبود این اختلال استفاده کرد. دقت داشته باشید که شما نمی‌توانید صرف مشاهده علائم، درمان دارویی خودسرانه انجام دهید و ویزیت متخصص و انجام آزمایش تیروئید تجویز شده ضروری است.

کم کاری تیروئید یا Hypothyroidism بیشتر در زنان به‌خصوص در زنان بالای ۵۰ سال بروز می‌کند، اما مردان نیز ممکن است مبتلا به این بیماری شوند.

علائم کم‌کاری تیروئید

آن‌چه که از پرکاری تیروئید تاکنون شنیده‌اید برعکس کنید، نشانه‌ها و علائمی خواهند بود که یک بیمار مبتلا به کم کاری تیروئید خواهد داشت. مهم‌ترین علامت و نشانه این است که برخلاف پرکاری تیروئید سطح ترشح هورمون تیروئید پایین آمده و واکنش‌های شیمیایی مرتبط با متابولیسم بدن دچار اختلال شده و کاهش پیدا کرده است. در بیشتر افراد درگیر تیروئید کم کار این علائم ظاهر می‌شود:

• کاهش آستانه تحمل نسبت به سرمای آب و هوا
• بیمار در حرکت کردن دچار اختلال و کندی شده است
• اشتهای طبیعی به غذاخوردن ازبین رفته است
• پوست زبر و ضمخت شده است
• بیمار از شکنندگی موها شکایت دارد
• احساس خستگی و ضعف شدید حتی پس از استراحت کافی
• کلفت شدن غیرطبیعی صدا
• ایجاد اسپاسم و گرفتگی در عضلات
• بروز مشکل یبوست
• احساس خواب آلودگی در طول روز
• کاهش سطح هوشیاری و تمرکز
• فراموش کردن غیرعادی مسائل
• بی‌حس شدن دست و پا
• ورم کردن صورت و چشم
• افزایش وزن
• برهم خوردن سیکل قاعدگی
• تشدید خونریزی قاعدگی
• نازایی
• گواتر
• ترشح شیر از پستان

علائم فوق در تمام افراد بروز نمی‌کند و شدت و ضعف آن متفاوت خواهد بود. در هر صورت انجام آزمایش و تشخیص متخصص ضرورت دارد.

علائم کم‌کاری تیروئید در زنان

نامنظم و طولانی
• فراموشی
• افسردگی
• ریزش و نازکی موها
• کاهش ضربان قلب
• تورم مفاصل
• درد در مفاصل
• افزایش کلسترول خون
• سفت شدن عضلات
• پف کردن صورت
• چاقی و افزایش وزن
• احساس گرفتگی در سینه
• یبوست
• خشک و خشن شدن پوست
• حساس شدن به سرما
• احساس ضعف و خستگی
• احساس ضعف عضلانی

• زردی پوست و چشم (یرقان)
• به سختی نفس کشیدن
• گریه شدید
• یبوست شدید
• عضلات ضعیف
• مشکلات تغذیه

علت کم‌کاری تیروئید چیست؟

بیماری‌های خود ایمن

شایع‌ترین عامل بروز کم‌کاری تیروئید، یک اختلال خود ایمن به نام بیماری تیروئیدیت هاشیموتو است که در آن سیستم ایمنی با تولید آنتی‌بادی‌های خود ایمن، به سلول‌های بافت تیروئید حمله می‌کند. در بروز بیماری هاشیموتو تلفیقی از عوامل ژنتیکی و محیطی دخیل هستند. آنتی‌بادی‌های خود ایمن، با تأثیر مخرب بر بافت تیروئید توانایی این غده را در تولید هورمون‌های تیروئیدی کاهش می‌دهند.

اثر مهاری داروهای پرکاری تیروئید

برای درمان پرکاری تیروئید معمولاً از ید رادیواکتیو و داروهای سرکوب‌کننده غده تیروئید استفاده می‌شود. هدف از تجویز این داروها بازگرداندن تعادل به غده تیروئید است اما گاهی تأثیر داروها بر غده تیروئید بیش‌ازحد متعارف است و باعث بروز کم‌کاری دائمی تیروئید می‌شوند.

جراحی غده تیروئید

برداشتن قسمتی از غده و یا تمام غده تیروئید به دلیل ابتلا به گره‌های تیروئیدی یا تومورهای سرطانی باعث بروز اختلال کم‌کاری تیروئید در فرد می‌شود. در این موارد فرد باید به‌صورت مادام‌العمر از داروهای هورمونی تیروئیدی استفاده کند.

پرتودرمانی

روش پرتودرمانی که برای درمان سرطان‌های اطراف گردن و یا بالاتنه مورداستفاده قرار می‌گیرد می‌تواند بر عملکرد غده تیروئید تأثیر منفی داشته باشد و توانایی آن برای تولید هورمون را کاهش دهد.

عوارض جانبی برخی داروها

مصرف بعضی از داروها بر عملکرد تیروئید تأثیر مخرب دارند و ظرفیت غده را برای تولید هورمون تحت تأثیر قرار می‌دهند. برای مثال داروهای لیتیومی که برای درمان بعضی از اختلالات روانی تجویز می‌شوند از این دسته داروها به‌حساب می‌آیند.

نقایص مادرزادی

برخی از نوزادان به‌طور مادرزادی با غده تیروئید ناقص به دنیا می‌آیند. معمولاً نوزادانی که با غده تیروئید ناقص به دنیا می‌آیند در اوایل زندگی علائم خاصی بروز نمی‌دهند و تنها راه تشخیص چنین اختلالاتی انجام تست تیروئید در بدو تولد است.

اختلال غده هیپوفیز

یکی از علت‌های نادر کم‌کاری تیروئید نقص در غده هیپوفیز و عدم ترشح هورمون TSH است. هورمون TSH یکی از محرک‌های اصلی آزاد شدن هورمون‌های ذخیره‌شده در تیروئید است و در صورت کم بودن TSH در خون، فرد به بیماری کم‌کاری تیروئید مبتلا می‌شود.

بارداری

برخی زنان در طی بارداری و یا پس‌ازآن به دلیل ساخته‌شدن آنتی‌بادی‌های خود ایمن در بدن، دچار کم‌کاری تیروئید می‌شوند. در صورت درمان نشدن این اختلال در طی بارداری، احتمال رخ دادن زایمان زودرس و اختلال پره‌اکلامپسی وجود دارد.

کمبود ید در بدن

ید یکی از عناصر معدنی مهم برای تولید هورمون‌های تیروئیدی است. اگر این عنصر معدنی به مقدار کافی از طریق وعده‌های غذایی به بدن نرسد فرد دچار کم‌کاری تیروئید می‌شود. افراد مبتلا به کم‌کاری تیروئید بایستی مقدار متعادلی را از طریق مواد غذایی جذب کنند.

درمان کم‌کاری تیروئید

رایج‌ترین درمان استاندارد برای کم‌کاری تیروئید مصرف روزانه لووتیروکسین است که ساختاری شبیه به هورمون تیروئیدی دارد. این دارو هورمون‌های لازم را تامین کرده و سطح هورمون‌های تیروئیدی بدن را به حالت نرمال برمی‌گرداند و علائم کم‌کاری تیروئید را بهبود می‌دهد.

لووتیروکسین به‌مرورزمان سطح کلسترول خون و شاخص توده بدنی را کاهش داده و به‌این‌ترتیب از خطر بیماری‌های قلبی و عروقی و دیابت ناشی از کم‌کاری تیروئید کاسته می‌شود. برای افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، درمان با لووتیروکسین ابتدا با دوزهای کم شروع‌شده و به‌تدریج دوز دارو افزایش می‌یابد. دوز مصرف این دارو توسط متخصص تعیین می‌شود و مصرف خودسرانه آن می‌تواند دردسرساز شود.