توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن و کوین چه تفاوتی با هم دارند؟

آشنایی با بازار ارزهای دیجیتال برای کاربران تازه‌وارد معمولاً با رمزارزهای بیت‌کوین و اتریوم آغاز می‌شود. اما هرچه اطلاعات بیشتری در این بازار داشته باشیم و با اصطلاحات کاربردی و رمزارزهای جدید مواجه خواهیم شد. در این مسیر یک سؤال پیش می‌آید، ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین‌هایی که پس از بیت‌کوین معرفی شده‌اند، چه چیزهایی هستند؟ اصطلاحات پرکاربرد کوین و توکن که سرمایه‌گذاران حوزه کریپتو زیاد از آن استفاده می‌کنند چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟ برای درک بهتر این اصطلاحات و تجربه انجام معاملات در بهترین صرافی ارز دیجیتال ایرانی، در این مقاله به معرفی و مقایسه کوین و توکن می‌پردازیم. برای درک تفاوت بین کوین و توکن خواندن این مقاله را از دست ندهید.

کوین (COIN) چیست؟

در دنیای کریپتوکارنسی به ارزهای دیجیتالی که دارای یک بلاک‌چین مستقل و پایدار هستند، مانند بیت‌کوین و اتریوم، کوین گفته می‌شود. این نکته اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن است. در واقع کوین‌ها از پایه و صفر، طراحی و راه‌اندازی می‌شوند. هر بلاک‌چین توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ با یک هدفی خاص طراحی می‌شود، مانند بیت‌کوین که یک ارز دیجیتال برای ذخیره ارزش است و قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. ارز “BTC”،بلاک‌چین اختصاصی بیت‌کوین را در اختیار دارد.

کوین‌ها معمولاً از پروژه‌های گذشته یا سایر رمزارزها الهام می‌گیرند، اما برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. پروژه اتریوم نیز با چنین اصول و روندی شکل گرفته است. ویتالیک بوترین خالق اتریوم با بررسی ارز بیت‌کوین و پیدا کردن نقاط ضعف آن، ارز دیجیتالی را طراحی کرد که عملکرد خیلی بهتر و سریع‌تری نسبت به بیت‌کوین دارد. ارز دیجیتال “ETH”، رمزارز بومی پلتفرم قرارداد هوشمند است که بر بستر بلاک‌چین اتریوم فعالیت می‌کند.

کوین چه کاربردی دارد؟

کوین‌ها معمولاً همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارند. این رمز ارزها مانند دارایی ما در کیف پول و یا حساب بانکی ما عمل می‌کنند. برخی از این ارزهای دیجیتال تنها به‌عنوان پول قابل استفاده هستند و هیچ کاربرد دیگری ندارند. به کوین‌هایی که فقط به‌عنوان پول مورد استفاده قرار می‌گیرند “Cash only” گفته می‌شود. از موارد استفاده کوین‌ها پس از خرید ارز دیجیتال می‌توان به انتقال پول، ذخیره ارزش و سرمایه‌گذاری اشاره کرد. برای مثال می‌توانیم از بیت‌کوین برای پرداخت هزینه کالاها، خدمات اینترنت و یا در بسیاری از امکان‌های دنیا واقعی استفاده کنیم.

توکن (Token) چیست؟

توکن‌ها، ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک‌چین اختصاصی خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند. توکن یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است. این بلاک‌چین به کاربران اجازه می‌دهد که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. کاربران برای ساخت یک توکن لازم نیست که طراحی و یا کدنویسی آن را از صفر شروع کنند و تنها باید از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنند. این شیوه ساخت یکی از برجسته‌ترین نقاط تفاوت کوین و توکن است. برای مثال، ارز دیجیتال تتر، یک توکن”ERC-20” بر بستر بلاک‌چین اتریوم است.

توکن‌ها بخش زیاد و مهمی را از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار دارند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی درآمدزایی کنند. به این صورت که کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دای (Dai) که بر بستر اتریوم ساخته شده‌است، برای انجام تراکنش از کاربران اتریوم دریافت می‌کند.

توکن ها چرا ساخته شده اند؟

همان‌طور که در ابتدا گفتیم، کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند، ولی توکن‌ها بر بستر بلاک‌چین‌های دیگر ساخته می‌شوند. تفاوت میان توکن و کوین است که ویژگی‌های مهم آنها را مشخص می‌کند. به‌طورکلی کاربران برای ساخت یک توکن به کمتر از 1 ساعت وقت نیاز دارند و هر فردی که دانش کافی درباره بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند داشته باشد می‌تواند یک توکن منحصربه‌فرد ایجاد کند. با این وجود صرفاً ایجاد یک توکن، دلیلی بر موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال نیست. هر توکنی برای محبوب شدن باید میان کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

برخی از پروژه‌ها ترجیح می‌دهند در ابتدا ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاک‌چین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاک‌چین اختصاصی خود را تهیه می‌کنند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها است و ارز “BNB” در ابتدا بر بستر اتریوم فعالیت خود را شروع کرد، سپس بایننس بلاک‌چین اختصاصی “BEP2” را برای آن ساخت.

کاربرد انواع توکن

کوین‌ها معمولاً یک واسطه برای پرداخت هستند. برای مثال بیت‌کوین و اتریوم معمولاً به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها با یک هدف و کاربرد خاصی خلق می‌شوند. توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است با هدف حفظ ارزش سرمایه کاربران در برابر نوسانات بازار به بازار عرضه شده‌است. به طور کلی توکن‌هایی که با حضور خود بتوانند یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی را ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بزار کریپتو دارند و انواع توکن‌های موجود در بازار محدود به 4 نوع می‌شوند.

1. توکن‌های کاربردی (Utility tokens): توکن‌های کاربردی خدماتی را ارائه می‌دهند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. نظیر توکن ” Vethor” که بر بستر بلاک‌چین Vethor فعالیت می‌کند و به‌عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.
2. توکن های امنیتی (Security token): برخی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد به یک دارایی دیجیتالی با غیر دیجیتالی استفاده می‌کنند. به این توکن‌ها، توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود و حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.
3. توکن‌های معاملاتی (Transactional Token): این توکن‌ها مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌های دای و تتر در این دسته قرار می‌گیرند.
4. توکن حاکمیتی (Governance Token): داشتن توکن‌های حاکمیتی برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال ارز کامپ (COMP) بر بستر اتریوم ساخته شده و امکان وام‌دهی را برای کاربران فراهم می‌کند.

آخرین تفاوت کوین و توکن

یک تفاوت مهم دیگر بین توکن و کوین، کیف پول ذخیره‌سازی این دارایی‌ای دیجیتالی است. کوین‌ها برای ذخیره سازی به یک کیف پول اختصاصی با آدرس مخصوص نیاز دارند که در یک بلاک‌چین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف پول بیت‌کوین و اتریوم کاملاً از یکدیگر مجزا هستند و نمی‌توانیم دارایی بیت‌کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد. اما این قانون در مورد توکن‌ها اصلاً صدق نمی‌کند و کاربر می‌تواند یک توکن را به هر آدرسی در شبکه ارسال کند. گاهی ممکن است این دارایی در والت آنلاین نشان داده شود اما تراکنش تأیید شده و امکان دسترسی توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ به آن وجود نخواهد داشت، هر چند کاهش نیاز به دانش تخصصی دارد.

جمع بندی نهایی

در این نوشتار در آنچه درباره توکن و کوین نیاز بود در حوزه ارزهای دیجیتال بدانید را مورد بررسی قرار دادیم. به طور کلی تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد. کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند اما توکن‌ها چون در ابتدای راه هستند از بستر پلتفرم‌های دیگر استفاده می‌کنند. معمولاً کوین‌ها واسطه معاملات هستند اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی دارند. کارمزد شبکه کوین‌ها، از خود کوین برداشته می‌شود اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاک‌چین کسر می‌شود.

در نهایت با دانستن این نکات می‌توانیم بفهمیم که کدام ارز دیجیتال کوین است و یا توکن. برای مطمئن شدن نیز می‌توانیم با مراجعه به سایت ” coinmarketcap” و با کلیک روی رمزارز موردنظر بفهمیم که این ارز یک توکن و یا کوین است.

تفاوت توکن و کوین چیست؟ مقایسه و کاربرد آن‌ها

ارز دیجیتال وارد بازار شده است و مسلما درک اصطلاحات جدید مرتبط به ان ممکن است کمی دشوار باشد. یک شروع خوب برای تسلط بر جهان رمز ارزها، درک تفاوت بین کوین‌ها و توکن‌هاست. واقعیت این است که کوین و توکن در مفهوم پایه خود بسیار شبیه هم هستند. آن‌ها هم با ارزشند و هم یه منبع بزرگ برای سرمایه گذاری محسوب می‌شوند. همچنین می‌توان کوین‌ها را با توکن‌ها تعویض کرد و بالعکس. اصلی ترین تفاوت توکن و کوین به سوددهی این دو باز می‌گردد.
کارهایی وجود دارد که می‌توانید با توکن انجام دهید و انجام آن ها با کوین امکانپذیر نیست. از سوی دیگر، برخی از بازارها کوین را می‌پذیرند ولی توکن را نه. تفاوت توکن و کوین را می‌توان با سرمایه گذاران و معامله گران مقایسه کرد. همه معامله گران سرمایه گذاری می‌کنند، اما همه سرمایه گذاران معامله نمی‌کنند. توجه داشته باشید که بیشتر کاربران ارزهای دیجیتال معمولا کوین و توکن دارند. در ادامه با مفهوم و تفاوت توکن و کوین بیشتر آشنا می‌شوید.

آنچه در این نوشته می‌خوانید:

بیت کوین چیست؟

زمانی که بیت کوین برای اولین بار عرضه شد، معیاری را برای معنای ارز دیجیتال کوین تعیین کرد. ویژگی‌های مشخصی وجود دارد که کوین‌ها را از توکن‌ها متمایز می‌کند که شبیه پول‌های دنیای واقعی است. کوین با ویژگی‌های زیر تعریف می‌شود:

1. کوین بر روی بلاک چین خود عمل می‌کند. بلاکچین تمام تراکنش‌هایی را که شامل توکن‌های رمزنگاری شده باشد را پیگیری می‌کند. وقتی با اتریوم به شخصی پول پرداخت می‌کنید، رسید آن به بلاکچین اتریوم می‌رود. اگر همان شخص بعدا با بیت کوین به شما پول پرداخت کند، رسید به بلاکچین بیت کوین می‌رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می‌شود و توسط هر عضو در شبکه قابل دسترسی است.
2. کوین به عنوان پول شناخته می‌شود. در واقع بیت کوین با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. جذابیت و ناشناس بودن باعث ایجاد کوین‌های دیگر از جمله ETH، NEO و Litecoin شد. امروزه می‌توانید از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند: آمازون، مایکروسافت و تسلا کالا و خدمات را با استفاده از بیتکوین‌ خریداری کنید. بیتکوین اخیرا در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.
3. کوین قابل استخراج است. شما می‌توانید کوین‌های کریپتو را از دو طریق بدست آورید. یکی از آن‌ها از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار است. شکارچیان بیتکوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می‌کنند. مشکل این است که در حال حاضر بیتکوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هر روز سخت‌تر می‌شود. روش دیگر اثبات سهام است که رویکرد مدرن‌تری برای دریافت کوین است. از نظر مصرف انرژی سبک‌تر و کار با آن بسیار آسان‌تر است. Cardano یکی از بزرگ‌ترین کوین‌هایی است که از این سیستم استفاده می‌کند.

کوین‌ها (که اغلب به آن‌ها آلت کوین یا کوین‌های ارز دیجیتال جایگزین نیز گفته می‌شود) پول دیجیتالی هستند که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجاد می‌شوند و ارزش خود را در طول زمان ذخیره می‌کنند.

ویژگی‌های اصلی کوین

اساسا بیتکوین معادل پول دیجیتالی است. بیت کوین معروف‌ترین نمونه برای رمزارز دیجیتال می‌باشد. بیت کوین مبتنی بر بلاکچین است که در آن همه تراکنش‌ها قابل مشاهده هستند. داده‌ها به صورت جمعی ذخیره شده و بین شرکت کنندگان شبکه بلاکچین به اشتراک گذاشته می‌شود. بلاکچین معتبر است و کلاهبرداری را کاهش می‌دهد. کوین‌هایی بر اساس الگوریتم اصلی بیت کوین وجود دارند که توسط ساتوشی ناکاموتو ایجاد شده و برای عموم قابل استفاده است (Litecoin، Namecoin). از طرفی دیگر، کوین‌هایی وجود دارند که بر روی بلاکچین کار می‌کنند و به طور خاص برای آن‌ها ایجاد شده‌اند.

کوین‌ها دارای ویژگی‌هایی مشابه پول هستند: قابل تعویض، قابل تقسیم، قابل حمل، بادوام و عرضه محدود. بیشتر مشتاقان ارزهای دیجیتال اصرار دارند که کوین‌ها در آینده جایگزین پول‌های معمولی خواهند شد. ویژگی‌های اصلی کوین عبارتند از:

• هر کسی مجاز است به بلاکچین بپیوندد و در آن شرکت کند.
• این ارز ارسال، دریافت یا استخراج شوند.
• کوین‌ها هیچوقت فراتر از پول عمل نمی کنند.

ارز دیجیتال توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها روی پلتفرم بلاکچین نیستند. در عوض، آن‌ها روی بلاکچین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند: اتریوم کار می‌کنند. برخی از رایج‌ترین توکن‌هایی که در اتریوم مشاهده می‌شوند عبارتند از: BAT، BNT، Tether و استیبل کوین‌های مختلف مانند: USDC. اگر تراکنش‌های ارز دیجیتال در بلاکچین به قراردادهای هوشمند متکی هستند. آن‌ها مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت‌های میان کاربران را تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین از قرارداد هوشمند خود استفاده می‌کند. به عنوان مثال: اتریوم از ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کند.

وقتی می‌گوییم یک توکن خرج شد یعنی به صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شود. یک مثال عالی از این امر، تجارت NFTها (توکن‌های غیرقابل تعویض) است. آن‌ها اقلام بی‌نظیری هستند، بنابراین تغییر مالکیتشان باید به صورت دستی انجام شود. NFTها اغلب فقط دارای ارزش معنوی یا هنری هستند، بنابراین می‌توان گفت که به نوعی شبیه به توکن‌ها هستند. از تفاوت‌های قابل توجه بین توکن‌ها و کوین‌ها چیزی است که آن‌ها از خود نشان می‌دهند. در حالی که کوین‌های کریپتو اساسا نسخه‌های دیجیتالی پول هستند، توکن‌ها می‌توانند به صورت دارایی یا اسناد ارائه شوند.

یکی دیگر از موارد جالب در مورد توکن‌ها نحوه ساخت آن‌هاست. برخی از شبکه‌ها مانند: اتریوم قالب‌هایی را ارائه می‌کنند که می‌توانید توکن‌های خود را علامت ‌گذاری و تجارت را شروع کنید. این امر باعث می‌شود که هر کسی با دانش فنی کم یا بدون دانش فنی بتواند وارد این بازار شود. در صرافی‌های غیر متمرکز، مانند: Uniswap، تراکم بالایی از این نوع فعالیت‌ها را مشاهده می‌کنید.

توکن‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟

توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند به عنوان روشی برای پرداخت در داخل اکوسیستم پروژه استفاده شوند و عملکردهای مشابهی را با پول واقعی انجام دهند، اما تفاوت اصلی این است که دارنده آن حق مشارکت در شبکه را خواهد داشت. ممکن است فعالیت‌های دارایی دیجیتال را انجام دهد، سهام شرکت را به نمایش بگذارد، به عملکرد پروژه دسترسی داشته باشد و بسیاری موارد دیگر. در حقیقت، با راه اندازی پروژه‌های جدید جنبه‌های ناشناخته عملکرد توکن‌ها کشف می‌شود.

برای مثال: بلیت یک کنسرت، یک «توکن واقعی» است می‌توانید در یک زمان خاص، در یک مکان خاص از آن استفاده کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و قبض خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتال هم به همین شکل هستند و فقط در داخل پروژه خاصی موارد استفاده خاصی دارند.

توکن‌ها یک دارایی یا ابزار مفید را نشان می‌دهند، بنابراین از توکن‌های امنیتی و کاربردی متمایز می‌شوند. توکن‌های امنیتی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که سهم شرکت باشند (توکن DAO که بلافاصله پس از راه‌اندازی هک شد، به‌عنوان توکن امنیتی شناخته می‌شود)، در حالی که توکن‌های ابزار کاربرد خاصی در داخل پروژه دارند (BON Token).

اصلی‌ترین تفاوت توکن و کوین چیست؟

کلمات “کوین” و “توکن” اغلب به عنوان مترادف استفاده می‌شوند و توسط بسیاری از مردم قابل تعویض هستند. آن‌ها کاملا به دو مفهوم کاملا متفاوت اشاره می‌کنند. پس چرا بسیاری از رمزگذاران کوین‌ها و توکن‌ها را با هم اشتباه می‌گیرند و تفاوت اساسی بین آن‌ها چیست؟ به عبارت ساده، یک توکن نشان دهنده چیزی است که شما دارید، در حالی که یک کوین نشان دهنده چیزی است که شما قادر به داشتن آن هستید. در مقیاس وسیع‌تر، توکن‌ها مدت‌ها قبل از ارز دیجیتال وجود داشته‌اند. حتی امروزه نیز ارتباط کمی با رمز ارزها دارند.

در حوزه‌ ارز دیجیتال که به سرعت در حال تغییر است، ظهور اصطلاحات جدید منجر به سو تفاهم و سو استفاده از آن‌ها می‌شود. طبق تعریف، ارز یک وسیله مبادله، واحد حساب یا ذخیره ارزش است. بیتکوین همه این ویژگی‌ها را دارد، بنابراین نام «رمز ارز » در این مورد مناسب است. اما تمام کوین‌ها و توکن‌ها که تولید انبوه آن‌ها پس از بیت‌کوین آغاز شد، به عنوان «ارز رمزنگاری» نامیده شدند، اگر چه بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را ندارند. بنابراین کوین‌ها و توکن‌ها دو نوع واحد مختلف هستند که با استفاده از رمزنگاری ایجاد و رمز ارز نامیده می‌شوند. این واقعیت برای کسانی که می‌خواهند مقداری رمز ارز بخرند و صاحب خوشبختی شوند کمی گمراه کننده است.

ایجاد یک توکن ساده‌تر از ایجاد یک کوین است زیرا نیازی به ایجاد کد جدید یا تغییر کد موجود ندارید. برای ایجاد توکن فقط باید از یک الگوی استاندارد در پلتفرم‌هایی مانند: اتریوم استفاده ‌کنید که مبتی بر بلاکچین است و به هر کسی اجازه می‌دهد توکن ایجاد کند. کاربران می‌توانند انواع مختلف توکن‌ها را در یک کیف پول ذخیره کنند. شما می‌توانید توکن‌ها را با کوین خریداری کنید، اما برخی از توکن‌ها می‌توانند ارزش بیشتری نسبت به کوین داشته باشند.

نتیجه گیری

کوین‌ها فقط روش پرداخت هستند در حالی که توکن‌ها ممکن است سهم توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ یک شرکت را ارائه دهند، به محصول یا خدمات دسترسی داشته باشند و کارهای دیگر را انجام دهند. کوین‌ها ارزهایی هستند که می‌توان از آن‌ها برای خرید و فروش موارد مورد نظر استفاده کرد. شما می‌توانید یک توکن با یک کوین خریداری کنید اما عکس این جریان را نمی‌توانید انجام دهید. کوین به طور مستتقل عمل می‌کند در حالی که توکن کاربرد خاصی در اکوسیستم دارد. تفاوت توکن و کوین زیاد نیست اما اگر اغلب نادیده گرفته شود و طبیعتا مشکلاتی را به همراه خواهد داشت. یکی از راه‌های سریع برای تصمیم‌گیری این است که به چیزی که می‌خرید توجه کنید. اگر یک محصول باشد، اغلب به کوین نیاز دارید. اگر یک سرویس است، معمولا می‌توانید از توکن‌های ابزاری استفاده کنید.

NFT چیست و چه تفاوتی با سایر توکن ها دارد؟

یکی از انواع دارایی‌های یکتا در بازار ارزهای دیجیتال، توکن غیر مثلثی یا همان NFT ها هستند. این واحد از ارزهای دیجیتال بر خلاف اتریوم، بیت کوین و سایر آلت‌کوین‌ها که جز ارزهای مثلثی هستند، ویژگی‌های بسیار خاص و منحصر به فردی دارند که باعث شده از دیگر واحدهای رمزارزها در بازار ارزهای دیجیتال متمایز شوند. برای اینکه بتوانید مفهوم این ارزهای دیجیتال را درک کنید باید قبل از هر چیزی با مثلثی بودن و غیر مثلثی بودن آشنا شوید. در بازارهای مالی و علم اقتصاد به دارایی‌های که بتوان آن‌ها را تعویض کرد دارایی‌های مثلثی یا قابل تعویض می‌گویند. در این نوع از دارایی‌ها نمی‌توانیم ارزش واحدی را بیشتر یا کمتر تلقی کنیم. در ادامه بیشتر با این دارایی‌ها و مزیت‌هایی که دارند آشنا می‌شویم.

دارایی‌های مثلثی چه ویژگی‌هایی دارند؟

بیشتر دارایی‌ها از جمله ارزهای دیجیتال یا پول‌های کاغذی در دسته دارایی‌های مثلثی قرار می‌گیرند. برای مثال یک توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ اسکناس 200 دلاری نسبت به یک اسکناس 200 دلاری دیگر ارزش یکسانی دارد و می‌توان آن‌ها را تعویض کرد. همچنین شما امکان خرید مقدار مشخصی کالا را با هر دو این اسکناس‌ها دارید اما در صورتی که این اسکناس را به کسی بدهید و انتظار داشته باشید همان اسکناس را دریافت کنید اشتباه است بلکه معادل آن اسکناس را شما دریافت می‌کنید. تعداد دارایی‌های ارز دیجیتال NFT بسیار زیاد است، اما به طور کلی به کالاهایی که در دسته ابزار قرار نگیرند، دارایی یا توکن غیر مثلثی گفته می‌شود. از جمله این دارایی‌ها می‌توان به لپ‌تاپ، گوشی، خودرو و . اشاره کرد. برای اینکه بتوانید یک دارایی را در دسته مثلثی یا توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ غیر مثلثی قرار دهید باید شرایط کلی را بررسی کنید. حتی در برخی از مواقع مفهوم این دارایی‌ها می‌تواند به تفکرات شخصی افراد بستگی داشته باشد.

تعویض پذیری چه مفهومی در بازار ارزهای دیجیتال دارد؟

همانطور که می‌دانید ارزهای دیجیتال قابل تعویض هستند. برای مثال تصور کنید که برای پرداخت کالایی معادل یک بیت کوین می‌توانید آن را به صورت چند تراکنش یا فرم یک بیت کوین کامل پرداخت کنید. در واقع موضوع مهم در این جا جمع مقادیر پرداخت شده است که باید معادل یک بیت کوین باشد. زمانی که بیت کوین انتشار پیدا کرد ویژگی‌های دیگری از جمله امن بودن، شفافیت و قابل تایید بودن به این نوع رمزارز نسبت داده شد. همچنین بلاک‌چین این ارز دیجیتال توانست همانند یک بانک عمل کند. با کمک بیت کوین تاریخچه تراکنش‌ها به صورت غیر متمرکز ذخیره شدند اگرچه قرار بود ارزش آن‌ها به اندازه یک ارز باشد. با گذر زمان ویژگی‌های بیشتری برای بیت کوین تشخیص داده شد و تمامی آن‌ها نیز در جهت غیر متمرکز شدن تراکنش‌ها به کار گرفته شد. زمانی که پیچیدگی داده‌های غیر متمرکز زیاد شد، استانداردهای جدیدی برای یکسان کردن برنامه‌ها و توکن‌های جدید ارائه شد.

توکن غیر مثلثی چیست؟

توکن غیر مثلی جز دارایی‌های دیجیتال است. این توکن‌ها نه تنها یونیک هستند بلکه با سپرده شدن در یک بلاک‌چین امکان انتقال دادن آن را نیز کسب می‌کنید. توکن‌های NFT دارای هویت یکتایی در قراردادهای هوشمند هستند. این داده‌ها باعث ایجاد تمایز بین آن‌ها می‌شوند در نتیجه نمی‌توان به صورت مستقیم آن‌ها را با توکن‌های دیگری جایگزین کرد. احتمالا می‌دانید که بلاک‌چین همانند یک دفتر کل عمل می‌کند و وظیفه نگه‌داری از اطلاعات را دارد در نتیجه مالکیت توکن‌های غیر مثلثی نیز در بلاک‌چین ذخیره و نگه‌داری می‌شود. این داده‌ها به صورت اشتراکی بین تمامی پردازنده‌ها قرار می‌گیرند و نمی‌توان به هیچ عنوان آن‌ها را دستکاری کرد. این توکن‌های غیر مثلثی را مانند بسیاری از ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین می‌توان در کیف پول دیجیتال نگه‌داری کرد و انتقال داد. مالکیت این توکن‌ها متعلق به صاحب کیف پول است. لازم به ذکر است این توکن‌ها سه ویژگی مشخص دارند که آن‌ها را ارزهای دیجیتال متفاوت می‌کند:

• از جمله ویژگی‌های توکن‌های غیر مثلثی، یونیک بودن آن‌ها است. هر یک از این توکن‌ها دارای مشخصات خاصی هستند که در توکن‌های دیگر وجود ندارد.

• کمیاب بودن از دیگر ویژگی‌های توکن‌های NFT است. این توکن‌ها به صورت محدود تولید می‌شوند حتی در بسیاری از مواقع تنها یک واحد از این توکن‌ها تولید می‌شود.

• امکان تقسیم کردن یا جدا کردن این توکن‌ها وجود ندارد، ارزهای دیجیتال مثلثی را می‌توان تقسیم کرد برای مثال برای خرید بیت کوین شما نیازی نیست حتما یک واحد کامل بیت کوین خریداری کنید بلکه می‌توانید یک هزارم واحد از این ارز دیجیتال را خریداری کنید. اما توکن‌های NFT قابل تقسیم نیستند و تنها باید به صورت یک واحد کامل و مجزا آن‌ها را تهیه کنید.

مزیت‌های NFT چیست؟

همزمان با پیدایش اینترنت دارایی‌ها، توکن‌های غیر مثلثی نیز در فضای مجازی کاربردهای بسیاری پیدا کردند. برای مثال به کمک این توکن‌ها شما می‌توانید کاراکترهای کامپیوتری را ذخیره کنید. در واقع توکن غیر مثلثی نوع پیشرفته‌تری از دارایی‌های دیجیتال غیر مثلثی هستند. این توکن‌ها به دو دلیل عمده و سودمند ایجاد شده‌اند که در ادامه آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

• NFT دارای مالکیت حقیقی است. در واقع شما مالکیتی در برابر دارایی‌های دیجیتال غیر مثلی ندارید. برای مثال شما می‌توانید در پلتفرم‌های مختلف شبکه‌های مجازی حساب کاربری برای خود ایجاد کنید اما در نهایت مالک واقعی آن اکانت، شرکت و موسسه تولید کننده آن پلتفرم است. به دلیل اینکه توکن‌های غیر مثلثی با کمک بلاک‌چین ثبت و توزیع می‌شوند، کاربران آن‌ها دارای مالکیت حقیقی هستند.

• با کمک توکن‌های غیر مثلثی شما می‌توانید انتقال و مبادله داشته باشید. این توکن‌ها را می‌توانید به سادگی در کیف پول‌های دیجیتال نگه‌داری کنید و در معاملاتی که در صرافی‌ها انجام می‌شود از آن‌ها استفاده کنید. بازارهای مختلفی هستند که از این توکن‌ها استفاده می کنند از جمله این بازارها می‌توان به MarkersPlace, OpenSea, SuperRare و . اشاره کرد. به کمک این توکن‌ها می‌توانید بلیط و دارایی‌های مختلفی را به فروش برسانید یا از دیگر کاربران خریداری کنید.

بازار ارزهای دیجیتال

کاربرد توکن‌های NFT چیست؟

• از NFT برای کپی رایت آثار هنری استفاده می‌شود. چرا که این توکن‌ها در بلاک‌چین ثبت می‌شوند و با داشتن کلید خصوصی مالکیت شخص برای آن اثر هنری ثبت می‌شود. با حذف واسطه‌ها در این سیستم هنرمندان به سود بیشتری دست پیدا می‌کنند.

• داشتن کلکسیونی از دارایی‌های دیجیتال می‌تواند سود زیادی داشته باشد. برای مثال در صورتی که کارت یک بازیکن مشهور فوتبال به توکن تبدیل شود و در اختیار شما قرار بگیرد ارزش آن افزایش پیدا می‌کند.

• شما در بازی‌های کامپیوتری نمی‌توانید یک لباس یا اشیا را به فروش برسانید اما در صورتی که کاراکترهای بازی به توکن تبدیل شوند به سادگی می‌توان آن‌ها را در خارج از محیط بازی و صرافی‌های کریپتو به فروش رساند. لازم به ذکر است از آن جایی که این بازی‌ها بر پایه بلاک‌چین توسعه پیدا کرده‌اند، توکن‌های NFT در آن‌ها رایج شده‌اند.

• در تیم توسعه اتریوم انتقال مالکیت با تبدیل کردن دامنه‌های اتریوم به توکن‌های NFT امکان پذیر شده است. به همین جهت با حذف واسطه معاملات به سادگی و بدون کوچک‌ترین مشکلی انجام می‌شوند. این کار باعث گسترش پیدا کردن مالکیت دارایی‌های مجازی می‌شوند و افراد می‌توانند به واسطه این توکن‌ها اقدام به خرید و فروش خانه یا سایر دارایی‌ها کنند.

• به واسطه نوآوری که در توکن‌های غیر مثلثی و بلاک‌چین‌ها به وجود آمده است می‌‌توان تمامی دارایی‌های واقعی را به NFT تبدیل کرد. برای مثال شما می‌توانید خانه یا ملک را به این توکن‌ها تبدیل کنید. به همین جهت به سادگی می‌توانید روی این دارایی‌ها معاملاتی را نیز انجام دهید. اگر چه این روش هنوز توسط برخی از مقام‌های قضایی و حقوقی تایید نشده است اما زمان زیادی برای اینکه هرکسی دارایی خودش را روی گوشی داشته باشد، نخواهد گذشت.

• هر شخصی دارای هویت یکتا و منحصر به فردی است. می‌توان تمامی این مشخصات را در قالب یک توکن تبدیل کرد تا هر شخص بتواند داده‌های خودش را مدیریت کند.

نحوه ایجاد توکن NFT چگونه است؟

بلاک‌چین اتریوم بهترین میزبان برای توکن‌های غیر مثلثی است. تا به امروز استانداردهای مختلفی برای تولید این توکن‌های NFT بر روی این بلاک‌چین عرضه شده است که در ادامه اساسی‌ترین استانداردها برای تولید توکن غیر مثلثی در این بلاک‌چین را بررسی می‌کنیم.

• از اولین استانداردهای که جهت تولید NFT در روی شبکه اتریوم برای بازی کریپتوکیتیز ایجاد شد، استاندارد ERC721 است. به واسطه این استاندارد مالکیت هر توکن به وسیله آدرسی که برای آن تعیین شده است و به واسطه این آدرس می‌توان به نقل و انتقالات را انجام داد. لازم به ذکر است زبان برنامه‌نویسی که برای این توکن‌ها استفاده شده است زبان Solidity است.

• از دیگر استانداردهایی که برای تولید توکن‌های نیمه مثلثی استفاده می‌شود استاندارد ERC1155 است. از این استاندارد معمولا برای درک توکن semi-fungible استفاده می‌شود.

لازم به ذکر است بلاک‌چین‌های دیگری مانند Cosmos و EOS نیز قابلیت حمایت از قراردادهای هوشمند و انتشار توکن‌های غیر مثلثی را نیز دارند. اگر چه توسعه دهندگان این توکن‌ها استفاده از بلاک‌چین اتریوم را ترجیح می‌‌دهند.

کلام آخر

همانطور که گفتیم توکن‌های NFT جز دارایی‌های یکتا است که بر روی بلاک‌چین ذخیره و نگه‌داری می‌شوند. این توکن‌ها بسیار شبیه به سایر ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین و اتریوم هستند اما با این تفاوت که هر واحد از توکن‌های NFT مشخصات منحصر به فرد و متفاوتی دارند. در این مقاله تلاش کردیم شما را با این توکن غیر مثلثی آشنا کنیم تا بتوانید از این نوع دارایی دیجیتال نیز در زندگی روزمره خود استفاده کنید.

توکن چیست؟ تفاوت کوین و توکن چیست؟

توکن چیست و از کجا به‌وجود آمده است؟ در دنیای ارزهای دیجیتال حتما با نام کوین (COIN) یا توکن (Token) در رمزارزهای مختلفی روبه‌رو شده‌اید. در این مقاله قصد داریم در همین رابطه صحبت کنیم.

توکن‌ها برخلاف کوین‌ها دارای یک بلاکچین اختصاصی نیستند و برای این‌که کارایی یک کوین را حفظ کنند، معمولا از بستر بلاکچین یکی از کوین‌ها استفاده می‌کنند.

توکن چیست؟

توکن(Token) نوعی از ازرهای دیجیتال است که همانند کوین‌ها در آن واحد، نقل و انتقالات آن از طریق الگوریتم‌های رمزنگاری شده سایر کوین‌ها کنترل می‌شوند. به‌عبارت ساده‌تر توکن‌ها برخلاف کوین‌ها دارای یک بلاکچین اختصاصی نیستند و برای این‌که کارایی یک کوین را حفظ کنند، معمولا از بستر بلاکچین یکی از کوین‌ها استفاده می‌کنند.

امروزه در دنیای ارزهای دیجیتال توکن‌های زیادی بر بستر کوین‌های مختلف به‌وجود آمده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به توکن‌های به‌وجود آمده روی بستر بلاکچین اتریوم اشاره کرد.

تاریخچه توکن‌ها

بعد از به‌جود آمدن بلاکچین و محبوبیت بیت‌کوین، کوین‌های مختلفی به بازار ارزهای دیجیتال اضافه شدند. یکی از مهم‌ترین و محبوب‌ترین این کوین‌ها، اتریوم بود. اتریوم توسط جوان ۲۳ ساله روسی، «ویتالیک بوترین» و در تاریخ ۳۰ جولای ۲۰۱۵، پا به عرصه توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ ارزهای دیجیتال گذاشت.

یکی از خاصیت‌های مهم این کوین این است که مبنای قراردادهای هوشمند را بر بستر بلاکچین خود پیاده کرد. به‌این ترتیب دیگر نیاز نبود که برای داشتن یک ارز دیجیتال، حتما یک بلاکچین اختصاصی داشته باشید. از این‌رو توکن‌های زیادی بر بستر بلاکچین اتریوم ایجاد شد. این مسئله نه‌تنها باعث به‌وجود آمدن دریچه جدیدی به بازار ارزهای دیجیتال شد، بلکه باعث بزرگتر شدن بلاکچین اتریوم نیز شد.

جالب است بدانیم که دیگر تنها اتریوم نیست که قابلیت افزودن توکن‌های زیادی را برروی بستر خود فراهم می‌سازد، بلکه کوین‌های زیادی هستند که این قابلیت را فراهم ساخته و توکن‌های زیادی روی بلاکچین آن‌ها اجرا شده‌اند.

نکته: هرچه تعداد توکن‌های بیشتری بر بستر بلاکچین یک کوین اجرا شود، اعتبار آن بلاکچین افزایش می‌یابد.

تمایز کوین و توکن چیست؟

یکی از مهم‌ترین عوامل در شناسایی فرق بین یک کوین و توکن می‌تواند استفاده شود، داشتن یا نداشتن بلاکچین اختصاصی است. هر کوین در بازار ارزهای دیجیتال از یک الگوریتم شبکه‌ای پیروی کند که برای این‌که کارایی خاص کوین خود را بتواند به بهترین شکل ممکن عملی کند، بلاکچین مخصوص به خودش را راه‌اندازی می‌کند. اگر کوینی دارای بلاکچین اختصاصی نباشد، در دسته توکن‌ها قرار خواهد گرفت.

می‌توانید ویدیوهای بیشتری از تالاربورس را در آپارات (شبکه اشتراک ویدیو) و همچنین کانال یوتیوب تالاربورس مشاهده کنید.

NFT چیست و چه تفاوتی با سایر توکن ها دارد؟

توکن غیر مثلی یا NFT، از انواع دارایی های رمزنگاری یکتا یا unique است و علامت ‌اختصاری عبارت Non-fungible token می باشد. ارزهای رمزنگاری مانند بیت کوین، اتریوم و دیگر آلتکوین ها از اموال مثلی یا قابل تعویض هستند. ولی واحدهای NFT دارای خصوصیات منحصر به فردی هستند که آن را از واحدهای دیگر رمزارزها جدا می کند. در اصطلاح به واحدهای NFT غیر مثلی می گویند.
برای درک مفهوم NFT ابتدا باید فرق میان مثلی ‌بودن با غیر مثلی بودن یا قابل تعویض بودن با تعویض ناپذیر بودن توضیح داده شود.
در علم اقتصاد، اگر هر کالا یا دارایی که واحدهای آن با یکدیگر قابلیت ‌تعویض کردن را داشته باشند، به آن دارایی مثلی یا قابل تعویض‌ یا Fungible گفته می شود. در این دارایی ها نمی توان ارزش واحدی را بر دیگری ارجح دانست یا آن را کمتر تلقی کرد.
جهت درک توکن های NFT می توان از این مثال کمک گرفت. به طور مثال شخصی جهت خدمتی که انجام داده بایستی صد هزار تومان بگیرد. این مبلغ را می توان به صورت ده اسکناس ده هزار تومانی، یا دو تراول پنجاه هزار تومانی پرداخت نمود.

ویدیو توکن غیر مثلی یا NFT چیست و چه کاربری دارد؟

ویدیو بهترین پلتفرم ها برای خرید و فروش NFT ها

ویژگی های دارایی های مثلی چیست؟

برخی دارایی ها از قبیل بیشتر ارزهای رمزنگاری و یا پول های کاغذی مثل دلار و تومان در گروه دارایی های مثلی قرار داده می شوند. به عنوان مثال یک اسکناس صد دلاری نسبت به یک اسکناس صد دلاری دیگر دارای ارزش یکسان بوده و نه تنها هر دو قابل تعویض با یکدیگر هستند بلکه مقدار کالای مشابهی را می توان با هر کدام از آنها خریداری نمود. اگر این اسکناس را به شخصی دادید، انتظار آنکه دقیقا همان اسکناس را به شما بدهد، ندارید و می توانید اسکناسی معادل آن را دریافت کنید.
تعداد دارایی های غیر مثلی یا Non-fungible بسیار زیاد است و اقلام بسیاری را می توان برشمرد. به ‌طور خلاصه میتوان هر کالایی که در دسته ابزار قرار نگیرد، کالای غیر مثلی حساب می شود. نمونه های این اقلام زیاد است و از انواع کالاهایی مثل لپتاپ، گوشی موبایل، خودرو و آثار نقاشی می توان نام برد. یعنی اگر شما موبایل خود را به کسی بدهید، انتظار دارید که دقیقا همان موبایل خودتان را به شما پس بدهد. نمونه بارز آن یک تابلوی نقاشی تاریخی است که کسی نمی تواند به عنوان اینکه هر دو تابلوی نقاشی هستند، تابلوی نقاشی دیگری را به جای آن به شما پس بدهد.
مفهوم دارایی های مثلی و غیر مثلی نسبی است. به طور مثال بلیط های کنسرت موسیقی همه بلیط حساب می شوند ولی بلیط های ردیف های جلو نسبت به هم قابل تعویض بوده و مثلی هستند ولی این بلیط ها با بلیط های ردیف های دورتر قابل تعویض نیستند و نسبت به هم غیر مثلی حساب می شوند.
با این حال، جهت مثلی‌ یا غیر مثلی دانستن یک دارایی باید شرایط کلی را در نظر داشت. به عنوان مثال ممکن است از طرف دولت اعلام شود که شماره سریال بعضی از اسکناس ها جعلی و غیرمعتبر است. حتی احتمال دارد نهادهای قانونگذار ارزهای رمزنگاری، کوین های یک آدرس به خصوص را آلوده اعلام کرده و اجازه ندهند آنها را مبادله کنند. در صورتی که از نظر جامعه مردمی اسکناس و ارز رمزنگاری از انواع کالاهای مثلی قلمداد می شوند.
مفهوم دارایی های مثلی و غیر مثلی میتواند به تفکر شخصی بستگی داشته باشد. به طور مثال یک اسکناس صد دلاری گرچه مثلی حساب می شود، ولی امکان دارد این یک اسکناس هدیه باشد که حاضر به تعویض آن با هیچ چیز دیگری نباشید.

مفهوم تعویض پذیری در ارزهای رمزنگاری چیست؟

قانون قابل تعویض بودن در مورد ارزهای رمزنگاری نیز صادق است. فرض کنید برای پرداخت مبلغی معادل یک بیت کوین، می توانید آن را به فرم یک بیت کوین یکباره پرداخت نمود. یا به تدریج طی چند تراکنش مختلف پرداخت. مسئله مهم آن است که جمع مقادیر برابر با همان یک بیت کوین گردد.
پس از انتشار بیت کوین، این ارز توانست در حکم یک دارایی دیجیتال، ویژگی هایی از قبیل ایمنی، شفافیت و قابل تایید بودن را از خود بروز دهد. بلاکچین بیت کوین توانست در حکم یک جایگزین برای بانک ها عمل کند. بیت کوین این تحول را به وجود آورد که تاریخچه تراکنش ها به صورت غیر متمرکز ذخیره شود، توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ ولی قرار بود ارزش آن در حد یک ارز باشد.
در طول زمان بعضی از اشخاص، قابلیت های بیشتری را در بیت کوین تشخیص دادند که سبب ‌شد هم جهت غیر متمرکز کردن داده‌ ها در تراکنش ها استفاده شود و هم در ایجاد اطلاعات پیچیده تر به کار گرفته شود.
خالق اتریوم با الهام از ایده های بیت کوین، شبکه بلاکچین اتریوم را با توانایی تولید ارزهای دیگری به نام توکن و ساخت اپلیکیشن های غیر متمرکز به وجود آورد. بنابراین مفاهیم جدیدی وارد صنعت کریپتو گردید.
با زیاد شدن پیچیدگی های داده های غیر متمرکز، لازم بود استانداردهای جدیدی به وجود آید که قوانین همانندی را برای برای یکسان سازی برنامه ها و توکن های جدید به وجود آورد که از قوانین اتریوم پیروی ‌کنند. یکی از شاخص ‌ترین این استاندارد ها ERC20 می باشد. این استاندارد توکن ‌های تعویض پذیر یا FT را قانونمند کرده و باعث شد در پروژه های ارزهای رمزنگاری چون EOS، ترون و چندین توکن دیگر مورد استفاده قرار بگیرد.