تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی

رمز ارزها یا کریپتوکارنسی و انواع آنها

بیشتر افراد جامعه در گذشته برای سرمایه گذاری و به دست آوردن سود، به بازار بورس و سهام گرایش داشتند. اما با روی کار آمدن رمزارز، شاهد توجه و سرمایه گذاری روی آنها هستیم.

رمزارز (کریپتوکارنسی) چیست؟

ارزهای دیجیتال به هر گونه دارایی گفته می­ شود که ماهیت فیزیکی ندارد؛ به صورت الکترونیکی وجود دارد و برای استفاده از آن به اینترنت نیاز است. برخی از ارزهای دیجیتال، توسط دولت­ ها و سازمان ­ها، کنترل و صادر می­ شوند (ارز دیجیتال کنترل شده مانند وب مانی و پی پال)، اما برخی دیگر، کنترل نشده هستند و هیچ دولت و سازمانی نمی­ تواند آنها را دستکاری و کنترل کند. به این نوع از ارزها، کریپتوکارنسی یا رمزارز گفته می­ شود که جهت تضمین امنیت معاملات از رمزنگاری استفاده می کند (ارز دیجیتال کنترل نشده مانند بیت کوین).

رمزارزها نوعی ارز دیجیتال محسوب می شوند. در واقع، رمزارزها پول­ های مجازی غیرمتمرکزی هستند که از علم رمزنگاری برای برقراری امنیت معاملات استفاده می کنند. مهم­ترین ویژگی ­های رمزارزها این است که:

1- اکثر رمزارزها غیرمتمرکز هستند.

2- به دلیل استفاده از علم رمزنگاری، رمزارزها دارای امنیت بالایی هستند.

3- رمزارزها غیرقابل هک و نفوذ هستند.

رمزارزها را می­ توان بدون دخالت هر گونه نهاد یا موسسه ای به صورت مستقیم در اینترنت بدون نیاز به داشتن حساب­ بانکی، خرید و فروش کرد. قوانین خرید و فروش رمزارزها در کشورهای مختلف جهان یکسان نیست. در ایران خرید و فروش رمزارزها هیچ منع قانونی ندارد و افراد می توانند معامله رمزارزها را انجام دهند.

تفاوت رمزارز و پول معمولی

تفاوت های زیادی بین رمزارز و پول معمولی وجود دارد که در ادامه، برخی از این تفاوت ها را با هم بررسی می کنیم:

1. ماهیت وجودی: رمزارز ماهیت فیزیکی ندارد و یک رشته کد است که بر روی شبکه بلاکچین ثبت می­‌شود، اما پول­ معمولی مانند ریال، ماهیت فیزیکی دارد.
2. پشتوانه: در گذشته، پشتوانه پول­ های کاغذی مانند دلار، طلای موجود در خزانه دولت­ ها بود. اما امروزه دلار هم دیگر پشتوانه ­ای ندارد و ارز فیات یا پول بی پشتوانه اعلام شده است. از این رو، می توان گفت که کریپتوکارنسی ها نیز مانند پول های کاغذی، پشتوانه ی مشخصی ندارند. پشتوانه کریپتوکارنسی، تقاضا، پذیرش و اعتماد مردم به شبکه است.
3. واسطه: استفاده از رمزارز نیاز به واسطه ندارد و شبکه بر اساس سیستم همتا به همتا (P2P) کار می­‌کند. در این سیستم هر شخصی بدون واسطه، می ­تواند ارزهای خود را به شخص دیگری ارسال کند. اما جهت استفاده از پول ­های کاغذی، کاربران به واسطه­ هایی مانند بانک­ نیاز دارند.
4. برگشت­ ناپذیری: اگر در هنگام نقل و انتقال رمزارز مشکلی رخ دهد و رمزارز به آدرس اشتباهی فرستاده شود، امکان برگشت ارز وجود ندارد (تراکنش­ رمزارزها برگشت­‌ناپذیر است). اما برای پول­ های کاغذی با پیگیری­ های لازم، امکان برگشت پول وجود دارد.

تفاوت رمزارز و ارز دیجیتال

واحد ارز دیجیتال یک مفهوم گسترده است که به نوبه خود شامل رمزارز هم می ­شود. در واقع، واحد ارز دیجیتال گروه بزرگی از هر گونه دارایی پولی است که به صورت دیجیتالی وجود دارد.

ارز دیجیتال می­ تواند کنترل شده یا کنترل نشده باشد. بانک مرکزی یک کشور می ­تواند یک شکل دیجیتالی از اسکناس­ های ارزی خود را صادر و آن را کنترل کند. اما رمزارزی مانند بیت کوین، تحت کنترل هیچ دولت یا شخصی نیست و برای امنیت معاملات خود از علم رمزنگاری استفاده می کند.

ارزهای دیجیتال به دو دسته ی ارزهای متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می شوند. ارز هایی مانند بیت کوین و اتریوم در دسته ی رمزارزهای غیرمتمرکز قرار دارد. رمزارزهای غیرمتمرکز از طریق شبکه های اختصاصی در اختیار عموم مردم قرار می گیرد. معروف ترین نوع شبکه رمزارزها، شبکه بلاکچین است.

در ادامه به معرفی 7 رمزارز معروف می پردازیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد 100 رمزارز برتر برای سرمایه گذاری براساس حجم بازار، می توانید به سایت coinmarketcap مراجعه کنید.

1. رمزارز بیت کوین

شاید کمتر کسی باشد که نام بیت کوین را به عنوان بهترین رمزارز نشنیده باشد. بیت کوین با نماد اختصاری BTC اولین ارز دیجیتال رمزنگاری شده بر پایه فناوری بلاکچین است که در سال 2008 توسط “ساتوشی ناکاموتو” معرفی و در سال 2009 اولین بیت کوین ایجاد شد.

نکته بسیار جالب در مورد ساتوشی ناکاموتو، افسانه­ ای بودن آن است. زیرا هیچ اطلاعاتی در مورد بیوگرافی او در دسترس نیست.

اگرچه تا به امروز گمانه زنی های بسیار زیادی در مورد هویت اصلی او انجام شده است اما در واقعیت، هیچ کسی نمی ­داند ساتوشی ناکاموتو اسم مستعار چه کسی است؟

2- رمزارز اتریوم

در حال حاضر، بهترین رمزارز پس از بیت کوین، اتریوم با نماد اختصاری ETH است. اتریوم که بر پایه فناوری بلاکچین کار می کند، تنها چهار سال پس از بیت کوین توسط یک جوان برنامه نویس به نام “ویتالیک بوترین” به وجود آمد.

در چند سال اخیر، به دلیل پیشرفت چشم­گیر اتریوم، افراد بسیار زیادی به استخراج اتریوم روی آورده­ اند. نحوه خرید و فروش اتریوم مانند خرید و فروش بیت کوین است.

با توجه به این که امکان دسترسی ایرانیان به بازارهای خارجی با مشکلات بسیار زیادی روبرو است، می توانید از صرافی­ های آنلاین معتبر در ایران برای خرید و فروش اتریوم و سایر رمزارزها استفاده کنید.

3- رمزارز ریپل

رمزارز ریپل با نام اختصاری XRP در سال 2012 توسط جید مک کالب و کریس لارسن (Chris Larsen & Jed McCaleb) ساخته شده است. این رمزارز در حال حاضر یک شبکه پرداخت جهانی است که پرداخت های بین المللی فوری، دقیق و کم هزینه ای را ارائه می دهد. هدف ریپل در درجه اول، کمک به هموار کردن این بخش با استفاده از تسهیل پرداخت های جهانی بوده است.

روش ساخت رپیل منحصربه‌فرد است و نیازی به استخراج ندارد. بنابراین، استفاده از توان محاسباتی را کاهش داده و تاخیر شبکه را به حداقل می رساند.

4- رمزارز بیت کوین کش

در سال 2017 در مسائلی مانند مقیاس گذاری در جامعه رمزارزها اختلاف نظر به وجود آمد. این اختلاف نظر در نهایت منجر به ایجاد شکاف و به وجود آمدن بیت کوین کش شد. زمانی که جناح های مختلف نتوانند به توافق برسند که یک رمزارز تقسیم شود، در این حالت، با تغییر در اصل کد رمزارز، ارز جدیدی حاصل می شود.

بیت کوین کش با نام اختصاری BCH شاخه ای از بیت کوین است که در نتیجه به روزرسانی بیت کوین و با هدف برطرف کردن یکسری از مشکلات بیت کوین ایجاد شد. این ارز کاملاً متفاوت از بیت کوین است؛ یکی از تفاوت های آن، افزایش در حجم بلاک هاست. حجم بلاک ها در بیت کوین 1 مگابایت و در بیت کوین کش 8 مگابایت است. این افزایش اندازه بلوک ها، سرعت انجام معاملات را بیشتر و زمان آن را کمتر می کند. بیت کوین کش نیز مانند بیت کوین دارای 21 میلیون واحد است و الگوریتم استخراج آن مشابه بیت کوین است.

5- رمزارز تتر

رمزارز تتر با نماد اختصاری USDT یک ارز پایدار بر پایه ارز فیات (پول بدون پشتوانه) و مبتنی بر بلاکچین است. رمزارز تتر به دلیل پشتیبانی توسط دلار آمریکا، استیبل کوین (سکه یا ارز دیجیتال پایدار) نامیده می­ شود. این رمزارز در سال 2015 توسط رئال کوین راه اندازی شد. هدف اصلی تتر، سرعت بخشی به انتقال ارزها است.

6- رمز ارز لایت کوین

رمزارز لایت کوین با نماد اختصاری LTC یک رمزارز مبتنی بر بلاکچین است که انتقال آن بدون نظارت مستقیم هیچ گونه نهاد و یا ارگان دولتی به صورت غیرمتمرکز انجام می ­شود. لایت کوین توسط “چارلی لی” در 7 اکتبر سال 2011 ایجاد شد.

ویژ­گی های لایت کوین بسیار شبیه به بیت کوین است اما تنها تفاوت اصلی این دو رمزارز، در نرخ تولید بلاک است. لایت کوین نسبت به بیت کوین دارای نرخ تولید سریع تری است. از این رو، تراکنش­ های لایت کوین نیز در مدت زمان کوتاه تری تایید می ­شود.

خرید و فروش لایت کوین مانند خرید و فروش سایر رمزارزها است.

7- رمزارز دش

ارز دیجیتال دش با نام اختصاری Dash در سال 2014 توسط ایوان دوفیلد (Evan Duffielde) ساخته شد. دش به گونه ای طراحی شده است که در کل دارای 18 میلیون سکه است. الگوریتم مورد استفاده در استخراج ارز دیجیتال دش، الگوریتم اثبات کار است.

صحبت پایانی

سرمایه گذاری های کوتاه مدت و بلندمدت در زمینه رمزارزها را می توان یکی از روش های مناسب برای سرمایه گذاری دانست. می توان از بین شبکه های مختلف رمزارزها، آن شبکه ارزی که دارای پتانسیل بیشتری برای سودآوری است را انتخاب کرد. ولی نکته ای که باید به آن توجه کنید این است که برای یک سرمایه گذاری مناسب، بهتر است که تمام سرمایه خود را روی یک رمزارز خاص متمرکز نکنید. سعی کنید سرمایه خودتان را تقسیم و در بخش های مختلفی سرمایه گذاری کنید.

البته باید این موضوع را در نظر گرفت که رمزارزها نیز ریسک های مربوط به خود را دارند و راهی برای یک شبه پولدار شدن نیستند. توصیه می شود قبل از انتخاب هر نوع رمزارزی برای سرمایه گذاری، تحقیقات کاملی را در مورد آن رمزارز انجام دهید.

تفاوت ارز دیجیتال، ارز مجازی و ارز رمزنگاری‌شده چیست؟ / گل پول چگونه به ما کمک می‌کند درک درست‌تری از مفهوم پول داشته باشیم

درک ارز رمزنگاری‌شده و فرار از همه شطحیات ناتمام این روزها / این روزها همه می‌خواهند ارز رمزنگاری‌شده خلق کنند. از بانک مرکزی گرفته تا نهادهای پژوهشی و کسب‌وکارهای مختلف. با این حال مفاهیمی که آنها در حال صحبت درباره آن هستند به هم ریخته است و چیزی که از آن صحبت می‌کنند، گاهی هیچ ربطی به ارزهای رمزنگاری‌شده ندارد.

ماهنامه عصر تراکنش / واقعیت این است که بیشتر از ۱۰ سال از زمانی که مفهوم بیت‌کوین برای اولین بار مطرح شد، نمی‌گذرد؛ اما در یکی، دو سال اخیر و بعد از سروصداهای فراوانی که درباره آن درست شده، هم در ایران و هم در سایر نقاط جهان حکومت‌ها و به‌طور خاص بانک‌های مرکزی و نهادهای مرتبط با آنها، نسبت به این مفهوم حساس شده‌اند. هرچند وقت‌یک بار واژه‌هایی می‌شنویم که دقیقا نمی‌دانیم منظورشان چیست و بعد از بررسی واژه‌ها متوجه می‌شویم که گوینده چند مفهوم را با هم قاطی کرده و خواسته همگام با مسائل روز چیزی بگوید که متاسفانه نتیجه یک کمدی تراژدی شده است؛ از این دست ترکیب‌های افتضاح، ارز رمزنگاری‌شده ملی است. اساسا وقتی در عالم ارزهای رمزنگاری‌شده صحبت می‌کنیم، چیزی به نام ملی یا حتی دولتی وجود ندارد و نهایتا ما با ارزهای رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی طرفیم نه چیزی دیگر. برای درک اینکه چرا بسیاری از مطالبی که این روزها می‌شنویم شطحیات است، به کمک مقاله خوبی که یک سال پیش درباره ارزهای رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی منتشر شده است، مفاهیم را باز می‌کنیم. این را هم اضافه کنم که این متن بخش کوچکی از یک مطلب بسیار طولانی است که در آینده در راه پرداخت منتشر می‌شود.

ارزهای رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی

بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی (به انگلیسی: Bank for International Settlements یا BIS) سازمانی بین‌المللی است که همکاری و مشارکت‌های پولی و مالی را تقویت می‌کند و به‌عنوان یک بانک به بانک‌های مرکزی، خدمات می‌دهد. این نهاد در ۱۷ مه ۱۹۳۰ میلادی تاسیس شده و قدیمی‌ترین سازمان مالی بین‌المللی جهان به‌شمار می‌رود. از آنجا که مشتریان بانک تسویه بین‌المللی را بانک‌های مرکزی کشورها و سازمان‌های بین‌المللی تشکیل می‌دهند، این نهاد از افراد و شرکت‌های خصوصی سپرده نمی‌گیرد و به آنها خدمت‌رسانی مالی نمی‌کند. یک سال پیش این نهاد مستندی منتشر کرد که یک دسته‌بندی فوق‌العاده از انواع پول در آن است. این مستند برای همه ‌کسانی که می‌خواهند منطق پول را درک کنند، بسیار جالب‌ توجه است. گل این مستند دیاگرامی است به نام گل پول. این دیاگرام با یک بخش‌بندی همه انواع پول را دسته‌بندی کرده است و به ما کمک می‌کند در این فضای آشفته‌ بتوانیم سره را از ناسره تشخیص دهیم.

بادکنک ارزهای رمزنگاری‌شده

هر روز یک ارز رمزنگاری‌شده جدید معرفی می‌شود؛ نهادهای مختلف دولتی و حاکمیتی هر روز بیشتر علاقه پیدا می‌کنند که نقشی در این میان داشته باشند. خصوصا بانک‌های مرکزی در جهان و البته ایران به این فکر افتاده‌اند که حضور اثربخش‌تری در این حوزه داشته باشند. برخی از دولت‌ها و بانک‌های مرکزی هم به این فکر افتاده‌اند که ارز رمزنگاری‌شده خودشان را منتشر کنند که در ایران با عنوان بامزه «ارز رمزنگاری‌شده ملی» در محافل از آن یاد می‌شود. در این یادداشت می‌خواهیم به این موضوع بپردازیم که ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی (نه ملی) چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ و مهم‌تر از همه اینکه چه کاربردهایی دارد. در این متن طبقه‌بندی کاربردی از پول ارائه ‌شده که به ما کمک می‌کند انواع ارزهای رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی (برای پرداخت‌های خرد و درشت) و تفاوت آن با دیگر انواع فرم‌های پول‌های بانک‌های مرکزی مانند پول نقد (اسکناس و سکه) و سپرده‌های بانکی را درک کنیم. در این متن ویژگی‌های متفاوت ارزهای رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی و دیگر روش‌های پرداخت را بررسی خواهیم کرد.

غوغای بیت‌کوین

۱۰ سال زمان بیشتر لازم نبود تا بیت‌کوین از موضوع جمعی کوچک به پدیده‌ای جهانی تبدیل شود. ارزش آن افزایش‌ یافته، بالا و پایین داشته و از چند سنت به حدود هشت هزار دلار برسد و این روزها حدود ۳ هزار دلار می‌ارزد. در این سال‌ها هزاران ارز رمزنگاری‌شده مانند بیت‌کوین معرفی و عرضه ‌شده است. بیت‌کوین و فامیل‌هایش پادشاهی ارزهای سنتی را به لرزه درآورده‌اند و مفاهیمی مانند بلاکچین و دفتر کل توزیع‌شده را به موضوعات بررسی محافل تخصصی کشانده‌اند. سرمایه‌گذاران خطرپذیر و موسسه‌های مالی در زمینه پروژه‌های دفاتر کل توزیع‌شده سرمایه‌گذاری کرده‌اند و به دنبال این هستند که شیوه تعامل ما با پول را تغییر دهند. بلاگرها، بانکدارهای مرکزی و دانشگاهیان پیش‌بینی می‌کنند که یک تحول یا دگردیسی در پرداخت، بانکداری و سیستم‌های مالی را شاهد خواهیم بود. بانک‌های مرکزی و موسسه‌های پژوهشی با سروصدا اعلام می‌کنند که قصد ورود به این حوزه را دارند و می‌خواهند ارزهای رمزنگاری‌شده بانک مرکزی یا ارزهای دیجیتال خود را ایجاد کنند. در میان این ‌همه هیاهو درک واقعیت هر روز سخت‌ و سخت‌تر می‌شود. بحث‌هایی که شکل می‌گیرد، معمولا بر مبانی و اصول اشتباه استوار شده و بسیاری از مفاهیم اشتباه درک شده است. در این متن قرار است به یک سوال ساده پاسخ دهیم؛ ارز رمزنگاری‌شده بانک‌ مرکزی چیست؟ یا وقتی از ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی صحبت می‌کنیم، داریم درباره چه چیزی حرف می‌زنیم؟

در پایان یک طبقه‌بندی کاربردی از پول معرفی می‌کنیم که بر پایه چهار ویژگی ساخته ‌شده است؛ صادرکننده (بانک مرکزی یا دیگران)، فرم (الکترونیکی یا فیزیکی)، دسترسی (جهانی یا محدود) و مکانیسم انتقال (متمرکز یا غیرمتمرکز). برمبنای این طبقه‌بندی ارزهای رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی یک فرم الکترونیکی از پولی هستند که بانک‌های مرکزی صادر می‌کنند و می‌توانند به شیوه غیرمتمرکزی مبادله شوند و افراد آن را به هم منتقل کنند؛ به عبارتی تراکنش‌های بین افراد به‌صورت مستقیم انجام می‌شود و پرداخت‌کننده و دریافت‌کننده بدون نیاز به حضور یک واسطه تراکنش‌هایشان را انجام می‌دهند. این تعریف مرزی بین این مفهوم و دیگر انواع پول‌های بانک مرکزی مانند سپرده‌های بانکی می‌کشد که برای تبادل آنها نیاز به یک سیستم مرکزی وجود دارد. برمبنای این طبقه‌بندی دو نوع ارز رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی قابل شناسایی است؛ نوعی که به‌صورت گسترده قابلیت پذیرش دارد و برای مصارف خرد و روزمره قابل استفاده است و نوع محدودشده که در واقع برای تسویه مبالغ درشت استفاده می‌شود.

این دو نوع ارز رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی چه چیزی دارند که دیگر انواع پول‌های بانک‌های مرکزی ندارند؟ در واقع از این طریق به کاربران و مردم این امکان را می‌دهیم که به‌صورت ناشناس در بسترهای دیجیتال پول جابه‌جا کنند، دقیقا مانند پول نقد. اگر ناشناس بودن اهمیتی نداشته باشد، این مفهوم دیگر اهمیتی ندارد.

اما نوع دوم ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی قصه دیگری دارد. وقتی درباره تسویه و تصفیه مبالغ درشت صحبت می‌کنیم، ویژگی ناشناس بودن مانند پول نقد مطرح نیست. چون در این حالت تراکنش‌ها برای سیستم مرکزی قابل‌ مشاهده هستند. موضوع مهم در این دسته بهبود کارایی و بهره‌وری و کاهش هزینه‌های تسویه است. پاسخ به سوال‌های این بخش بستگی به مسائل فنی دارد که باید بررسی و حل شوند. برخی از بانک‌های مرکزی در این زمینه فعالیت‌هایی انجام داده‌اند، اما هنوز جایی اعلام نکرده که به‌صورت کامل آماده پذیرش این فناوری است.

در ادامه طبقه‌بندی مقاله‌ای که گفته شد از پول را بررسی می‌کنیم. پس از آن ویژگی‌های دو نوع ارز رمزنگاری‌شده، خرد و درشت بانک مرکزی را بررسی خواهیم کرد. مثال‌ها و پروژه‌هایی که اکنون در حال جلو رفتن هستند را هم بررسی می‌کنیم و برخی از مسائلی را که بانک‌های مرکزی باید بررسی و حل کنند بیان می‌کنیم.

یک فرم جدید از پول بانک مرکزی

بیت‌کوین و آلت‌کوین (جایگزین‌ها و رقبای بیت‌کوین) نوع جدیدی از پول را به ما معرفی کردند. گزارشی مربوط به سال ۲۰۱۵ سه ویژگی برای ارزهای رمزنگاری‌شده معرفی کرده است؛ آنها الکترونیکی هستند؛ هیچ فردی مسئولیتی درباره آنها به عهده نمی‌گیرد و تبادلات فردبه‌فرد را ممکن می‌کنند. ارزهای رمزنگاری‌شده با استفاده از دفترکل توزیع‌شده امکان انتقال ارزش الکترونیکی به‌صورت فردبه‌فرد از راه دور را ممکن می‌کنند؛ آن ‌هم در غیاب اعتماد بین دو طرف معامله. معمولا فرم الکترونیکی پول برای تبادل نیاز به زیرساخت متمرکز دارد که یک واسطه مورد اعتماد نقش تسویه و تصفیه تراکنش‌ها را بازی کند. تا پیش از ارزهای رمزنگاری‌شده تبادلات نفربه‌نفر محدود به فرم فیزیکی پول یعنی سکه و اسکناس بود.

برخی و نه همه این ویژگی‌ها را دیگر فرم‌های پول داشتند. پول نقد قابل استفاده به‌صورت نفربه‌نفر است، اما الکترونیکی نیست و بانک مرکزی ارزش آن را ضمانت کرده تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی است. سپرده‌های بانکی هم ضمانت بانک‌ها و بانک‌های مرکزی را پشت خودشان دارند. تبادلاتی که بین بانک‌ها انجام می‌شود هم در سیستم متمرکزی جلو می‌رود. برخی پول‌های کالایی (کومودیتی) مانند طلا، سکه‌ و شمش‌های طلا و دیگر انواع آن قابل استفاده به‌صورت فردبه‌فرد هستند اما هیچ‌کسی ارزش آنها را تضمین نکرده و الکترونیکی هم نیستند.

بنابراین برای تعریف ارزهای رمزنگاری‌شده بانک‌های مرکزی باید بگوییم آنها نوعی از تعهد الکترونیکی بانک‌های مرکزی هستند که قابلیت استفاده نفربه‌نفر را دارند. منتها این تعریف یک ویژگی مهم دیگر فرم‌های پول‌های بانک مرکزی را نادیده گرفته است؛ دسترسی یا دسترس‌پذیری. در حال حاضر یک نوع از پول بانک مرکزی یعنی اسکناس و سکه برای همه قابل ‌دسترس هستند، در حالی ‌که تسویه و تصفیه بین حساب‌ها و سپرده‌های بانکی معمولا محدودیت دارند و صرفا بانک‌ها می‌توانند تراکنش‌هایی مبتنی بر این سپرده‌ها انجام دهند. به عبارتی وقتی فردی سپرده‌ای در بانکی دارد برای انتقال آن به فرد دیگر نیاز به سیستم بانکی دارد، در حالی ‌که در پول نقد این نیاز وجود ندارد. در این زمینه تعریف دیگری وجود دارد که پول‌ها را از منظر دسترسی تقسیم‌بندی می‌کند. پول‌هایی که به‌صورت گسترده و جهانی قابل ‌دسترسی هستند؛ یعنی به دست آوردن و استفاده از آنها ساده است و سپرده‌های دیجیتالی که در بانک‌ها نگه‌داری می‌شوند.

با ترکیب این تعاریف یک طبقه‌بندی جدید از پول ارائه می‌کنیم. ویژگی‌های مورد نظر برای طبقه‌بندی این موارد است: صادرکننده (بانک مرکزی یا دیگران)؛ فرم (الکترونیکی یا فیزیکی)؛ دسترسی (جهانی یا محدود) و مکانیسم انتقال (متمرکز یا غیرمتمرکز مثلا امکان انتقال فردبه‌فرد). این طبقه‌بندی بین دو نوع ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی تمایز ایجاد می‌کند؛ هر دو آنها الکترونیکی هستند، بانک‌های مرکزی آنها را صادر می‌کنند و قابل استفاده به‌صورت نفربه‌نفر هستند. یک دسته قابل استفاده برای عامه مردم است (خرد) و یک دسته فقط قابل استفاده برای موسسه‌های مالی است (درشت). برای درک این موضوع یک دیاگرام وِن به‌خوبی به ما کمک می‌کند که ماجرا را درک کنیم. برای این موضوع چهار بیضی که به آن گل پول می‌گوییم به ما مرز و تمایز دو نوع ارز رمزنگاری‌شده را نشان می‌دهد.

در عمل چهار نوع از پول الکترونیکی بانک مرکزی وجود دارد؛ دو نوع از ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی و دو نوع از سپرده‌های بانکی. آشناترین نوع سپرده‌های بانک مرکزی سپرده‌های مردم در بانک‌های تجاری هستند. حساب‌های قرض‌الحسنه یا حساب‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت و کوتاه‌مدت. نوع دیگر به‌صورت تئوری سپرده‌هایی هستند که بخش‌های عمومی آن را مدیریت می‌کنند مانند اوراق مشارکت.

فرم در دسترس جهانی پول که توسط بانک مرکزی صادر نشده و به‌صورت خصوصی خلق ‌شده، مواردی مانند ارزهای رمزنگاری‌شده، پول کالایی، سپرده‌های بانک‌های تجاری و پول موبایلی است. ارزهای رمزنگاری‌شده بانک مرکزی در دو نوع هستند که در یک ویژگی با هم تفاوت دارند. ارزهای محلی یا فیزیکی به‌عنوان‌مثال ارزهایی که در یک منطقه جغرافیایی خاص یا در سازمان‌ها و جوامع مشخص قابل استفاده هستند در بخش بالا و سمت راست گل مشخص‌ شده‌اند. در آن بالا ارزهای مجازی را داریم که طبق تعریف پول الکترونیکی هستند که معمولا توسط توسعه‌دهندگانی که آن را صادر می‌کنند کنترل می‌شود. موارد مصرف ارزهای مجازی در جوامع یا موجودیت‌های مجازی است. همچنین نوع دیگری از ارزهای رمزنگاری‌شده خصوصی برای مبالغ درشت وجود دارد. این نوع خاص قابلیت انتقال فردبه‌فرد را از طریق دفتر کل توزیع‌شده دارد، منتها به‌جای افراد موسسه‌های مالی از این مدل استفاده می‌کنند.

در ادامه این طبقه‌بندی و مثال‌های آن را از گذشته تا امروز و آینده شرح می‌دهیم.

مرور مثال‌ها

ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی (خرد): با فِدکوین شروع می‌کنیم. این مفهوم اولین بار سال ۲۰۱۴ توسط کونینگ خلق شد و توسط فدرال رزرو تایید نشد که از طریق آن ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی خلق شود. فدکوین می‌تواند در کنار پول نقد و سپرده‌های بانکی سه ستون پول دولتی را بسازند.

ارز رمزنگاری‌شده بانک مرکزی (درشت): کَدکوین مثالی از ارزهای رمزنگاری‌شده درشت بانک‌های مرکزی است. این نامی است که برای داریی‌های دیجیتال بانک کانادا استفاده می‌شود. بانک کانادا این مفهوم را در تعامل با سیستم پرداخت کانادا، کنسرسیوم R3 و تعداد زیادی از بانک‌های کانادایی پیش برده است.

حساب‌های سپرده ارزی: دینرو الکترونیکو خدمت پرداخت موبایلی است که در اکوادور کاربرد دارد و بانک مرکزی پشتیبان آن است. شهروندان اکوادوری می‌توانند به‌سادگی و با دانلود یک اپلیکیشن و با کمک شماره ملی و پاسخ به چند سوال امنیتی یک حساب باز کنند. آنها می‌توانند از طریق اپلیکیش پول در حسابشان بگذارند یا حتی به کمک آن در محل‌های طراحی‌شده برای انجام تراکنش پول بردارند.

ارز رمزنگاری شده: بیت‌کوین مثالی از ارز دیجیتال غیر بانک‌های مرکزی است. این ارز توسط برنامه‌نویس ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو توسعه داده شده و نرم‌افزار متن‌باز آن در سال ۲۰۰۹ همراه با وایت پیپری که ویژگی‌های فنی طراحی‌اش را شرح داده بود منتشر کرد.

ارز مجازی: پوک‌کوین ارزی است که برای خریدهای درون بازی پوکمون‌گو استفاده می‌شود و مثالی از ارز مجازی است.

ارز رمزنگاری‌شده (درشت): سکه تسویه یوتیلیتی (USC) مثال از تلاش بخش خصوصی برای ایجاد ارز رمزنگاری‌شده عمده است. این مفهومی است که توسط همراهی و همکاری بانک‌های خصوصی و کسب‌وکارهای فین‌تک برای ایجاد توکن‌های دیجیتالی است که برای تبادل از طریق پلتفرم دفتر کل توزیع‌شده در کشورهای مختلف استفاده می‌شود.

بانک آمستردام در سال ۱۶۰۹ برای تسهیل تجارت ایجاد شد. اولین بار این بانک مرکزی سپرده‌هایی مردم را گرفت و به آنها رسید داد. تاجران و مردم از این رسیدها برای مبادله استفاده می‌کردند و این اولین بار بود که مفهوم پول به صورت امروزی خلق شد. بانک مرکزی آلمان سال ۱۸۱۴ تاسیس شد و بانک آمستردام در سال ۱۸۲۰ تعطیل شد.

سال ۱۹۳۴ طلاهایی که معادل ۱۰۰ هزار دلار بود توسط خزانه‌داری آمریکا خلق شد که صرفا برای تراکنش‌های رسمی بین بانک‌های فدرال رزرو استفاده می‌شد. این درواقع باارزش‌ترین اسکناس دلاری است که ایجاد شده و کاربرد عمومی پیدا نکرد این اسناد نمونه‌هایی از پول غیرالکترونیکی، محدود، با پشتیبانی دولت و قابل استفاده به صورت نفر‌به‌نفر بود.

ارزهای محلی: پوند بریستول یک مثال از ارزهای محلی است که در فروشگاه‌ها و برای پرداخت‌های خرد قابل استفاده است.

پول کالایی: سکه‌های طلا مثال‌هایی از پول کالایی هستند. این طلا هم می‌تواند برای تولید استفاده شود و هم به عنوان وسیله مبادله قابلیت استفاده دارد. پول کالایی مفهومی مربوط به گذشته است و این روزها صرفا در مواردی مانند مهریه استفاده می‌شود.

پول موبایلی: ایی‌گولد، ام‌پسا و ونمو نمونه‌هایی از پول موبایلی و سپرده‌های بانکی هستند. این ابزارها امکان انتقال پول بین افراد از طریق پیام‌های متنی را فراهم می‌کنند.

فارکس یا ارز دیجیتال؟ کدام یک بهتر است؟

امروزه تب و تاب بازار های مالی به اوج خود رسیده است و افراد زیادی در سودای کسب شغل تریدری می‌باشند. این افراد با ورود به بازار های مالی، با خود می‌گویند که کدام بهتر است؟ فارکس یا ارز دیجیتال؟ فارکس یا ارز دیجیتال هر یک دارای مزیت ها و معایبی می‌باشند. در این مقاله می‌خواهیم به این موضوعات بپردازیم و به صورت کامل توضیح دهیم که کدام بازار، فارکس یا ارز دیجیتال دارای محبوبیت و اعتبار بیشتری است و کدام‌یکی برای سرمایه‌گذاری بهتر است. لطفا تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

بازار فارکس در ایران

اولین موضوعی که می‌خواهیم در این مقاله با هم بررسی کنیم، بازار فارکس است. فارکس ( Forex ) مخفف کلمه‌ی Foreign Exchange می‌باشد که به معنی تبادل ارز خارجی است. این بازار، بزرگترین بازار معامله گری در دنیا می باشد که به صورت میانگین روزانه 5 تریلیون دلار گردش مالی دارد. معمولا دارایی هایی که در بازار فارکس تبادل می شود، عبارتند از: سهام آمریکا، جفت ارز ها، طلا، ارز دیجیتال، نفت، شاخص های بورسی و سایر موارد. البته برخی از بازار های فارکس، تمام این موارد را ندارد و معرفی این بخش، تنها برای ارائه ی کلیت این بازار می باشد.

یکی از مشکلاتی که تریدر های ایرانی با آن مواجه هستند، غیر قانونی بودن فارکس در ایران می باشد. حال این سوال پیش می آید که چرا این بازار در ایران غیر قانونی است؟ برای متوجه شدن این موضوع، بحث بعدی را مطالعه بفرمایید.

چرا فارکس در ایران غیرقانونی است؟

اگر به تازگی به شغل تریدری روی آورده‌اید و دنبال جواب این سوال که آیا فارکس در ایران غیر قانونی است می‌باشید، باید بگوییم که بله؛ این بازار در ایران غیر قانونی می‌باشد. فارکس در تاریخ 16 فروردین 1390 در ایران غیر قانونی اعلام شد.

علت این موضوع نیز ضرر های زیاد سرمایه گذاران و خروج سرمایه از کشور عنوان شد. همینطور این موضوع نیز بیان شد که از نظر دینی و فقهی، این کار نامشروع بوده و مصداق ربا می باشد. یکی از موارد دیگری که برای غیر قانونی بودن فارکس عنوان شد، داشتن اهرم یا لوریج است. با تمام اوصاف، از سال 1390 تاکنون بازار فارکس در ایران غیر قانونی اعلام شده است.

البته امکان ترید در بازار فارکس برای ایرانیان وجود دارد و شما می‌توانید با شرکت در کلاس‌های آموزش ترید در فارکس، آن را فرا بگیرید. برای این منظور حتما نگاهی به دوره آموزش فارکس در مشهد پارسیان بورس بیاندازید! درصورتی که ساکن مشهد نیستید نیز می‌توانید سایر دوره‌های فارکس آکادمی را از صفحه آموزش فارکس چک کنید.

ارز دیجیتال در ایران

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی، شکل خاص و متفاوتی از پول می‌باشد که ریشه و پایه‌ی ایجاد آن، بر اساس رمزنگاری و علم آن می‌باشد. به عبارتی دیگر، ارز دیجیتال، نوعی پول می‌باشد که از طریق رمزنگاری ایجاد شده است. از جمله اصلی ترین ویژگی هایی که در ارز دیجیتال مشاهده می‌شود، می‌توان به غیر متمرکز بودن و شفافیت آن اشاره کرد. اکثر افراد ارز دیجیتال را با بیت کوین شناخته اند. این ارز که در سال 2008 و با استفاده از وایت پیپر منتشر شده است، در سال 2009 نخستین سکه از آن استخراج شد.

شاید حالا که با ماهیت ارز دیجیتال آشنا شده‌اید، با خود بگویید که ارز دیجیتال با ارز یا پول معمولی چه تفاوتی دارد. اولین تفاوت، عدم برگشت تراکنش در ارز دیجیتال می‌باشد. به عنوان مثال اگر شما تراکنشی را انجام داده باشید و تایید شده باشد، دیگر نمی‌توانید این عمل را برگشت دهید. این موضوع در ارز یا پول معمولی متفاوت است. به عنوان مثال اگر پولی را اشتباه به حساب شخص دیگری واریز کرده باشید، می‌توانید با پیگیری قضایی آن را برگشت دهید.

دومین ویژگی ارز دیجیتال، منحصر به فرد بودن و غیر قابل شناسایی بودن آن می‌باشد. برای انتقال ارز دیجیتال، باید یک کد از آدرس کیف پول خود را به شخص منتقل کننده بدهید. در این حالت، خبری از نام شخص گیرنده نمی‌باشد. موضوعی که در انتقال پول معمولی وجود ندارد.

علاوه بر موارد فوق، در ارز دیجیتال شاهد جهانی بودن و فرامرزی بودن، امنیت بالا و انحصاری نبودن آن نیز می‌باشیم.

درصورتی که بازار ارزهای دیجیتال برای شما جذاب است و می‌خواهید تبدیل به یک معامله‌گر حرفه‌ی در بازار کریپتوکارنسی شوید، دوره آموزش آنلاین ارز دیجیتال پارسیان بورس را از دست ندهید! همچنین اگر شهروند مشهد هستید، دوره حضوری آموزش ارز دیجیتال در مشهد مخصوص شماست!

نکات مهم بازار ارز دیجیتال

همانطور که در ابتدای این مقاله نیز عنوان شد، شاید هر تریدر قبل از ورود به بازار مالی از خود بپرسد ارز دیجیتال یا فارکس؟ کدامیک از این دو بازار بهتر و با کیفیت‌تر می باشند؟ در ابتدا به بررسی بازار فارکس پرداخته‌ایم. سپس بازار ارز دیجیتال را بررسی کرده‌ایم. حال نوبت آن رسیده است برخی از نکات مربوط به بازار ارز دیجیتال را با هم فرا بگیریم. توجه به این نکات و رعایت آن می‌تواند هر تریدری را به سوی موفقیت بکشاند. بنابراین لازم است این نکات را بدانید.

نکته‌ی نخستی که باید در بازار ارز دیجیتال بدانید، افزایش اطلاعات خود در زمینه‌ی بلاک چین و رمز ارز می‌باشد. در حال حاضر سایت های زیادی می‌باشند که موضوعات زیادی در زمینه‌ی ارز دیجیتال را آموزش می دهند. افزایش هر چه بیشتر اطلاعات در این زمینه، می‌تواند سرمایه گذار یا تریدر را بیشتر از پیش موفق کند.

نکته‌ی دوم، افزایش اطلاعات درباره‌ی کیف پول می‌باشد. پس از اینکه ارز دیجیتالی را خریداری کرده اید، باید آن را درون کیف پول خود نگهداری کنید. بنابراین نیاز است با انواع کیف پول آشنا شوید و درباره‌ی آن ها تحقیق نمایید. فراموش نکنید که تمام سرمایه‌ی شما، درون این کیف پول ها قرار خواهد گرفت. بنابراین افزایش هر چه بیشتر اطلاعات در این زمینه، مفید و بدون ضرر می‌باشد.

نکته‌ی سوم، باید قبل از خرید توکن، وب سایت رسمی آن را مطالعه نمایید و از تاریخچه، موسسان و آینده‌ی این ارز اطلاعات کافی داشته باشید. عدم توجه به این موضوع، می تواند زمینه ساز ضرر های سنگین و هنگفت برای شما شود.

نکته‌ی چهارم در بازار ارز دیجیتال، فریب نخوردن از بازار صعودی می‌باشد. یک بازار دائماً در حال تعویض فاز می‌باشد و یک مسیر صعودی را مداوم نمی‌پیماید. بنابراین گول روند صعودی بازار را نخورید و با استراتژی مناسب در زمان مناسب از معامله‌ی خود خارج شوید. نوسانات شدید این بازار که تحت تاثیر اخبار حرکت می‌کند، می‌تواند در عین کسب سود های زیاد، شما را متحمل ضرر های زیادی نیز کند.

نکته‌ی پنجم، تعیین استراتژی های مناسب تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی برای معامله های خود می‌باشد. یک تریدر نباید بدون استراتژی و برنامه وارد معامله شود. زیرا در این صورت تنها با تحمل ضرر های زیاد، از بازار خارج می شود.

شما برای این‌که نکات تکمیلی و بیشتری را در رابطه با بحث تریدری بدانید، می‌توانید مقاله چگونه یک تریدر ارز دیجیتال موفق شویم را مطالعه بفرمایید.

فارکس یا ارز دیجیتال هر یک دارای مزایایی می باشند. در ادامه راجع به این موضوع بحث خواهیم کرد.

فارکس یا ارز دیجیتال؟ کدام بهتر است؟

پس از بررسی های مداوم از این دو بازار مالی، حال به این موضوع رسیده ایم که فارکس یا ارز دیجیتال؟ به راستی کدام یک از این بازار ها می توانند موثرتر و با کیفیت تر ظاهر شوند؟

روند مقایسه‌ی این دو بازار و برتری یکی بر دیگری، به مزایا و معایب آن ها و شباهت ها و تفاوت های این 2 بازار بر می‌گردد. یک تریدر برای متوجه شدن این موضوع که فارکس یا ارز دیجیتال کدامیک برای وی بهتر است، باید وجه تمایز آن ها را متوجه شود. در ادامه ی بحث، شباهت ها و تفاوت های این دو بازار را باهم بررسی می‌کنیم تا بهتر متوجه عنوان این بحث شویم.

تفاوت‌ها در بازار ارزهای دیجیتال و فارکس

اولین تفاوت بازار ارز دیجیتال و فارکس در سپرده گذاری و برداشت می‌باشد. در برخی از صرافی های ارز دیجیتال، امکان ذخیره دلار یا یورو نمی‌باشد و شخص سرمایه گذار باید حتما از ارز دیجیتال استفاده کند. در این صورت، باید ابتدا مقداری ارز دیجیتال خریداری شود و سپس با آن، سپرده گذاری انجام شود. برخلاف این بازار، در فارکس امکان سپرده گذاری به دلار و یورو امکان پذیر می‌باشد.

دومین تفاوت این بازارها، در بنگاه‌های مالی می‌باشد. به عبارتی دیگر، وظایفی که کارگزاران ارز دیجیتال دارند با وظایف کارگزاران فارکس متفاوت است. به عنوان مثال در کارگزاری ارز دیجیتال، می‌توانید ارز های دیجیتالی را خرید و فروش نمایید. در طرف مقابل، کارگزاری فارکس، عناصری همچون بورس و سهام، شاخص ها، فلزات، کالاهای اساسی و حتی ارز دیجیتال را ارائه می‌دهند.

سومین تفاوت، ساعات کاری این بازار ها می‌باشد. در فارکس، تریدر ها می‌توانند در 5 روز هفته و به صورت 24 ساعته معامله کنند. این موضوع در ارز دیجیتال متفاوت است و به صورت 7 روز هفته و 24 ساعته انجام می‌پذیرد.

از دیگر تفاوت های فارکس و ارز دیجیتال، می‌توان به تعداد نماد های قابل معامله، حجم نقدینگی و اندازه ی بازار، اشاره کرد.

شباهت‌ها در بازار ارزهای دیجیتال و فارکس

شباهت هایی از جمله:

• در هر یک از این دو بازار بدون علم و دانش نمی‌توان سود کرد. یک سرمایه گذار یا تریدر باید به میزان زیاد علم و دانش خود را در زمینه‌ی این بازار ها افزایش دهد که بتواند به میزانی مناسب از این بازار ها، کسب سود نماید.
• پلتفرم های معاملاتی می‌باشد که تقریباً در ظاهری مشابه با هم کار می‌کنند.
• وجود نوسانات شدید که تحت تاثیر عوامل متفاوتی همچون اخبار، شکل می گیرد.

جمع بندی نهایی

در این مقاله به توضیح کامل و شفاف از بازار های فارکس و ارز دیجیتال پرداختیم. حال باید برگردیم به سوال ابتدایی و پاسخ آن را بدهیم: فارکس یا ارز دیجیتال؟ برای پاسخ دادن به برتری فارکس یا ارز دیجیتال، باید پاسخ این موضوع را بدانیم که آیا می‌خواهیم بیشتر تحت تاثیر اخبار و تحلیل فاندامنتال معامله کنیم یا تحلیل تکنیکال؟

بسیاری از افراد موفق در این حرفه، می‌گویند که در فارکس، اخبار و بنیاد مهم تر است. از طرفی در ارز دیجیتال، تحلیل تکنیکال بیشتر موثر واقع می‌شود. بنابراین اگر می‌خواهید پاسخ به برتری فارکس یا ارز دیجیتال را بدهید، بهتر است شرایط هر دو بازار را سنجیده و با شخصیت خود مقایسه کنید تا به پاسخ مناسبی برسید. در انتها امیدواریم از خواندن این مقاله لذت برده باشید و اطلاعات موجود در این مقاله برایتان مفید بوده باشد.

در پایان اگر علاقه‌مند شرکت در یک دوره مفید برای ارزهای دیجیتال هستید، دوره‌های متنوع و مختلف پارسیان بورس مثل آموزش ارز دیجیتال در تبریز، آموزش ارز دیجیتال در تهران، و… پارسیان بورس مخصوص شماست!

چقدر در مورد ارز دیجیتال میدانید ؟

ارز دیجیتال به‌عنوان یک واحد پولی یا واسطه تبادل (جدا از واسطه‌های فیزیکی مانند اوراق بانکی یا سکه) برپایهٔ اینترنت تعریف می‌شود که ویژگی‌هایی مشابه با پول فیزیکی را داراست، اما تراکنش‌های انتقال سرمایه را به‌صورت آنی و بدون مرز بین افراد انجام می‌دهد. پول‌های مجازی و ارز رمزی هر دو از نمونه‌های پول‌های دیجیتال هستند اما برعکس این عبارت صحیح نیست. در واقع نمی‌توان پول دیجیتال را به این دو گروه محدود کرد.

احتمالاً تا امروز کلماتی مانند ارز دیجیتال، ارز مجازی، رمزارز، ارز رمزپایه و یا ارز رمزنگاری‎شده به گوشتان خورده است. در ابتدا باید بگوییم تمام این کلمات برگردان انگلیسی یک کلمه است و یک مفهوم را میرساند که آن همان کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) است.

این واژه انگلیسی از دو عبارت crypto‌ به‌معنای رمز و currency به‌معنای ارز تشکیل‌شده‌است. ارزهای مجازی همواره از جمله مهم‌ترین مباحث چند سال اخیر دنیا بوده است و کارشناسان و متخصصان متعددی بر‌این باورند که ارز‌های دیجیتال ، بخش جدانشدنی از آینده بشریت به‌حساب میروند و قطعاً در سال‌های آینده شاهد نفوذ این ارز‌ها به بازار‌های معتبر جهانی خواهیم بود.

کریپتوکارنسی یا همان ارز‌های دیجیتال همانطور که از نامشان مشخص است با ارز‌های بانکی (فیات) که امروزه می‌شناسیم متفاوت هستند و به‌صورت دیتا‌های دیجیتال مبادله شوند. ارز مجازی یا ارز دیجیتال در چند سال اخیر فراز و نشیب‌های فراوانی را به‌همراه داشتند و این موضوع باعث شده‌است افراد بیشتری به سرمایه‌گذاری در این حوزه روی بیاورند.

رمزارز یا ارز دیجیتال چیست ؟
رمزنگاری در جنگ‌جهانی دوم برای اولین‌بار جهت انتقال پیام و فرمان‌های نظامی مورد استفاده قرار گرفت و در سال ۱۹۸۳ دانشمند آمریکایی به‌نام David Chaum برای نخستین بار ایده ارز دیجیتال را در تحقیقات خود ارائه کرد. در عصر دیجیتال، ریاضیات و علوم کامپیوتر برای امنیت ارتباطات، اطلاعات و انتقال پول مورد استفاده قرارگرفته‌اند.

کریپتوکارنسی‌ها در‌حقیقت نوعی پول اینترنتی هستند که با استفاده از تکنولوژی کریپتوگرافی (رمزنگاری) رمزگذاری می‌شوند و تمام ویژگی‌های پول‌های رایج را بجز ماهیت فیزیکی دارا هستند. می‌توان آنها را با ارزهای دیگر مبادله کرد، با آنها تراکنش‌های مالی انجام داد، و برای خرید کالا و خدمات از آنها استفاده کرد.

البته روش استفاده از آنها کمی متفاوت است و رویه‌های مختص به‌خود را دارند. تمامی تراکنش‌ها که با ارز دیجیتال انجام شود روی یک پایگاه داده غیرمتمرکز به‌نام بلاکچین ذخیره میشود. اولین ارز دیجیتال به این سبک، بیتکوین بود که در سال ۲۰۰۹ به‌دنیا معرفی‌شد و درحال‌حاضر با در اختیار داشتن حدود بیش از ۵۰% حجم بازار کریپتوها به‌عنوان پادشاه دنیای ارزهای دیجیتال شناخته می‌شود.

بعد از رشد انفجاری بازارهای ارز دیجیتال در چند سال اخیر، تعداد رمزارزها به‌حدود بیش ۲۰۰۰ واحد رسیده‌است که برای آشنایی با برخی از آنها می‌توانید این مقالات را مطالعه نمایید.

انواع ارز دیجیتال

🔶 بیت‌کوین: بیت‌کوین (Bitcoin) اولین و محبوب‌ترین ارز دیجیتال موجود در بازار است. بیت‌کوین توسط فردی ناشناس به‌نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در سال ۲۰۰۹ عرضه شد. ارزش کل بازار بیت‌کوین در زمان نگارش این مقاله بیش از ۱۲۰ میلیارد دلار است.

🔶 اتریوم: اتریوم (Ethereum) در سال ۲۰۱۵ طراحی شده‌است و دومین ارز دیجیتال پرطرفدار و ارزشمند است. اتریوم بلاکچین مخصوص به خود را دارد و به‌همین دلیل به آن بلاکچین دوم هم گفته می‌شود. اتریوم فقط یک روش پرداخت نیست. روی بلاکچین اتریوم، قراردادهای هوشمند غیرمتمرکز اجرا می‌شود.

بیش از ۹۰‌درصد توکن‌های موجود روی پلتفرم اتریوم فعالیت میکنند. با‌این‌حال، اتریوم سفر پرفراز و نشیبی داشته است. اتریوم به‌عنوان سکویی برای شروع دیگر ارزهای رمزی در ۲۰۱۷ مورد توجه قرار گرفت که این ارزها از کد بلاکچین اتریوم استفاده می‌کنند.

🔶 ریپل: ریپل (Ripple) یکی دیگر از پلتفرم‌های غیرمتمرکز مشهور است. ریپل در سال ۲۰۱۲ با هدف ایجاد ظرفیت تراکنش‌های بالا عرضه شد. ریپل قابل استفاده برای پیگیری انواع بیشتری از تراکنش‌ها است، و نه فقط ارزهای رمزی. این سیستم درحال گسترش توسط بانک‌هایی معتبر زیادی در سرتاسر دنیا مورد استفاده قرار گرفته‌است.

تقلب در تراکنش‌های ارز دیجیتال جایگاهی ندارد. کسی مالک آن‌ نیست و کسی نمی‌تواند آن‌را متوقف یا هک کند. رمزارزها غیرمتمرکز هستند و واسطه‌ها را حذف می‌کنند و هویت کاربران در استفاده از آن‌ها فاش نمیشود.

استفاده از ارزهای دیجیتال نیاز به ثبت‌نام یا مدارک ندارد. فرایند استخراج برای همه مقدور است و همه می‌توانند با سخت‌افزار‌های مناسب از آن کسب درآمد کنند و تمامی این عوامل سبب محبوبیت ارزهای دیجیتال در سراسر دنیا شده‌است. حفظ هویت کاربر، عدم نیاز به واسطه، کارمزد پایین و سرعت بالای انجام تراکنش از مهم‌ترین مزایای ارزهای دیجیتال به‌شمار می‌روند.

دلایل استفاده از ارز های دیجیتال

رمزارزها به‌خاطر ارائه‌ سطح بالایی از امنیت و حریم خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تراکنش‌های انجام‌شده توسط آن‌ها قابل جعل یا بازگرداندن نیست و از هزینه‌های جابه‌جایی نسبتاً پایینی برخوردارند که این آن‌ها را از ارز معمولی قابل اعتماد‌تر می‌سازد.

ماهیت غیرمرکزی آن‌ها به‌این معنی‌است‌که برای همه در دسترس هستند، در‌حالی‌که بانک‌‌ها می‌توانند در رابطه بااین‌که به چه کسی اجازه‌ی بازکردن حساب می‌دهند، محدودیت قائل شوند.

بازارهای رمزارزی، ممکن است با انفجار ناگهانی همراه باشند؛ به‌این‌معنی‌که یک سرمایه‌گذاری کوچک می‌تواند در عرض یک روز تبدیل به یک پول بسیار زیاد شود. این موضوع باعث شده‌است که افراد حرفه‌ای و آماتور زیادی در بیت‌کوین و دیگر ارزهای رمزی سرمایه‌گذاری کنند و آن‌ها را یا به‌عنوان سودی سریع یا به‌عنوان سرمایه‌گذاری، تلقی کنند.

اما ازسوی‌دیگر، می‌تواند برعکس این‌ موضوع هم صادق باشد. افرادی که روی رمزارزها سرمایه‌گذاری می‌کنند، باید از ناپایدار بودن بازار و ریسک‌های خرید آگاه باشند. رمزارزها، به‌خاطر میزان ناشناس بودنی که ارائه می‌دهند.

تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست ؟

حتما شما هم این جملات را از منتقدان بیت کوین شنیده‌اید: بیت کوین یک توهم بزرگ است. یک سری عدد که در فضای مجازی وجود دارند و واقعی نیستند. بیت کوین درست به حباب صابون می‌ماند: همان‌قدر خیالی است، همان‌قدر به سراب شبیه است. بیت کوین هیچ پشتوانه‌ای ندارد، مگر یک مشت احمق که به آن باور دارند و آن را می‌خرند و احمق‌تر از آنها افرادی که از همان احمق‌ها بیت کوین خریداری می‌کنند. اما سوال اینجاست که آیا دلار از این نظر با بیت کوین تفاوتی دارد؟

خانم ماریا باستیلوس نویسنده و روزنامه‌نگار مطرح در وب‌سایت مدیوم مقاله‌ای بسیار جالب منتشر کرده است که پاسخ خوبی به بحث پشتوانه بیت کوین می‌دهد. متن کامل این مقاله را در ادامه می‌خوانید.

چیزی که درک آن برای خیلی‌ها راحت نیست، این است که دلار هم نوعی توهم است. دلار هم مانند بیت کوین چیزی جز یک سری اعداد در فضای مجازی نیست. فقط گاهی اوقات این اعداد را به‌شکل اسکناس و سکه می‌بینیم.

در واقع این کاغذ و سکه هستند که واقعی‌اند نه دلار. دلار هیچ پشتوانه‌ای ندارد، مگر این‌که طبق حرف منتقدان بیت کوین، یک مشت احمق که آن را به‌عنوان وسیله‌ای برای پرداخت باور دارند و احمق‌تر از آنها افرادی که با پذیرش آن به‌عنوان پول از جانب همان احمق‌ها موافقند! تفاوت اصلی بین بیت کوین و دلار این است که توهمی که درباره دلار وجود دارد بسیار گسترده‌تر و باورپذیرتر است.

حقیقت این است که تقریبا تمام دلارها (در حدود ۹۰% آنها) صرفا انتزاعی هستند و اصلا به‌شکل فیزیکی (لمس‌شدنی) وجود ندارند. جیمز سورویکی (James Surowiecki) در سال ۲۰۱۲ گزارش داد فقط حدود ۱۰% از کل ذخایر دلار آمریکا (تقریبا ۱ تریلیون دلار از مجموع ۱۰ تریلیون دلار) به‌شکل اسکناس و سکه موجود است. به‌نظر می‌رسد رقم فعلی حدود ۱٫۵ تریلیون دلار از مجموع ۱۳٫۷ تریلیون دلار باشد.

ظاهرا سیستم بانکی آمریکا هر وقت که میلش بکشد دلار منتشر می‌کند و هیچ‌چیز نمی‌تواند جلودار آن باشد. از ۱۳٫۷ تریلیون دلار نقدینگی (M2) تا اکتبر ۲۰۱۷، حدود ۱۳٫۵ تریلیون دلار بعد از سال ۱۹۵۹ منتشر شده است یا به‌عبارت دیگر، عرضه نقدینگی تقریبا ۵۰ برابر افزایش یافته است.

به دلار و واحدهای پولی مشابه آن، در اصطلاح ارز فیات گفته می‌شود. اما ریشه این اصطلاح از کجاست؟ فیات به‌زبان لاتین به‌معنای «بگذارید انجام شود یا وجود داشته باشد» است. همان‌طور که «فیات لوکس» به‌معنای بگذارید روشنایی وجود داشته باشد است، «فیات دناریی (جمع دناریوس که سکه نقره دوران روم باستان بود)» هم یعنی بگذارید لیر، بولیوار، دلار و روبل وجود داشته باشد.

حکومت‌ها در طول تاریخ هرگز نتوانسته‌اند در برابر وسوسه انتشار پول مقاومت کنند. یکی از پیامدهای آشکار این بی‌قیدی در عرضه پول، مشکل تورم است. قدرت خرید ۱ دلار در سال ۱۹۵۹ درحال‌حاضر به کمتر از ۱۲ سنت کاهش یافته است.

بلاک چین بیت کوین در اصل برای رفع همین نقطه‌ضعف ایجاد شد. پس از ۲۱ میلیون بیت کوینی که تا حدود سال ۲۱۴۰ استخراج خواهد شد، این سیستم دیگر بیت کوین بیشتری تولید نخواهد کرد.

ارزهای رسمی مثل ریال، دلار یا یورو توسط بانک‌مرکزی هر کشور منتشر می‌شود. بانک‌مرکزی باید مقداری شیء با ارزش نظیر طلا را به‌عنوان پشتوانه این پول منتشرشده در اختیار داشته‌باشد. اما ارز دیجیتال این‌گونه نیست و بیشتر آنها بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر می‌شوند.

البته استثنائاتی نیز در‌این میان وجود دارد. برای نمونه ارز دیجیتال “وان‌گرم” که توسط یک استارتاپ اماراتی عرضه شده و منطبق با قوانین شرعیت اسلامی است، دارای پشتوانه طلا است.

دیگر تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست ؟ این تفاوت به ساختار تراکنش‌ آنها مربوط می‌شود. در تراکنش‌های آنلاین بین دو نفر، معمولاً یک واسطه مانند بانک وجود دارد که بر آن نظارت می‌کند. اما نقل‌‌و‌انتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به‌صورت همتا‌به‌همتا (P2P) صورت می‌گیرد. به‌جای وجود یک نهاد واسطه مرکزی مثل بانک درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه‌ای از کاربران که بر روی شبکه بلاکچین حضور دارند تایید می‌شود.

ارز دیجیتال تفاوت‌هایی اساسی با پول رسمی دارد. بازگشت‌ناپذیری تراکنش‌های ارز دیجیتال از دیگر تفاوت ها است. در حالت عادی و در خریدهای آنلاین، درصورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت‌کننده، ‌امکان پیگیری و کنسل‌کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهای دیجیتال قدری متفاوت است. بگذارید با یک مثال این موضوع را برای شما روشن کنیم.

فرض‌کنید شما با ارز دیجیتال یک خرید اینترنتی از یک فروشگاه ورزشی انجام داده‌اید. رسید تراکنش شما و مبلغ انتقال داده شده موجود‌است. در‌صورت پشیمان‌شدن و کنسل‌نمودن این خرید، فروشگاه می‌تواند مبلغ تراکنش را به‌شما بازگرداند اما ارسال یک تراکنش به آدرس اشتباه به‌این‌معنا‌است که آن پول برای همیشه از دست رفته‌است، مگر‌آنکه صاحب آن آدرس آدم با وجدانی باشد و پول را به‌شما برگرداند.

بدتر از آن ارسال به آدرسی است که صاحبی ندارد. در این صورت آن تراکنش از بین رفته و پول شما هیچوقت به شما باز نمی‌گردد.

حفظ هویت کاربر تفاوت بعدی است. در تراکنش‌های معمول آنلاین، هویت کاربر احراز می‌شود، اما در ارزهای دیجیتال هویت کاربر محفوظ می‌ماند. البته هر از گاهی اخباری در زمینه احتمال شناسایی هویت کاربران در این فضا نیز منتشر می‌شود. همچنین کارمزد تراکنش‌های ارز دیجیتال پایین‌تر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی برابر صفر است.

تفاوت‌ کوین‌، توکن‌‌ و ارز مجازی چیست؟

تفاوت‌ کوین‌، توکن‌‌ و ارز مجازی چیست؟ ارزهای دیجیتال یک نوع ارز دیجیتالی یا مجازی هستند که توسط الگوریتم‌های رمزنگاری پیچیده‌ ساخته شده‌اند و این رمزنگاری باعث امنیت بالا و تغییرناپذیری آنها می‌شود.

بیشتر ارزهای دیجیتال مبتنی بر فناوری بلاکچین هستند که از یک دفترکل توزیع‌شده که توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه‌ای اجرا می‌شود، ساخته شده‌اند. با این حال، از نظر فنی تولید ارزهای دیجیتال بدون بلاکچین نیز امکان پذیر است. در فضای ارزهای دیجیتال پیرامون اصطلاحات «توکن»، «کوین»، «ارز دیجیتال»، و «ارز مجازی» سردرگمی زیادی وجود دارد. در این مقاله از مرکز تحقیقات بلاکچین سعی شده تا تفاوت این مفاهیم شرح داده شود.

تفاوت‌ کوین‌ و توکن‌‌، ارز دیجیتال و ارز مجازی چیست؟

به طور خلاصه می‌توان گفت بله، وجود دارد. در واقع بین همه این اصطلاحات، تفاوت‌های ریز و درشت زیادی وجود دارد. به عنوان مثال، هنگامی که JPMorgan کوین JPM خود را منتشر کرد، آن را به عنوان «کوین دیجیتال» معرفی کرد، در حالی که Libra Facebook به عنوان رمزارز (CrpytoCurrency) معرفی شد که موجب سخت‌گیری نهادهای نظارتی در سراسر جهان شد.

با این وجود، در حالی که JPM و Libra از نظر طراحی متفاوت هستند، اندیشمندان حوزه سریعاً آنها را به عنوان «رمزارز» رد کردند و به عنوان «پول مجازی» یا « ارز دیجیتال » شناختند، به این دلیل که آنها توسط شرکت‌ها اداره شده و از این رو متمرکز هستند.

متأسفانه، درک این مساله چندان ساده نیست: گرچه تمرکززدایی یک ایدئولوژی اساسی در پشت ارزهای دیجیتال است، اما برخی از آنها تا یک درجه خاص می‌توانند متمرکز باشند.

بنابراین، ارزهای دیجیتال یک ارز دیجیتالی یا مجازی هستند که با یک رمزنگاری قوی ساخته شده‌اند که باعث می‌شود بسیار امن و تغییرناپذیر جلوه کنند. ببیشتر ارزهای دیجیتال مبتنی بر فناوری بلاکچین هستند که از یک دفترکل توزیع‌شده که توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه‌ای اجرا می‌شود، ساخته شده‌اند. با این حال، از نظر فنی تولید ارزهای دیجیتال بدون بلاکچین نیز امکان پذیر است.

در واقع، Digicash، یکی از اولین روش‌های پرداخت الکترونیکی ارزهای دیجیتال که در اوایل دهه 1990 منتشر شد، دارای بلاکچین نبود. برای پیچیده‌تر کردن امور، زیر شاخه‌هایی در ارزهای دیجیتالی مرسوم مدرن (مبتنی بر بلاکچین) نیز وجود دارد.

برای مثال NEO یک کوین است، در حالی که (Binance Coin (BNB در واقع یک توکن است. همانطور که ملاحظه میکنید، در فضای ارزهای دیجیتال پیرامون این اصطلاحات، سردرگمی زیادی وجود دارد، و در این مقاله سعی شده است تا این موضوعات روشن شود.

کوین (Coin) چیست؟

کوین‌های دیجیتالی که مبتنی بر بلاکچین خود هستند. بیت‌کوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتر (ETH) همگی نمونه‌ای از کوین‌های رمزنگاری شده هستند. حال آنها چه نقاط مشترکی دارند؟

همه آنها در بسترهای مستقل خود وجود دارند: BTC بر روی بلاکچین اصلی بیت‌کوین کار می‌کند، ETH در بلاکچین Ethereum وجود دارد، و XMR در بلاکچین Monero. همچنین همه این کوین‌ها می‌توانند است ارسال، دریافت یا استخراج شوند.

مطابق نام آنها، کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابه پول هستند: آنها قابل افزایش، قابل تقسیم، قابل حمل هستند و عرضه آنها محدود است. بنابراین، به طور معمول، کوین‌های کریپتوکارنسی دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی برای پرداخت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، در حالی که اتر تمام خصوصیات یک کوین را دارد، فراتر از نقش «پول» خود عمل می‌کند، زیرا در بستر اتریوم برای تسهیل معاملات استفاده می‌شود.

همچنین کوین‌هایی تحت عنوان « آلت‌کوین » وجود دارند که مانند جایگزینی برای بیت‌کوین هستند. بسیاری از آلت‌کوین‌ها یک ورژن جدید از بیت‌کوین هستند و با استفاده از پروتکل منبع باز بیت‌کوین ساخته شده‌اند.

مانند (Litecoin (LTC و (Dogecoin (DOGE. اما ETH و XMR علیرغم اینکه در بلاکچین‌های کاملاً جداگانه ساخته شده‌اند، به عنوان آلت‌کوین یاد می‌شوند. بنابراین هنگام تعریف آلت‌کوین باید این پرسش را مطرح کرد: آیا این یک کوین کریپتوکارنسی است که دارای بلاکچین خاص خود است ولی بیت‌کوین نیست؟ اگر بله، پس یک آلت‌کوین است.

توکن چیست؟

دارایی‌های دیجیتالی که می‌توانند در اکوسیستم یک پروژه خاص استفاده شوند. وجه تمایز اصلی بین کوین‌ها و توکن‌ها این است که کوین‌ها برای کار به یک سیستم عامل بلاکچین دیگر نیاز دارند.

اتریوم رایج‌ترین بستر تولید توکن‌ها است که بیشتر به دلیل ویژگی قراردادهای هوشمند آن مورد استفاده قرار می گیرد. توکن‌های ایجاد شده روی بلاکچین اتریوم به عنوان توکن ‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، به عنوان مثال محبوب‌ترین استیبل‌کوین روی این بستر، تتر (USDT) است. البته سیستم‌عامل‌های دیگری برای توکن‌ها مانند NEO یا Waves نیز وجود دارد.

اگرچه می‌توان از توکن‌ها برای پرداخت نیز استفاده کرد اما اهداف توکن‌ها با کوین‌ها نیز متفاوت است. بسیاری از توکن‌ها برای استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه‌های آنها ایجاد شده‌اند.

با این حال، آنها «توکن‌های ابزاری» نامیده می‌شوند. هدف اصلی آنها این است که به دارنده توکن، دسترسی به پروژه بدهد، مانند توکن BAT .BAT یک توکن ERC-20 است (بستر بلاکچین آن اتریوم است) که برای تقویت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ‌کنندگان دیجیتال، تبلیغات را توسط توکن‌های BAT خریداری می‌کنند، که پس از آن بین ناشران و کاربران مرورگر توزیع می‌شود.

علاوه بر این، «توکن‌های امنیتی» وجود دارد که اساساً سرمایه‌گذاری شخص در یک پروژه را نشان می‌دهد. اگرچه این توکن‌ها از استارت‌آپ پروژه ارزش کسب می‌کنند، اما به دارندگان آن توکن حق مالکیت واقعی اعطا نمی‌کنند.

مردم این توکن‌ها را صرفاً با این ایده که ارزش آنها در آینده افزایش خواهد یافت ذخیره میکنند، این چیزی است که کل منطق عرضه اولیه سکه (ICO) را شکل می‌دهد، متأسفانه مردم هنگام خرید این کوین‌ها آنها را توکن‌های ابزاری در نظر میگیرند. به طور معمول، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق هستند و سیاستهای (KYC) را دنبال میکنند، که برای بازار ICO این چنین نیست.

تفاوت بین ارزهای مجازی و ارز دیجیتال چیست؟

ارز مجازی یک اصطلاح بسیار انتزاعی است، در حالی که ارز دیجیتال کاملاً ملموس است. در واقع، تمایز بین این دو بسیار ساده‌تر از تفاوت‌ کوین‌ و توکن‌‌ است. «ارز دیجیتال» یک اصطلاح برای توصیف انواع اشکال پول الکترونیکی است، خواه ارز مجازی باشد یا رمزارز (خیر، اینها دقیقاً یکسان نیستند). مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال 1983 در یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چوم معرفی شد، که بعداً آن را در قالب Digicash پیاده‌سازی کرد.

ویژگی ارزهای دیجیتال این است که آنها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف اسکناس واقعی دلار یا سکه نامحسوس هستند. آنها فقط می‌توانند از طریق کیف‌پول الکترونیکی یا شبکه‌های تعیین شده به صورت آنلاین پرداخت و هزینه شوند.

به طور معمول، هیچ واسطه‌ای (بدون بانک) وجود ندارد، به همین دلیل معاملات بصورت آنی و با کمترین هزینه انجام می‌شود. خبر خوب: ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یک چیز هستند. بنابراین: کوین، توکن، ارزهای مجازی، همه آنها ارزهای دیجیتالی هستند.

ارزهای مجازی هیولایی متفاوت هستند، حتی اگر در تعریف دیجیتال معرفی شوند. همانطور که اولین بار بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال 2012 به کار برد، ارز مجازی «یک پول دیجیتالی در یک محیط غیر نظارت شده است که توسط توسعه‌دهندگان آن صادر و کنترل می‌شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه مجازی خاص استفاده می‌شود.» مثال‌هایی از ارزهای مجازی که مبتنی بر رمزنگاری نیستند، پول‌های موجود در بازی‌های ویدیویی است، مانند توکن‌های World of Warcraft ، کارت‌های نقدی GTA Online یا امتیازات FIFA. این نمونه‌ها معمولاً در اکوسیستم بازی‌های ویدیویی وجود دارد.

بنابراین، بر خلاف پول معمولی، یا حتی ارزهای دیجیتالی خاص، ارزهای مجازی را نمی‌توان توسط بانک مرکزی یا یک نهاد صادر کرد، این امر نوسانات زیاد آنها را توضیح می‌دهد. بنابراین، ارزهای دیجیتال کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و نباید با یکدیگر اشتباه گرفته شوند، در حالی که هر دو زیر مجموعه «ارزهای دیجیتال» دسته‌بندی می‌شوند.

آیا این تعاریف همگانی است؟

خیر، چرا که فضا به طور مداوم در حال تحول است. همانطور که می‌دانیم، ارزهای دیجیتال 10 سال است که بوجود آمده‌اند، در حالی که تنها سه تا پنج سال است که سازمان‌های دولتی متوجه آن ها شده‌اند، آن هم زمانی که محبوبیت بیت‌کوین با افزایش قیمت آن به طرز چشمگیری افزایش یافت.

قابل توجه است كه لیبرای فیس‌بوک تحريک عمده‌ای را در بين ناظران مالی ايجاد كرده است: برخي تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی از كشورها هم اكنون در حال تشكيل گروه‌هایی هستند که بفهمند لیبرای فیس‌بوک چه ماهیتی دارد و چگونه می‌توان بر آن نظارت کرد.

بنابراین، تعاریف مربوط به ارزهای دیجیتال در بین حوزه‌های مختلف متفاوت است: فقط در ایالات متحده، پنج نهاد نظارتی مختلف، بسته به تفسیر خود، 5 تعریف متفاوت از ارزهای دیجیتال دارند.

IRS ارزهای رمزنگاری شده و بیشتر ارزهای مجازی دیگر را به عنوان دارایی مشاهده می‌کند، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می‌کند که آنها اوراق بهادار هستند، در حالی که شبکه مقابله با جرایم مالی فکر می‌کند ارزهای دیجیتال پول هستند.

علاوه بر این، چارچوب نظارتی ژاپن برای ارزهای دیجیتال، قانون خدمات پرداخت، «پرداخت رمزارزی» را به عنوان یک ارزش دارایی تعریف می‌کند، و رئیس بانک مرکزی روسیه نیز زمانی بیت‌کوین را «جانشین ارز» می نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه این فضا با سرعت فوق العاده‌ای در حال پیشرفت است، و این که ناظران اکثراً از فناوری عقب مانده‌اند، منطقی است اصطلاحات جدیدی برای ارزهای دیجیتال در آینده ایجاد شود، که به ما آشنایی با اصطلاحات کنونی را گوشزد می‌کند.