چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟

اتریوم برای ارسال/دریافت، مدیریت دارایی ها، پرداخت هزینه کارمزد انتقال و تعامل با برنامه های غیرمتمرکز (dApps) در شبکه استفاده می شود. شاید در مورد آلت کوین ها نیز شنیده باشید. اساسا، ما به هر کوینی که جایگزین بیت کوین باشد، آلت کوین می گوییم.

عرضه اولیه سکه (ICO) چیست؟ تفاوت آن با عرضه اولیه سهام

عرضه اولیه سکه (ICO)، معادل عرضه اولیه سهام (IPO) در دنیای رمزارزها است. شرکت‌هایی که در پی جذب سرمایه برای ایجاد سکه، اپلیکیشن یا سرویس جدیدی هستند، اقدام به برگزاری عرضه اولیه سکه می‌کنند. سرمایه‌گذاران می‌توانند در رویدادهای عرضه اولیه سکه مشارکت و توکن‌های جدید منتشرشده از سوی شرکت مجری عرضه اولیه را دریافت کنند. در برخی از موارد می‌توان از این توکن‌ها برای استفاده از محصولات یا خدمات شرکت مجری عرضه اولیه استفاده کرد و در دیگر موارد، این توکن‌ها صرفاً گواهی سرمایه‌گذاری دیجیتال هستند و دارنده آن‌ها سهامدار شرکت مجری عرضه اولیه قلمداد می‌شود.

همچنین شما می توانید با شرکت در دوره رایگان ارز دیجیتال، مدرسه معین، موفقیت های بسیار زیادی در این زمینه بدست آورده و درآمد بسیار خوبی کسب کنید.

تاریخچه ICO

پیشینه عرضه اولیه سکه به قدمت تاریخ رمزارزها است؛ اما اگر بخواهیم از سالی به‌عنوان مبدأ ظهور فراگیر این روش نوین جذب سرمایه یاد کنیم، بی‌تردید، سال ۲۰۱۷ است.

در آن سال بالغ بر ۵.۶ میلیارد دلار از طریق رویدادهای مختلف عرضه اولیه سکه، سرمایه جذب شد. در ادامه نیز و در ۲ ماه نخست سال ۲۰۱۸ دستکم ۵۰ عرضه اولیه سکه موفق برگزار و طی آن بیش از یک میلیارد دلار سرمایه جمع‌آوری شد.

اکنون با حاکم‌شدن آرامش بر فضای صنعت رمزارزها، رویدادهای عرضه اولیه سکه نیز با آرامش بیشتری دنبال می‌شود. از سال ۲۰۱۷ به این سو، عرضه‌های اولیه بسیاری آمده و رفته‌اند که تنها معدودی از آن‌ها توانسته‌اند انتظارات سرمایه‌گذاران خود را برآورده و به موفقیت دست پیدا کنند.

بسیاری از عرضه‌های اولیه با شکست مواجه شدند و همین اتفاق، پای نهادهای عالی نظارتی مالی را به این حوزه باز کرد. سرمایه‌گذاران ما‌ل باخته‌ای که در این عرضه‌ها مشارکت کرده بودند، با شکایت از مجریان عرضه‌ها و فشار بر نهادهای نظارتی باعث شدند تا قوانین سفت‌وسختی برای برگزاری عرضه اولیه سکه وضع شود. بنابراین دیگر مانند گذشته، به‌راحتی نمی‌توان اقدام به عرضه اولیه سکه و جذب سرمایه کرد.

عرضه اولیه سکه چگونه کار می‌کند؟

زمانی که یک شرکت نوپای فعال در حوزه رمزارزها می‌خواهد اقدام به جذب سرمایه از طریق برگزاری رویداد عرضه اولیه سکه کند، معمولاً پیش از هر چیز، دست به انتشار مقاله‌ای موسوم به سپیدنامه می‌زند و در آن چیستی پروژه، اهداف آن، سرمایه موردنیاز، سهم بنیانگذاران از توکن‌های صادرشده، نوع ارزهای مورد پذیرش و مدت زمان اجرای عرضه اولیه سکه را تشریح می‌کند.

در طول برگزاری عرضه اولیه سکه، علاقه‌مندان و حامیان پروژه می‌توانند توکن‌های آن را با پرداخت ارزهای رایج یا دیجیتال خریداری کنند. این توکن‌، درست همانند برگه‌های سهام یک شرکت است که در خلال رویداد عرضه اولیه سهام فروخته می‌شود.

در ICOها اگر سرمایه جذب‌شده، کمینه بودجه موردنیاز شرکت مجری را تأمین نکند، تمامی پول‌های جمع‌آوری‌شده به سرمایه‌گذاران بازگرداننده می‌شود.

به‌این‌ترتیب، ICO شکست می‌خورد و ناموفق قلمداد می‌شود. بااین‌حال، اگر به اندازه کافی سرمایه جذب شود، مجریان پروژه می‌توانند اهداف تصریح‌شده در سپیدنامه خود را دنبال کنند و به‌این‌ترتیب، ICO کار خود را با موفقیت به پایان می‌برد.

توکن ICO

توکن‌های عرضه‌شده در یک ICO می‌توانند واجد ویژگی‌های اقتصادی متفاوتی باشند؛ برخی از این توکن‌ها، توکن‌های کاربردی هستند، برخی دیگر توکن اوراق بهادارند و شماری از آن‌ها نیز یک ارز قلمداد می‌شوند.

به‌طور خلاصه، هر توکن در حکم یک گواهی سرمایه‌گذاری دیجیتال است که می‌توان از آن برای خریداری محصولات یا خدمات شرکت ناشر توکن استفاده کرد یا آنکه می‌توان از آن همانند برگه سهام شرکت ناشر بهره برد.

تفاوت عرضه اولیه سکه (ICO) و عرضه اولیه سهام (IPO)

عرضه اولیه سکه (ICO) چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ در مقایسه با عرضه اولیه سهام یا IPO اهداف متفاوتی را دنبال می‌کند. در ICO به‌جای تأمین سرمایه یک شرکت صنعتی که در حال گذار به مرحله توسعه بالغ‌تری است، تمرکز بر توسعه محصولاتی است که از سوی شماری از شرکت‌های نوپا ارائه شده‌اند.

این شرکت‌های نوپا یا استارتاپ‌ها مشکلات مرتبط با حوزه‌های مختلف را شناسایی و راهکارهایی را مبتنی بر فناوری رمزنگاری و بلاک‌چین پیشنهاد می‌کنند.

در عرضه اولیه سکه، صورت‌های مالی یا عملکرد گذشته شرکت اهمیتی ندارد و ملاک ارزیابی، ارزشی است که در بیشتر موارد، بر پایه یک طرح جسورانه مبتنی بر فناوری خلق و پیشنهاد می‌شود. ازاین‌رو، اطمینان از اینکه سرمایه‌گذاران قادر به درک راهکارهای مبتنی بر فناوری هستند، متغیری مهم برای افزایش محبوبیت ICOها به‌عنوان ابزاری جدید برای جذب سرمایه است.

خلاصه آنکه برای شرکت‌های سنتی، روش‌های مختلفی برای جذب سرمایه لازم برای توسعه و رشد وجود دارد. عرضه اولیه سهام (IPO)، یکی از این روش‌ها است که در آن بنیانگذاران یک شرکت با عرضه عمومی بخشی از سهام شرکت خود، اقدام به جذب سرمایه‌ می‌کنند.

اگرچه IPOها تنها با سرمایه‌گذاران سروکار دارند، اما ICOها ممکن است حامیانی را به سوی خود بکشانند که چندان حرفه‌ای نیستند و صرفاً مایل به سرمایه‌گذاری در یک پروژه هستند؛ درست مانند یک گلریزان! منتها تفاوت عرضه اولیه سکه با گلریزان، این است که حامیان عرضه اولیه سکه، نیم‌نگاهی هم به بازگشت سرمایه خود دارند!

تشخیص اعتبار ico

از آنجا که به‌طور عمده، قوانین و چارچوب‌های نظارتی مدون و مشخصی برای ICOها وجود ندارد، بنابراین سرمایه‌گذاری و مشارکت در آن‌ها کاری بسیار پرریسکی قلمداد می‌شود.

در میان انبوه ICO‌هایی که روزانه برگزار می‌شوند، تشخیص سره از ناسره به‌شدت دشوار است و تنها خبرگان حوزه رمزارزها می‌توانند از پس این کار بربیایند.

بنابراین اگر هنوز تازه‌کار هستید و مدت زیادی نیست که به قلمرو رمزارزها قدم گذاشته‌اید، از سرمایه‌گذاری بی‌محابا در ICOها پرهیز کنید. بااین‌حال، شاید بتوانید با مطالعه سپیدنامه ICO، پرس‌وجو از فعالان کارکشته حوزه رمزارزها، نگاهی به سوابق اعضای کلیدی ICO و مواردی از این دست، بتوانید تا حدی یک ICO را ارزیابی کنید.

بهترین و موفق‌ترین ICO

با رشد روزافزون صنعت رمزارزها می‌توان میزان موفقیت ICOها را محاسبه کرد. کافی است مقدار پول جمع‌آوری‌شده در ICO را با نرخ بازگشت سرمایه آن مقایسه کنید تا سنجه‌ای قابل اتکا از موفقیت آن ICO در اختیار داشته باشید.

تاکنون شماری از ICOها توانسته‌اند به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کنند. ICO اتریوم یکی از ICOهایی است که در سال ۲۰۱۴ برگزار و در مدت‌زمان ۴۲ روز، بیش از ۱۸ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کرد و در ادامه، با گذشت زمان به یکی از برترین پروژه‌های حوزه رمزارزها تبدیل شد و توانست پس از بیت‌کوین در جایگاه دوم پرارزش‌ترین رمزارز بازار جای بگیرد.

ویژگی‌های نوآورانه این پلتفرم از جمله اپلیکیشن‌های توزیع‌شده و قراردادهای هوشمند باعث شد تا تحولی فراگیر در حوزه رمزارزها پدید آید. قیمت این رمزارز در زمان عرضه اولیه، چیزی در حدود ۰.۶۷ دلار بود؛‌ اکنون اما بهای آن از مرز هزار دلار فراتر رفته است. به‌این‌ترتیب، سرمایه اولیه کسی که در ICO اتریوم مشارکت داشته، امروزه بیش از ۱۵۰۰ برابر شده است.

روش‌های جایگزین برای ICO

صنعت رمزارزها به‌طور مداوم در حال رشد و تکامل است و علاوه‌بر ICO امکان بهره‌گیری از روش‌های تازه‌ای را برای تأمین مالی و پشتیبانی از پروژه‌های بلاک‌چینی در اختیار علاقه‌مندان گذاشته است.

از جمله این روش‌ها می‌توان به عرضه توکن اوراق بهادار یا STO که مخفف Security Token Offering و عرضه اولیه صرافی یا IEO که مخفف Initial Exchange Offering است، اشاره کرد.

یک IEO عرضه اولیه‌ای است که روی پلتفرم یک صرافی رمزارزی خاص انجام می‌شود. برخلاف ICO در IEO، یک صرافی به‌نمایندگی از استارتاپی که به‌دنبال جذب سرمایه است، فرایند برگزاری عرضه اولیه را مدیریت می‌کند.

از تفاوت‌های IEO و ICO این است که هر کسی می‌تواند در یک ICO شرکت کند، اما تنها کسانی می‌توانند در یک IEO مشارکت کنند که پیش‌تر در صرافی مجری IEO ثبت‌نام و احراز هویت کرده باشند. بااین‌حال، در بسیاری از موارد، سرمایه‌گذاری در یک IEO آسان‌تر از مشارکت در یک ICO است.

مزایا و معایب ICO

یک شرکت، به‌راحتی می‌تواند برای ایجاد توکن، دست به برگزاری عرضه اولیه سکه بزند. سرویس‌های آنلاینی وجود دارند که به‌کمک آن‌ها در عرض تنها چند ثانیه می‌توان توکن‌های رمزارزی جدیدی را صادر کرد.

ولی سرمایه‌گذاران باید بدانند که این مجریان ICO هستند که در مورد چگونگی برگزاری ICO، صدور توکن، توزیع و انتقال آن تصمیم می‌گیرند و هیچ نظام بالغ نظارتی مانند آنچه در بازار سهام وجود دارد، برای پایش عملکرد آن‌ها در دسترس نیست.

نکته: تفاوت زیادی میان توکن و برگه سهام وجود دارد. یک توکن‌، واجد هیچ‌گونه ارزش ذاتی یا پشتوانه حقوقی و قانونی نیست، حال آنکه برگه سهام به‌دلیل عبور از غربال‌های سازمان‌های نظارتی، از ضمانت حقوقی برخوردار است.

سرمایه‌گذاران اولیه ICO‌ها امید دارند که پس از چندی شاهد موفقیت شرکت‌هایی باشند که سهام آن‌ها را در قالب توکن خریداری کرده‌اند. اگر این شرکت‌ها به موفقیت دست پیدا کنند، ارزش توکن‌های آن‌ها بسیار افزایش می‌یابد و به‌این‌ترتیب، سود هنگفتی نصیب سرمایه‌گذاران اولیه می‌شود.

بنابراین پتانسیل دریافت بازده‌های بسیار بالا از جمله مزیت‌های انکارناپذیر ICO‌ها برای سرمایه‌گذاران اولیه است. البته نباید از این نکته غافل شد که سرمایه‌گذاری در ICO درمقایسه‌با مشارکت در عرضه اولیه سهام، به‌دلیل دوربودن از تیررس نهادهای نظارتی با ریسک‌های بسیار بیشتری روبه‌رو است.

مزایا ICO

برای صادر کننده توکن:

• دسترسی به سرمایه کشت ایده (seed funding) به روشی سریع‌تر و با موانع کمتر از طریق سرمایه خطرپذیر (capital route)
• فرصت ایجاد مدل‌های جدید کسب و کار نامتمرکز به وسیله ICO
• منبعی از مشارکت‌کنندگان که انگیزه استفاده و آزمودن خدمات و یک اکوسیستم خودگردان را دارند
• عدم از دست دادن حق مالکیت شرکت در پروژه (مگر اینکه توکن‌ها همراه با سهم مالکیت باشند)
• یک فرآیند تامین مالی پرسرعت با ICO
• محدودیت‌های اختیاری بیشتر برای وجوه جمع آوری شده

برای دارنده:

• دسترسی به یک سرویس نوین
• سود احتمالی به واسطه افزایش قیمت توکن
• مشارکت در یک مفهوم نوین، ایفای نقش در توسعه یک فناوری نوین

ریسک‌ها ICO

برای صادر کننده:

• مقررات غیر ثابت (احتمال وضع قوانین سخت و بازدارنده، جریمه یا حتی محکومیت)
• سرمایه‌ گذاری ناپایدار (فروش یکجا توسط کاربران ناراضی می‌تواند بر قیمت توکن تاثیر بگذارد و پروژه را به خطر بیندازد)
• آگاهی کم در مورد صاحبان توکن (برخلاف سهام‌داران)

برای دارنده:

• عدم تضمین توسعه پروژه
• عدم وجود نظارت حفاظت‌کننده (سرمایه گذاری با ریسک)
• آگاهی اندک درباره بنیان‌های موجود
• شفافیت کم در زمینه ساختار نگهداری از توکن

چگونه می ‌توان ICO را راه اندازی کرد؟

اگر در حال ایجاد ICO هستید و در آن سرمایه گذاری نمی‌کنید، باید بدانید که چگونه سرمایه گذاران در مورد ICO تحقیق می‌کنند. شما باید درک کنید که آنها باید همه مواردی را که ما ذکر کردیم مشاهده کنند – در غیر این صورت، آنها به ICO شما اعتماد نخواهند کرد.

شما باید جامعه خود را به روز نگه دارید، با احترام با آنها رفتار کنید و اطمینان حاصل کنید که پروژه شما می‌تواند آنچه را که می‌گوید انجام دهد. همیشه اطمینان حاصل کنید که می‌توانید پروژه خود را به موقع تحویل دهید و هرگز دروغ نگویید.

اگر، به دنبال راهی دیگر برای سرمایه گذاری در بازار رمزنگاری (و فناوری ساخته شده بر روی آن) هستید و قصد دارید برخی از سکه‌های رمزنگاری را خریداری کنید، مطمئن شوید که این کار را از صرافی معتبر انجام می‌دهید! Binance و Coinbase دو گزینه عالی هستند.

چرا یک شرکت تازه تاسیس (استارتاپ) ico را ترجیح می دهد؟

این مفهوم نسبتاً جدید است و بسیاری از افراد ممکن است تصور کنند IPO که از سابقه بیشتری برخوردار است ایمن تر به نظر برسد، اما برخی از مزایای عرضه اولیه سکه بی نظیر هستند، از جمله:

حفظ کنترل

شما شرکت خود را با یک سرمایه گذار شریک نمی شوید، بلکه خدمات شرکت آینده را به او می فروشید. این یک تفاوت بزرگ است، شما پول خواهید گرفت در حالیکه همچنان تجارت خود را کنترل می کنید.

جهانی شدن

در حالی که برخی از شرکت ها در حال تکاپو برای پیدا کردن یک سرمایه گذار هستند، با ICO می توانید بلافاصله از هر کس در هر کشور در سراسر جهان پول دریافت کنید.

بدون مقررات!

این بدان معناست که از بروکراسی اداری با داشتن ماه ها اتلاف زمان، خبری نیست. یکی از مهمترین پارامترهای موفقیت استارتاپ های تکنولوژی محور، این است که در زمان مناسب به بازار عرضه شوند. در غیر این صورت، شما مثل خبر دیروز خواهید بود و کار شما ارزش چندانی نخواهد داشت چون قبل از شما یک نفر آن را ارائه داده است.

قرارداد هوشمند عرضه اولیه سکه

افرادی که درختان ژنتیکی عجیب و غریب دارند باید قول چیزی را بدهند که شایسته سرمایه گذاران باشد. این می تواند یک درخت رایگان برای همسرتان باشد، دو درصد از درآمد شرکت آینده یا هر نوع ارزش یا خدمات دیگر. در این حالت، قطعاً پول سرمایه گذاری شده روی درخت فرضی در مثال قبل، ممکن است رشد کند.

قرارداد هوشمند در واقع توافقی بین شرکت صادر کننده عرضه اولیه سکه و دارنده توکن است. این کدی است که اگر “شرط” خاصی اتفاق بیفتد ” if” خاصی را به کار می اندازد.

به عنوان مثال، می توان گفت هر کسی که توکن “درخت ژنتیکی” را قبل از سال ۲۰۲۰ خریداری کرده است، می تواند آن را با قیمت ثابت بفروشد. یک دارنده، توکن را ارسال می کند و قیمت به طور خودکار تنظیم می شود.

چگونه عرضه‌های اولیه سکه تقلبی را شناسایی کنیم؟

1. تیم استارت آپ ناشناس: در دنیای رمز ارزها تمرکز زدایی و حفظ حریم خصوصی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، ولی آیا کسی پولش را در اختیار یک فرد ناشناس قرار می‌دهد؟ بهتر است قبل از شرکت در یک ICO همیشه بنیان‌گذاران استارتاپ میزبان را بشناسید.
2. سودهای نجومی: اگر از سودهای خیلی بالاتر از میانگین بازار صحبت می‌کنند، بهتر است دلایل قوی داشته باشند. در غیر این صورت احتمال کلاهبرداری بالا است.
3. مسیر توسعه نامشخص: اگر استارتاپ با جدیت کار خود را دنبال کند، مسیر توسعه یک سال آتی را با جزئیات کامل مشخص خواهد کرد. اگر وب سایت‌شان به جای مشخص کردن برنامه، وعده‌های پر زرق و برق می‌دهد، بهتر است در سرمایه‌گذاری تجدید نظر کنید.

Pre-ICO چیست؟

به توکن‌هایی که قبل برگزاری عرضه اولیه سکه فروخته می‌شوند، Pre-ICO گفته می‌شود. گاهی اوقات یک شرکت سرمایه لازم برای برگزاری ICO (تبلیغات و دیگر موارد) را ندارد و برای همین تعدادی از توکن‌های خود را از قبل و به قیمتی ارزان‌تر به فروش می‌رساند.

خرید این نوع توکن‌ها معمولا سود خوبی به همراه خواهد داشت و موجودی محدود آن‌ها ممکن است در عرض چندین ثانیه به اتمام برسد. بنابر این اگر به دنبال خرید توکن‌های Pre-ICO هستید، باید همیشه اخبار مربوط به ICOها را دنبال کنید.

البته پیدا کردن این نوع مراسم‌ها آسان نیست، چون اکثر اوقات برای عده‌ای محدود از سرمایه‌گذاران برگزار می‌شوند که قرار است نقش «سرمایه‌گذار فرشته» را ایفا کنند. بدین ترتیب استارت آپ می‌تواند با استفاده از پول جمع آوری شده در Pre-ICO، در فروش اصلی یا ICO سرمایه خیلی بیشتری جذب کند.

تفاوت توکن و کوین چیست؟

داشته باشید. چرا که با وجود تفاوت که میان آن دو هنوز هم برخی از افراد این دو مفهوم را به جای یکدیگر به کار می برند!

مقایسه توکن و کوین

کوین و توکن هر دو از مفاهیم اصلی هستند که در دنیای ارز رمزنگاری شده به عنوان واحدی از بلاکچین

شناخته می شوند. با وجود تمام شباهت هایی که این دو با یکدیگر دارند، نمی توان از تفاوت های اصلیشان چشم پوشی کرد.

اولین تفاوت توکن و کوین را می توان نحوه عملکردشان بر اساس بلاکچین در نظر گرفت. به طور کلی کوین

از یک بلاکیچن اختصاصی برای انجام تراکنش های مالی اش استفاده می کند در حالی که توکن از یک بلاکچین میزبان که از قبل وجود داشته است، استفاده می نماید.

کوین رمزنگاری شده چیست؟

اگر بخواهیم خیلی ساده تعریفی از کوین رمزنگاری شده ارائه دهیم باید بگوییم:

“ به ارز دیجیتالی که بر اساس پروتکل های رمزنگاری شده به عنوان یکی از روش های

پرداخت ارزی استفاده می شود، کوین رمزنگاری شده می گویند.”

بنابراین شما می توانید از هر کوین که بر اساس بلاکچین خود کار می کند برای سرمایه گذاری

و پرداخت در سایت های خارجی مانند مایکروسافت و آمازون استفاده کنید.

جالب است بدانید که در حال حاضر چیزی حدود ۱۰۰۰ کوین در سراسر جهان وجود دارد که در دو دسته آلت کوین و کوین

جایگزین قرار داده می شوند. بیت کوین یکی از معروف ترین کوین هایی است که با وجود تمام نوساناتی که داشته است

هنوز هم به عنوان یکی از بهترین ها در نظر گرفته می شود. جالب است بدانید که حمله هکری که اخیرا به یکی از

سرویس های مبادله ارز دیجیتال شد، تاثیری در ارزش این کوین نداشت. چرا که به نظر می رسد افرادی

که در این حوزه در حال فعالیت هستند تنها توجهشان را به نقاط قوت این ارز جلب کرده اند!

از طرف دیگر بسیاری از آلت کوین هایی که اکنون در بازار وجود دارند، نوعی از بیت کوین هستند که با استفاده

از پروتکل های متن باز این ارز ایجاد شده اند. مانند لایت کوین (LTC)، داگ کوین (DOGE) و نیم کوین (NMC).

با این وجود سکه های بسیاری نیز از پروتکل های بیت کوین استفاده نکرده اند که برخی

از مهمترینشان عبارت هستند از: اتریوم (ETH)، ریپل (XRP) و کاردانو (ADA).

برخی از پر طرفدار ترین کوین های موجود عبارت هستند از:

************************
(( با کلیک به عکس زیر به کانال تلگرام سایت Exhadi بپیوندید ))

جهت خرید انلاین و اتوماتیک ارز های دیجیتال از ما به عکس خرید در زیر ( کلیک کنید)

جهت فروش انلاین و اتوماتیک ارز های دیجیتال به ما به عکس فروش در زیر ( کلیک کنید)

تفاوت توکن و کوین چیست ؟

ما برای تمامی ارزهای دیجیتال از کلمه کریپتو استفاده می کنیم اما آیا همه ارزهای دیجیتال مشابه هم هستند؟تفاوت توکن و کوین را می دانید ؟آیا تا به حال نام کوین یا توکن را شنیده اید؟ تفاوت کوین و توکن یکی از نیازمندی هایی است که برای آشنایی بیشتر با ارزهای دیجیتال لازم ایت فرابگیرید

ورود به بازار ارزهای دیجیتال می تواند یک کار پیچیده و دلهره آور باشد. شاید نام بیت کوین را شنیده باشید، اما هزاران سکه و پروژه بلاک چین دیگری که وجود دارد چگونه بوجود آمده اند؟

برای دستیابی به درک بهتر از بازارهای رمزنگاری، ساده‌ترین کار این است که ارزهای دیجیتال را به دو دسته مجزا طبقه‌بندی کنید: سکه و توکن.

کوین ها

برای دستیابی به تفاوت توکن و کوین ابتدا باید تعریف هر کدام را بدانیم. کوین ها به ارز های دیجیتالی گفته می شود که دارای یک بلاک چین مستقل و منحصر به خود هستند – مانند بیت کوین و اتریوم

به عنوان پول عمل می کند. بیت کوین تنها با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. جذابیت متناقض شفافیت و ناشناس بودن باعث ایجاد سکه های دیگر از جمله ETH، NEO و Litecoin شد.

امروزه می‌توانید از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا، کالا و خدمات را با استفاده از سکه‌های کریپتو خریداری کنید. بیت کوین اخیراً در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.

کوین ها قابل استخراج است. شما می توانید کوین های کریپتو را از دو طریق بدست آورید. یکی از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار (POW) است. ماینرهای بیت کوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می کنند. مشکل این است که بیت کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هر روز سخت تر می شود.

کوین ها از ابتدا بوت استرپ می شوند و شبکه گسترده تر به صراحت برای دستیابی به یک هدف خاص طراحی شده است. به عنوان مثال، بیت کوین به عنوان یک فروشگاه ارزش مقاوم در برابر سانسور و وسیله مبادله ای وجود دارد که دارای یک سیاست پولی مطمئن و ثابت است. توکن بومی بیت کوین، BTC (یعنی بیت کوین)، نقدشونده ترین ارز رمزنگاری شده در بازار است و دارای بالاترین ارزش بازار و ارزش واقعی بازار در بخش ارزهای دیجیتال است.

پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های گذشته یا سایر ارزهای دیجیتال الهام می‌گیرند و آن‌ها را در یک شبکه نوآورانه با هدف خاصی ترکیب می‌کنند.

نمونه دیگری از کوین ها ، اتریوم (ETH) است که بزرگترین کوین بعد از بیت کوین محسوب می شود و یک پلت فرم قراردادهای هوشمند برای ایجاد برنامه های کامپیوتری همه منظوره است که بر روی یک بلاک چین غیرمتمرکز اجرا می شوند. اتریوم به‌جای تمرکز بر داده‌های مالی، بر روی داده‌های برنامه دلخواه تمرکز می‌کند که می‌تواند هر چیزی از بازی گرفته تا رسانه‌های اجتماعی را پوشش دهد.

اتریوم برای ارسال/دریافت، مدیریت دارایی ها، پرداخت هزینه کارمزد انتقال و تعامل با برنامه های غیرمتمرکز (dApps) در شبکه استفاده می شود. شاید در مورد آلت کوین ها نیز شنیده باشید. اساسا، ما به هر کوینی که جایگزین بیت کوین باشد، آلت کوین می گوییم.

توکن ها

اکنون برای یافتن تفاوت توکن و کوین تعریف از کوین داریم و باید بدانیم توکن چیست
توکن‌ها روی شبکه های کوین ها ایجاد می شوند آن هم در پلتفرم قراردادهای هوشمند آن ها مانند اتریوم هستند که کاربران را قادر می‌سازد تا توکن‌هایی را ایجاد، صادر و مدیریت کنند که مشتقات بلاک چین اولیه هستند.

به عنوان مثال، ICO در سال 2017 توسط استاندارد توکن ERC-20 اتریوم ایجاد شد، که اساساً پروتکلی برای ایجاد توکن ها (علاوه بر ETH) در بلاک چین اتریوم است که می توانند با یکدیگر مبادله شوند. پروژه‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند، برنامه‌ای را بر روی اتریوم اعلام می‌کنند یا می‌سازند و یک توکن بومی برای استفاده در آن برنامه صادر می‌کنند .

توکن‌ها بخش منحصربه‌فردی از بازار ارزهای دیجیتال را ایجاد می‌کنند، جایی که به‌عنوان توکن‌های کاربردی در اکوسیستم یک برنامه کاربردی برای تشویق رفتارهای خاص یا پرداخت هزینه عمل می‌کنند. به عنوان مثال، توکن محبوب ERC-20 Dai بخشی از برنامه MakerDAO در اتریوم است. MakerDAO راهی برای دسترسی کاربران به ابزارهای اعتباری مانند وام/قرض گرفتن با استفاده از Dai است که برای پایداری طراحی شده است. توکن‌های ERC-20 مانند Dai را می‌توان با هر توکن ERC-20 یا سایر استانداردهای مبتنی بر اتریوم (یعنی ERC-721)، از جمله سکه ETH، مبادله کرد.

توکن های دیگر به جز دای عبارتند از Maker (MKR)، 0x، Augur (REP)، کومودو (KMD) و Golem (GNT) همچنین NFT ها به صورت توکن در شبکه هایی مانند اتریوم و سولانا ایجاد می شوند.

راستی! برای دریافت مطالب جدید در کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام عضو شوید.

عرضه اولیه سکه یا ICO چیست و چه تفاوتی با عرضه اولیه سهام دارد؟

ما در زمانه‌ی دیجیتالی جالب‌توجهی زندگی می‌کنیم. بنابراین حالا که ساعت دیجیتال، عکس های دیجیتال، تلویزیون دیجیتال و بازاریابی دیجیتال داریم، دنیا نیز برای پذیرش ارز دیجیتال نیز آماده شده است؛ پس جای تعجبی ندارد که سهام‌های دیجیتال نیز به این مجموعه اضافه شوند. در این مقاله شما را با عرضه اولیه سکه یا ICO، تفاوت آن با IPO، توکن عرضه اولیه سکه، قرارداد هوشمند عرضه اولیه سکه، سرمایه گذاری برای خرید توکن‌ها و موارد ایمنی در ICO آشنا خواهیم کرد.

حتما بخوانید:

تفاوت ICO و IPO

عرضه اولیه سکه (ICO) از نظر مفهومی خیلی شبیه عرضه اولیه سهام (IPO) است؛ البته دو تفاوت عمده دارد:

• شما مالک سهمی از آینده شرکت نخواهید شد.
• این سهام به بلاک چین ارتباط دارد.

چرا استارتاپ‌ها، عرضه اولیه سکه (ICO) را ترجیح می‌دهند؟

مفهوم عرضه اولیه تقریبا جدید است و عرضه اولیه سهام به‌نظر ایمن‌تر می‌رسد، اما عرضه اولیه سکه مزیت‌هایی دارد که آن را بی‌رقیب می‌کند، که در زیر به آنها اشاره می‌کنیم:

• حفظ کنترل شرکت: شما شرکت خود را با چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ سرمایه‌گذار شریک نمی‌شوید؛ بلکه آینده سرویس را به او می‌فروشید. این تفاوت خیلی بزرگی است. پول را دریافت می‌کنید، اما همچنان کنترل کسب‌وکارتان را خواهید داشت.
• جهانی بودن: شاید شما نیز مثل بعضی از شرکت‌ها مدام به‌دنبال سرمایه‌گذار می‌گردید، اما با استفاده از عرضه اولیه سکه می‌توانید از سراسر دنیا برای شرکت خود سرمایه جذب کنید.
• وجود نداشتن مقررات: دیگر بوروکراسی‌های اداری نمی‌تواند ماه‌ها زمان شما را تلف کند. موفقیت استارتاپ‌های فناوری‌تان بیشتر به این بستگی دارد که اولین در بازار باشید. در غیر این صورت از بازار عقب خواهید افتاد.

عرضه اولیه سکه یا ICO چگونه است؟

اول از همه، شما به ایده‌ای نیاز دارید که مرتبط با بلاک چین باشد. اجازه بدهید مثالی عجیب‌وغریب بزنم!

استارتاپی ادعا می‌کند که شما با خرید و کاشت درختی که از نظر ژنتیکی دست‌کاری شده، می‌توانید روی برگ‌های درخت، نام خود را مشاهده کنید! قیمت این کار هم یک بیت کوین است. این استارتاپ بازاریابی را شروع می‌کند و از شما دعوت می‌کند که توکن‌های آنها را خریداری کنید.

توکن عرضه اولیه سکه چیست؟

توکن یک شیء فیزیکی نیست. بیشتر شبیه بازی‌های فکری مثل مونوپولی است. شما چیزهایی را خریدوفروش می‌کنید که درواقع وجود ندارند، اما در این بین، عده‌ای برنده و بازنده می‌شوند.

توکن عرضه اولیه نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری شما روی استارتاپ است. هر چقدر پول بیشتری بدهید، توکن بیشتری هم دریافت می‌کنید. با استفاده از توکن‌ها می‌توانید آینده سرویس‌های شرکت را بخرید یا اینکه این توکن‌ها را بفروشید.

سؤالی که پیش می‌آید این است که اگر من مالک شرکت نمی‌شوم، چرا باید این کار را انجام دهم؟ حرف شما درست است؛ به‌همین‌دلیل هم موضوع قراردادهای هوشمند به‌میان می‌آید.

قرارداد هوشمند عرضه اولیه سکه چیست؟

همان استارتاپی که قول رشد درختی با نام شما روی برگ‌هایش را داد، به‌یاد می‌آورید؟ آنها باید به قول خود عمل کنند. قول آنها می‌تواند شامل یک درخت مجانی برای شما، ۲ درصد درآمد آینده شرکت یا هر سرویس باارزش دیگری باشد.

قرارداد هوشمند، قراردادی بین صادرکننده عرضه اولیه سکه و مالک توکن است. این قرارداد شامل یک‌سری کد رایانه‌ای است که در صورت محقق شدن شرایط ازپیش‌تعیین‌شده، یک سری اعمال ازپیش‌تعیین‌شده را انجام می‌دهد. به‌عنوان مثال هر کسی که توکن این درخت را قبل از سال ۲۰۲۰ خریداری کرده است، می‌تواند آن را برای یک قیمت ثابت بفروشد. وقتی فرستنده، توکن را ارسال می‌کند، هزینه آن نیز به‌صورت خودکار محاسبه می‌شود.

چطور یک قرارداد هوشمند ایجاد کنیم؟

اغلب این قراردادها درحال‌حاضر توسط بستر اتریوم ساخته می‌شوند. اما بسترهایی دیگری هم وجود دارد: Confideal ChainLink و BlockCAT. هر کدام از این بسترها نقاط مثبت و منفی خودشان را دارند.

چرا باید برای خرید این توکن‌ها سرمایه‌گذاری کنیم؟

• این توکن‌ها طبق قرارداد هوشمند به شما سود می‌رسانند.
• قیمت توکن‌ها به‌سرعت افزایش می‌یابد. با خریدوفروش آنها می‌توانید سود کنید.

پس این عرضه‌ها نیز ساختاری شبیه به سهام دارند؛ دلیل این همه سروصدا چیست؟

به این اعداد دقت کنید:

• Plutus نام اپلیکیشن پرداختی براساس بیت کوین است که توکن‌های آن در ماه ژوئن ۲۰۱۶ با قیمت ۱٫۱۸۳ دلار منتشر شدند. قیمت کنونی این توکن‌ها ۱۵٫۲۲ دلار است که نشان از رشد ۱۱۷۸ درصدی دارد. شما می‌توانستید با سرمایه‌ اندکی، سود خوبی داشته باشید.
• Neo یک ارز دیجیتال دیگر است. قیمت توکن‌های آنها در ابتدا ۳۳ سنت بود و درحال‌حاضر ۱۰۷ دلار است.
• نرخ بازگشت سرمایه روزانه اتریوم ۲۰۶ درصد است.

چطور گرفتار موارد کلاهبرداری در عرضه‌های اولیه سکه نشویم؟

مهم است بدانیم که هر کسی می‌تواند دروغ بگوید. در هر بخشی، افراد خوب و بد وجود دارند. استارتاپی به‌نام Condido، مقدار ۳۷۵۰۰۰ دلار جمع‌ کرد و بعد ناپدید شد. وب‌سایت آنها حذف شد و تا حالا هیچ‌کس نتوانسته است مؤسسان آن را پیدا کند.

در صورت مشاهده این موارد، حتما از پذیرش پیشنهاد ارائه‌شده بپرهیزید:

1. تیم کاری ناشناس است. با اینکه بلاک چین دنیای غیرمتمرکز و بدون نظارت است، اما آیا شما پول خود را به یک فرد کاملا غریبه می‌دهید؟
2. پیشنهاد آنها خیلی خوب است. اگر میزان درآمد خیلی بالاتر از حد متوسط است، باید دلایل خیلی خوبی برای آن وجود داشته باشد، درغیر این صورت حتما کاسه‌ای زیر نیم کاسه است.
3. نقشه مشخصی وجود ندارد. اگر یک استارتاپ قوی باشد، یک نقشه راه با جزئیات کامل برای سال آینده دارد.

پیش فروش عرضه اولیه سکه (Pre-ICO ) چیست؟

شما حتی می‌توانید توکن‌ها را قبل از عرضه اولیه سکه هم خریداری کنید. گاهی‌اوقات شرکت‌ها برای تولید عرضه اولیه هم نیاز به سرمایه دارند. قیمت این پیش‌فروش‌ها اغلب ارزان‌تر است؛ بنابراین معامله خیلی خوبی هستند. معمولا زمان فروش آنها هم محدود است و به‌سرعت تمام می‌شوند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

امروز، ما به موضوعی نگاه خواهیم کرد که اغلب افرادی را که تازه با ارزهای دیجیتال آشنا هستند را گیج می‌کند – فرق کوین و توکن.

گاهی اوقات افراد از اصطلاح “کوین” برای اشاره به آنچه که دیگران “توکن” می‌نامند و “توکن” برای اشاره به آنچه که دیگران “کوین” می‌نامند استفاده می‌کنند. برخی از افراد از هر یک از نام‌ها برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتال موجود در حال حاضر استفاده می‌کنند.

با این حال، تفاوت‌های بسیار زیادی بین کوین‌ها و توکن‌های کریپتو وجود دارد، بنابراین مهم است که بدانید آن‌ها چه چیزی هستند!

این مقاله فرق کوین و توکن با بررسی اینکه چرا انقدر سردرگمی در مورد این دو عبارت وجود دارد شروع می‌شود. سپس توضیحاتی در مورد اینکه کوین‌ها و توکن‌ها واقعا چه هستند، ارائه می‌کند، نمونه‌هایی از کوین‌ها و توکن‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهد و نحوه استفاده از هر کدام را توضیح می‌دهد.

در پایان این مقاله، شما همچنین می‌توانید تشخیص دهید که یک دارایی دیجیتال یک توکن است یا یک کوین. دقیقاً برای کدام اینجا آمده‌اید؟

بنابراین، بیایید شروع کنیم!

آنچه در این مقاله می‌خوانید

تفاوت کوین و توکن: کوین چیست؟

کوین دیجیتال دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به بیت کوین، لایت کوین یا اتر فکر کنید. هر یک از این کوین‌ها در بلاکچین مخصوص به خود وجود دارند.

بنابراین، برای اینکه این موضوع کمی واضح‌تر شود:

بر روی بلاکچین بیت کوین عمل می‌کند. بر روی بلاکچین اتریوم عمل می‌کند.
• نئو بر روی بلاکچین نئو عمل می‌کند.

تراکنش‌های کوین‌های دیجیتال را می‌توان از فردی به فرد دیگر انجام داد. با این حال، هنگام ارسال و دریافت هیچ کوین فیزیکی حرکت نمی‌کند. تمام «کوین‌ها» به‌عنوان داده‌ها در یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاکچین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود.

کوین‌ها چگونه استفاده می‌شوند؟

کوین‌های دیجیتال معمولاً به همان روشی استفاده می‌شوند که یک سکه واقعی استفاده می‌شود – به عنوان پول. شما می‌توانید به کوین‌هایی مانند بیت کوین، لایت کوین و مونرو فکر کنید، درست مانند کوین‌های موجود در کیف پول یا سکه‌های موجود در قلک خود. اغلب، آن‌ها هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول ندارند. این کوین‌های “فقط نقدی” استفاده می‌شوند:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آن‌ها ارزش بدهید و دریافت کنید)
• به عنوان یک ذخیره ارزش (آن‌ها را می‌توان ذخیره کرد و بعداً با چیز مفیدی تعویض کرد)
• به عنوان یک واحد حساب (شما می‌توانید کالاها یا خدمات را با آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

بیایید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که عبارات بالا را درک می‌کنید.

• از بیت کوین می‌توان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های واقعی استفاده کرد.
• شما می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی‌افتد. بعداً می‌توانید آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.
• چیزهایی که می‌خرید را نیز می‌توانید با بیت‌کوین قیمت‌گذاری کنید.

به جز این مصارف پولی، هیچ استفاده دیگری برای بیت کوین وجود ندارد. برای کسب بیت کوین بیشتر نمی‌توان آن چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ را شرط‌بندی کرد و نیازی به استفاده از آن برای اجرای برنامه خاصی نیست. به عنوان پول استفاده می‌شود و بس.

با این حال، برخی از کوین‌های دیجیتال (مانند اتریوم، NEO و DASH) ویژگی‌های بیشتری نسبت به اینکه فقط به‌عنوان یک شکل پول مفید باشند، دارند. ما این موارد را در زیر فهرست کرده‌ایم:

• اتریوم (ETH) برای تامین تراکنش‌ها در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی اتریوم ساخت، اما اتریوم همچنان برای ارسال توکن مورد نیاز است. هزینه های ماینینگ را تامین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پرداخت می‌کند).
• نئو (NEO) برای کسب سود سهام در یک کیف پول قرار می‌گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی NEO ساخت، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه نئو، باید GAS را به عنوان کارمزد تراکنش بپردازید، به همان روشی که اتریوم برای پرداخت هزینه‌های اتریوم استفاده می‌شود.
• در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی دَش (DASH) به کاربران این امکان را می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه دَش رأی دهند. اگر ایده‌ای برای ارتقا‌‌ء شبکه DASH پیشنهاد شده باشد، کسانی که DASH کافی دارند می‌توانند برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ارتقا باید انجام شود رای دهند. این حق رای چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر داشته باشند.

نمونه‌هایی از کوین‌ها

تمام دارایی‌های دیجیتال با ارزش بازار امروز به عنوان کوین تعریف می‌شوند. با این حال، همه کوین‌ها ارزش زیادی ندارند. وب سایت کوین مارکت کپ بیش از 900 نمونه مختلف از کوین‌ها را فهرست کرده است.

البته، ما قصد نداریم تک تک کوین‌های دیجیتال را در اینجا فهرست کنیم. شما می توانید لیست کامل را در کوین مارکت کپ مشاهده کنید. با این حال، ما برخی از آشناترها و نشانگرهای آن‌ها را آورده‌ایم. این باید به درک شما از منظور ما در هنگام استفاده از اصطلاح “کوین” کمک کند.

تفاوت کوین و توکن: توکن چیست؟

توکن‌ها اغلب کوین‌های دیجیتال نامیده می‌شوند. با این حال، این درست نیست. یک تفاوت اساسی وجود دارد!

توکن‌ها روی بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن بلاکچین اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می‌شوند.

با این حال، موارد دیگری مانند NEO ،Waves ،Lisk و Stratis وجود دارد. در حالی که همان‌طور که در بالا ذکر شد، توکن‌های روی پلتفرم اتریوم به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، NEO از توکن‌هایی به نام توکن‌های NEP-5 استفاده می‌کند.

هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این پلتفرم‌ها بسازد.

تفاوت کوین و توکن: چگونه توکن ها ایجاد می‌شوند؟

ایجاد یک توکن به طرز شگفت آوری توانایی فنی کمی نیاز دارد. ما آن را به یک تازه کار کامل توصیه نمی‌کنیم، اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، آنقدر که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. البته این کار به توسعه دهنده نیاز دارد که برخی از کوین‌های بومی را برای بلاک چینی که توکن روی آن ایجاد می‌شود خرج کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، سازنده باید مقداری اتریوم هزینه کند تا ماینرهای شبکه را وادار به تایید تراکنش توکن ایجاد شده کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که برای همه تراکنش‌های توکن در یک بلاکچین، نه فقط برای ایجاد توکن، باید کارمزد پرداخت شود. بنابراین، هر برنامه ای که بر روی اتریوم چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ ساخته شده است باید از کوین های اتریوم برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند.

این همان روشی است که تراکنش‌های کوین باید به کسانی که شبکه را تامین می‌کنند، کارمزد پرداخت کند.

هدف ایجاد توکن‌ها

بیشتر توکن‌ها برای استفاده با برنامه های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد می‌خواهند بسازند و این توکن های جدید در هنگام ایجاد به کجا ارسال شوند. آنها در این مرحله مقداری از ارز دیجیتال بومی را روی بلاکچینی که توکن را روی آن ایجاد می‌کنند پرداخت می‌کنند.

پس از ایجاد، توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شوند.

به عنوان مثال، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی‌های مختلف پلتفرم Musicoin را می‌دهد که می‌تواند تماشای یک موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

بایننس (صرافی) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می‌کنند، کارمزد آن‌ها 25٪ کمتر است.

برخی از توکن‌ها برای یک هدف کاملاً متفاوت ایجاد می شوند: برای نشان دادن یک چیز فیزیکی. فرض کنید می‌خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. شما نمی توانید خانه خود را به صورت فیزیکی در قرارداد هوشمند قرار دهید، می توانید؟ خیر.

بنابراین، در عوض، می‌توانید از یک نشانه که نشان دهنده خانه شما است استفاده کنید.

WePower (WPR) نمونه خوبی از یک توکن است که یک چیز فیزیکی را نشان می‌دهد – نشان دهنده الکتریسیته است. پروژه WePower یک dApp است که به کاربران اجازه می‌دهد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را روی بلاکچین خریداری و بفروشند. توکن آن (WPR) مقدار معینی از انرژی را نشان می‌دهد.

یک مزیت بزرگ از ایجاد یک توکن

از آنجایی که توسعه‌دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاکچین خود را ایجاد کند، در زمان و منابع آن‌ها صرفه‌جویی می‌کند. آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز دیجیتال با برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاکچین بومی نیز بهره ببرند.

زمان تنها چیزی نیست که آن‌ها نجات می‌دهند – اگر آن‌ها بلاکچین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، باید ماینرهایی را نیز برای تأیید تراکنش‌های خود پیدا کنند.

برای ایجاد یک بلاکچین قوی که نتوان به آن حمله کرد، ماینرهای زیادی نیاز دارند. برای بسیاری از رایانه‌ها کار بر روی یک بلاکچین مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن اجرا شوند بسیار منطقی‌تر است تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتاً متمرکز.

این فقط یک فرآیند بسیار طولانی‌تر و گران‌تر است.

تفاوت کوین و توکن: نگاهی بیشتر به نحوه کار توکن‌ها

توکن‌ها برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز که بر روی بلاکچین‌های مختلف ساخته شده‌اند استفاده می‌شوند. یک مثال خوب Civic است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند.

برنامه آن‌ها هویت‌های رمزگذاری شده در بلاکچین اتریوم را ردیابی می‌کند. هدف آن ارائه روشی ارزان‌تر، قابل اعتمادتر و کارآمدتر برای بررسی هویت است. بیایید ببینیم چگونه کار می‌کند.

اگر به تعطیلات خارجی می‌روید، باید هویت خود را در مکان‌های زیادی در راه تأیید کنید. اولین مورد ممکن است شرکت هواپیمایی باشد. اگر ایرلاین شریک Civic بود، برای شما یک کد QR می‌فرستاد تا اطلاعاتی درباره شما (مسافر) بپرسد.

با استفاده از برنامه Civic، اطلاعات خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال می‌کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شود اما به طور کامل رمزگذاری شده است. این از دزدیده شدن آن جلوگیری می‌کند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک داده‌های دریافتی هستید.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتال خود استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاکچین تأیید کند. هر چه تعداد دفعات استفاده از برنامه بیشتر باشد، اشخاص ثالث به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic اعتماد بیشتری دارند.

خود توکن CVC برای تراکنش در این خدمات مرتبط با هویت استفاده می‌شود. برای پرداخت به تائیدکنندگان شناسه‌ها (بانک‌ها، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام بررسی‌های لازم «مشتری خود را بشناسید» استفاده می‌شود. سپس سوابق در بلاکچین (پایگاه داده) ذخیره می‌شود.

مقداری CVC نیز برای شما (کاربر) ارسال می‌شود. این برای تشویق استفاده از Civic است زیرا شرکت‌هایی که به تأیید اسناد نیاز دارند در نهایت نیاز به خرید توکن‌های بیشتری از کاربران دارند. این یک اقتصاد را ایجاد می‌کند که در آن همه برای مشارکت پاداش دریافت می‌کنند.

همانطور که می‌بینید، توکن Civic به گونه‌ای کار می‌کند که چیزی بیش از صرفا پولی است. همچنین، پلتفرم سیویک BTC ،ETH یا NEO را برای استفاده از خدمات آن‌ها نمی‌پذیرد – این فقط توکن CVC است. البته هر تراکنش به مقداری اتریوم نیز نیاز دارد، زیرا بر روی بلاکچین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید پول پرداخت کنند.

انواع توکن امنیتی، توکن پرداخت، توکن سهام و توکن کاربردی

در نهایت، در تعریف توکن، اجازه دهید به چند نوع مختلف توکن نگاهی بیندازیم. آنها به عنوان توکن‌های امنیتی، توکن‌های پرداخت، توکن‌های سهام و توکن‌های کاربردی شناخته می‌شوند.

در فوریه چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ 2018، تنظیم‌کننده‌های مالی سوئیس FINMA دستورالعمل‌هایی را منتشر کردند که مشخص می‌کرد توکن‌های امنیت، سهام، سودمند و پرداخت چه چیزی هستند. این برای کمک به آن‌ها بود که در مورد نحوه برخورد با توکن‌های مختلف هنگام در نظر گرفتن قانونی بودن آن‌ها کار کنند:

• توکن‌های امنیتی – بیشتر توکن‌های صادر شده توسط ICO توکن‌های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند، پول خود را با انتظار سود در ICO سرمایه‌گذاری می‌کند. بر اساس قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می‌شود.
• توکن‌های سهام – اگر یک توکن نشان دهنده برخی از سهام یا سهام در شرکتی باشد که آن را منتشر می‌کند، یک توکن سهام است. با این حال، تعداد کمی از شرکت‌ها از این ICO استفاده کرده‌اند، زیرا دستورالعمل‌های نظارتی زیادی در مورد اینکه چه چیزی قانونی است و چه چیزی نیست وجود ندارد.
• توکن‌های کاربردی – توکن‌های سودمند نیز نامیده می‌شوند. این توکن‌ها برای دسترسی افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شوند. آنها همچنین نادر هستند زیرا انتظار می‌رود بیشتر توکن‌ها بر اساس عرضه محدود آن‌ها ارزش بیشتری پیدا کنند.
• توکن‌های پرداخت – هدف دیگری جز پرداخت برای کالاها و خدمات ندارند.

هنگامی که آن‌ها انواع توکن‌های موجود را طبقه بندی کردند، FINMA مراقب بود که هر توکن در بیش از یک دسته قرار گیرد.

این احتمال وجود دارد که با تثبیت فضا، تنظیم کنندگان مالی بیشتری تعاریف متفاوتی ارائه دهند. ICOها و توکن‌ها هنوز مفاهیم بسیار جدیدی هستند. قابل درک است که قانون هنوز کاملاً رعایت نشده است.

نتیجه گیری و درک کامل تفاوت کوین و توکن

اکنون باید بفهمید که وقتی کسی می‌گوید “کوین” و “توکن” دیجیتال، منظور چیست. بالاخره آنقدر گیج کننده نبود، اینطور نیست؟

اکنون باید تعریف ساده کوین و توکن را بدانید: کوین‌ها بومی بلاکچین خود هستند در حالی که توکن‌ها بر روی بلاکچین دیگری مانند اتریوم، NEO یا Waves ساخته شده‌اند.

همچنین باید رایج‌ترین کاربردهای کوین و توکن را بدانید. کوین‌ها اغلب به عنوان پول استفاده می‌شوند. با این حال، برخی از کوین‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند. این موارد شامل استفاده برای سوخت رسانی به برنامه‌ها، استفاده به عنوان سهام برای اعتبارسنجی تراکنش در یک شبکه، یا استفاده برای سوخت قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های توکن است.

در همین حال، توکن‌ها هدف متفاوتی را دنبال می‌کنند. اگر آن‌ها برای استفاده در dApp ایجاد شده باشند، هدف آن‌ها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آن‌ها برای ویژگی‌هایی مانند حق رای هستند. در موارد دیگر، از آن‌ها برای تراکنش‌های روی dApp (مانند Civic) یا پاداش دادن به کاربران با چیزهایی مانند هزینه های تخفیف دار و غیره (مانند Binance) استفاده می‌شود.

نمونه‌های زیادی از کوین‌ها و توکن‌ها به شما داده شده است تا به شما کمک کند تا درک روشنی از منظور ما از هر عبارت داشته باشید.

بنابراین، اکنون که تعریف کوین و توکن را می‌دانید، به رمزارزهای مورد علاقه خود فکر کنید…آیا آن‌ها کوین هستند یا توکن؟ اگر مطمئن نیستید از ما بپرسید و ما تأیید می‌‌کنیم که آن‌ها کدام هستند!